صَبِيّا
ریشه کلمه
- صبو (۳ بار)
قاموس قرآن
صبّى: كودك راغب گويد: كودكى كه به احتلام نرسيده. در اقرب از جمله معانى آن گويد، طفليكه از شير باز گرفته نشده. [مريم:29]. صبو: ميل كودكانه «صبا الرجل صبوا و صباء: مال الى الصبوة»راغب گويد: ذوق زد و كار كودكان كرد [يوسف:33]. يعنى خدا، اگر حيله زنان را از من بر نگردانى به آنهاميل كرده از جاهلان مىگردم. * [مريم:12]. حكم ذا در مجمع نبوّت گفته است. مؤيد آن آيه [مريم:30]. است كه عيسى در حين ولادت گفت: خدا مراكتاب داده و پيامبرم كرده است. اين دو آيه صريح اند كه پيامبرى در كودكى هم به شخص اعطا مىشود. امام جواد عليه السلام در حدود هفت سالگى به امامت رسيد و امام زمان عليه السلام در حدود پنج سالگى. و اين عجيب نيست و مورد تصديق قرآن مجيد مىباشد. طبرسى در ذيل آيه «...وَ آتَيْناهُ الْحُكْمَ صَبِيّاً» از عياشى از على بن اسباط نقل مىكند: در اثناى سفر مصر وارد مدينه شدم، محضر ابو جعفر محمد بن على الرضا عليه السلام آمدم كه پنج ساله بود، در قيافهاش دقت مىكردم كه پيش از ياران مصرى توصيفش كنم، به من نگاه كرد فرمود يا على رويه او در نبوّت است. فرموده: «فَلَمّا بَلَغَ اَشَدِّهُ آتَيْناهُ حُكْماً وَ عِلْماً» و فرموده «وَ آتَيْناهُ الْحُكْمَ صَبِيّاً» جايز كه حكم در سن چهل سالگى و جايز است در كودكى داده شود.
