الْأَهِلّة

از الکتاب

آیات شامل این کلمه

«أَهِلَّه» جمع «هلال» به معناى ماه در شب اول و دوم است و بعضى گفته اند: در سه شب نخستین «هِلال» نام دارد و بعداً به آن «قَمَر» مى گویند، و بعضى بیش از آن را هلال نامیده اند.

ریشه کلمه

قاموس قرآن

[بقره:189]. اَهِلَّه جمع هلال است. مراد از سوال تغيير اشكال ماه و رسيدن به هلال ثانوى است. از مجمع نقل شد: ماه را از آن هلال گويند كه مردم به هنگام ديدن آن صدا را بلند مى‏كنند. راغب گفته: ماه را در شب اول ودوم هلال گويند سپس آن قمر است بى آنكه هلال گفته شود در مجمع فرموده: به قولى آن را در شب اول و دوم هلال گويند و بعد هلال گفته نمى‏شود تا درماه آينده به حال اول برگردد. به قولى فقط در سه شب اول هلال است بعد از آن قمر، و به قولى تا وقتى هلال است كه بر ظلمت شب غلبه كند و آن در شب هفتم باشد در قاموس نيز اقوال مختلف نقل كرده است... بهر حال: لفظ «يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْاَهِلَّةِ» نشان مى‏دهد كه سوال از هلالها بوده يعنى: اين هلال بودن ماه و باز بعد از چندى بصورت هلال آمدن و همچنين، چه فائده‏اى دارد؟ در جواب فرموده: آنهازمانها و وقتهااند براى مردم و اوقاتند براى حج يعنى هلالها نشاندهنده اوقاتند. در اينصورت جواب با سوال مطابق است كه آنها از فائده تغييرات قمر پرسيده بودند و جواب شنيده‏اند. به قول بعضى سوال از حقيقت هلالها است كه روى چه علتى ماه چنين مى‏شود و چون قدرت دانستن آن را كه از مسائل هيئت است نداشتند لذا از منافع آن جواب داده شده. ولى اين سخن قابل قبول نيست.

کلمات نزدیک مکانی

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...