الْبَأْسَاء
از الکتاب
«بأساء» در اصل، به معناى شدت و رنج است و به معناى جنگ نیز به کار مى رود، همچنین در قحطى، خشکسالى و فقر و مانند اینها.
ریشه کلمه
- بئس (۷۳ بار)
قاموس قرآن
به معنى سختى است چنانكه از مفردات نقل شده در قاموس آن را داهيه (واقعه هولناك) معنى كرده است، هر چه هست، آن به معنى سختى شديد است [بقره:177]، يعنى و صبر كنندگان در سختى و ضرر شديد و در موقع جنگ . بيضاوى از ازهرى نقل مىكند: بأساء در سختيهائى گفته مىشود كه خارج از بدن باشد مثل سختى در اموال و غيره و ضرّاء سختيى است كه به بدن رسد مثل مرض و زخم و غيره. صاحب الميزان ذيل آيه 214 از سوره بقره، نيز چنين گفته است. ولى در قاموس گويد، ضَرّآءِ زمينگيرى و سختى و نقص در اموال و نفوس است. كلمه بأساء چهار بار در قرآن مجيد آمده و پيوسته معادل ضرّآء واقع شده است، به نظر مىآيد كه قول اَزْهَرى صحيحتر است. تا ميان آن دو فرق باشد.
کلمات نزدیک مکانی
وَ الضّرّاء فِي مَسّتْهُم الّذِين قَبْلِکُم الصّابِرِين مِن خَلَوْا زُلْزِلُوا عَاهَدُوا حِين إِذَا الْبَأْس حَتّى مَثَل بِعَهْدِهِم أُولٰئِک يَقُول الرّسُول الْمُوفُون يَأْتِکُم لَمّا صَدَقُوا الزّکَاة
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
