بِقُوّة
«قوّت» در جمله «یا یَحْیى خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّة»، معناى کاملاً وسیعى دارد و تمام قدرت هاى مادى ومعنوى، روحى وجسمى در آن جمع است، و این خود بیانگر این حقیقت است که نگهدارى آئین الهى، اسلام وقرآن با ضعف وسستى،ولنگارىومسامحه، امکان پذیر نیست، بلکه باید در دژ نیرومند قدرت و قوت و قاطعیت قرار گیرد.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
نيرومندى. نیرو «قَوِىَ يَقْوَى قُوَّةً: ضدّ ضَعُفَ» [نمل:33]. گفتند: ما نيرومنديم. [بقره:63]. آنچه دادهايم محكم بگيريد و آن كنايه از اعتنا و عمل است، عياشى از اسحق بن عمار نقل كرده از امام صادق «عليه السلام» پرسيدم از «خُذُوا ما آتَيْناكُمْ بِقُوَّةٍ» آيا قوه ابدان مراد است يا قوه قلوب؟ فرمود: هر دو «اَقُوَّةٌ فِى الْاَبْدانِ اَمْ فِى الْقُلُوبِ؟ قالَ: فيهِما جَميعاً». جمع قوه در قرآن قوى آمده مثل [نجم:5]. مراد از آن جبرئيل است در اقرب گفته: رجل شديد القوى مردى است كه تركيب خلقتش محكم باشد در مجمع فرموده قوى در نفس و خلقت يعنى فرشته پر قدرت به او تعليم داده و شايد «قوى» اشاره به جهات تصرف جبرئيل باشد. *** قوى: نيرومند و آن از اسماء حسنى است [انفال:52]. آن در غير خدا نيز به كار رفته است [قصص:26].
