شَاطِئ
از الکتاب
«شاطِىء» از مادّه «شَطء» به معناى ساحل است.
ریشه کلمه
- شطء (۲ بار)
قاموس قرآن
شاخه كوچك (جوانه) [فتح:29]. شطأ را اهل لغت فراخ النخل و الزرع گفتهاند منظور از آن شاخههاى كوچك و جوانهها است كه براى اولين بار از زمين يا از شاخه مىرويد يعنى مثل يارات محمد صلى اللّه عليه و آله و سلم در انجيل مانند زرعى است كه شاخك خود را رويانيد و نيرومند كرد تا سخت شد و بر ساقههاى خود ايستاد. بعضى از قراء آن را در آيه به فتح طاء خواندهاند. شاطى: جانب. حاشيه [قصص:30]. از حاشيه راست وادى در بقعه مبارك ار درخت ندا شد: اى موسى. اين كلمه تنها يكبار در قرآن يافته است .
کلمات نزدیک مکانی
مِن الْوَادِي نُودِي الْأَيْمَن أَتَاهَا فِي تَصْطَلُون الْبُقْعَة فَلَمّا لَعَلّکُم الْمُبَارَکَة النّار الشّجَرَة أَن يَا
تکرار در هر سال نزول
نمودار تکرار در هر سال نزول
سال نزول
0
1
2
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
1
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
