روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۱۲۱

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن محمد بن اورمه و علي بن عبد الله عن علي بن حسان عن عبد الرحمن بن كثير عن ابي عبد الله ع :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ إِنَّ اَلَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ اِزْدََادُوا كُفْراً لَنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ‏ قَالَ نَزَلَتْ فِي فُلاَنٍ وَ فُلاَنٍ وَ فُلاَنٍ‏ آمَنُوا بِالنَّبِيِّ ص‏ فِي أَوَّلِ اَلْأَمْرِ وَ كَفَرُوا حَيْثُ عُرِضَتْ عَلَيْهِمُ اَلْوَلاَيَةُ حِينَ قَالَ‏ اَلنَّبِيُّ ص‏ مَنْ كُنْتُ مَوْلاَهُ فَهَذَا عَلِيٌ‏ مَوْلاَهُ‏ ثُمَّ آمَنُوا بِالْبَيْعَةِ لِأَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ ثُمَّ كَفَرُوا حَيْثُ مَضَى‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ فَلَمْ يَقِرُّوا بِالْبَيْعَةِ ثُمَّ اِزْدََادُوا كُفْراً بِأَخْذِهِمْ مَنْ بَايَعَهُ بِالْبَيْعَةِ لَهُمْ فَهَؤُلاَءِ لَمْ يَبْقَ فِيهِمْ مِنَ اَلْإِيمَانِ شَيْ‏ءٌ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۱۸۷

از امام صادق (ع) در قول خدا عز و جل (۱۳۷ سوره نساء): «به راستى كسانى كه ايمان آوردند و سپس كافر شدند، سپس ايمان‏ آوردند و باز هم كافر شدند و سپس بر كفر خود افزودند، خدا توبه پذير آنها نيست و آنها را نيامرزد» فرمود: در باره فلان و فلان و فلان نازل شده كه در آغاز كار اسلام به پيغمبر ايمان آوردند و چون ولايت على بر آنها پيشنهاد شد و پيغمبر فرمود: هر كه را من آقا و مولايم اين على آقا و مولا است كافر شدند و سپس به بيعت با على (ع) ايمان آوردند و چون پيغمبر (ص) وفات كرد باز هم بدان بيعت كافر شدند و به وسيله اخذ بيعت براى خود از كسانى كه با على (ع) بيعت كرده بودند به كفر خود افزودند، آنانند كه هيچ چيزى از ايمان در آنها نماند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۸۹

امام صادق عليه السلام در باره قول خداى عز و جل: «آنها كه مؤمن شده و باز كافر شدند، سپس مؤمن شده و باز كافر شدند و آنگاه بر كفر خود افزودند، هرگز توبه آنها پذيرفته نگردد- ۱۳۷ سوره ۴-» فرمود: اين آيه در باره فلان و فلان و فلان (خلفاء ثلاثه) نازل شده كه در اول امر بپيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله ايمان آوردند و چون ولايت (على عليه السلام) بآنها عرضه شد، انكار كردند، همان زمان كه پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: هر كس من مولاى او هستم اين على مولاى او است، سپس بوسيله بيعت كردن با امير المؤمنين عليه السلام ايمان آوردند، و بعد چون رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله درگذشت كافر شدند، و بر بيعت خود پايدارى نكردند، سپس بوسيله بيعت گرفتن براى خود از كسانى كه با امير المؤمنين عليه السلام بيعت كرده بودند، بر كفر خود افزودند، پس در ايشان اثرى از ايمان باقى نماند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۴۳۷

حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از محمد بن اورَمه و على بن عبداللَّه، از على بن حسّان، از عبد الرحمان بن كثير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است در قول خداى عزّوجلّ: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدادُوا كُفْراً لَنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ» (و چنين آيه در قرآن نيست بلى در سوره آل عمران است كه: «إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بَعْدَ إِيمانِهِمْ ثُمَّ ازْدادُوا كُفْراً لَنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ» «۱» و در سوره نساء است كه «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدادُوا كُفْراً لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ» «۲». و بعضى گفته‏اند كه: آنچه در حديث است، اشاره به مضمون هر دو آيه است) و ترجمه آن، اين است: «به درستى كه آنان كه ايمان آوردند، پس كافر شدند، پس باز به توبه كردن ايمان آوردند، پس كافر شدند، پس بيفزودند و زايد نمودند كفر را، هرگز توبه ايشان پذيرفته نخواهد شد». كه و حضرت فرمود كه: «اين آيه نازل شد در شأن فلان و فلان و فلان يعنى ... كه در اول امر پيغمبر صلى الله عليه و آله ايمان آوردند، و كافر شدند در وقتى كه ولايت بر ايشان عرض شد در هنگامى كه پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود كه: هر كه من مولاى اويم على مولاى اوست، پس به سبب بيعت با امير المؤمنين عليه السلام، ايمان آوردند، بعد از آن، كافر شدند در هنگامى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله از دنيا درگذشت. پس به بيعت اقرار نكردند، بعد از آن، كفر را زياد نمودند به واسطه گرفتن ايشان كسى را كه با آن حضرت بيعت كرده بود به بيعت از براى خويش. پس اين گروه چيزى از ايمان در ايشان باقى نماند». __________________________________________________

(۱). آل عمران، ۹۰.
(۲). نساء، ۱۳۷.