القصص ٧٠

از الکتاب
کپی متن آیه
وَ هُوَ اللَّهُ‌ لاَ إِلٰهَ‌ إِلاَّ هُوَ لَهُ‌ الْحَمْدُ فِي‌ الْأُولَى‌ وَ الْآخِرَةِ وَ لَهُ‌ الْحُکْمُ‌ وَ إِلَيْهِ‌ تُرْجَعُونَ‌

ترجمه

و او خدایی است که معبودی جز او نیست؛ ستایش برای اوست در این جهان و در جهان دیگر؛ حاکمیت (نیز) از آن اوست؛ و همه شما به سوی او بازگردانده می‌شوید!

ترتیل:
ترجمه:
القصص ٦٩ آیه ٧٠ القصص ٧١
سوره : سوره القصص
نزول : ١٢ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٩
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الأُولی»: این جهان. «الآخِرَة»: آن جهان. «الْحُکْمُ»: فرماندهی. داوری و دادرسی.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر


نکات آیه

۱ - الوهیت و معبود بودن، تنها شایسته ذات پاک خداوند (و هو اللّه) ضمیر «هو» در «هو اللّه» راجع به ذات پاک خداوند است و «ال» در «اللّه» براى تلمیح و اشاره به صفت الوهیت مى باشد. بنابراین «هو اللّه» مرادف با «هو الاءله» است; یعنى، تنها آن ذات پاک و حقیقت محض است که سزاوار الوهیت است و نه غیر او. جمله بعد; یعنى، «و هو اللّه لا إله إلاّهو» تأکید براى همین معنا است.

۲ - معبودى جز ذات پاک خداوند نیست. (لا إله إلاّ هو)

۳ - همه ستایش ها تنها از آنِ خداوند است. (له الحمد) «ال» در «الحمد» جنسیه و مفید استغراق است. بنابراین «له الحمد»; یعنى، «له کلّ حمد». گفتنى است که تقدیم «له» (مسند) بر «الحمد» (مسندالیه) مفید حصر مى باشد.

۴ - خداوند، سرچشمه همه کمال ها و زیبایى ها است. (له الحمد) حمد و ستایش همواره در برابر کمال و زیبایى صورت مى گیرد و به مقتضاى جمله «له الحمد» - که همه ستایش ها از آنِ خداوند شمرده شده است - به دست مى آید که همه کمال ها و زیبایى ها از آن ذات مقدس سرچشمه مى گیرد.

۵ - انحصار خالقیت، اختیار و آگاهى مطلق و یکتایى به خداوند، دلیل انحصار شایستگى ستایش ها به او (ربّک یخلق ما یشاء و یختار ... یعلم ... و هو اللّه لا إله إلاّ هو له الحمد فى الاُولى و الأخرة) از ارتباط میان آیات گذشته - که بیانگر اوصاف خداوند بود - و این آیه برداشت یاد شده به دست مى آید; زیرا ذکر انحصار ستایش ها به خداوند، نتیجه اوصاف یاد شده براى او است.

۶ - حمد و ستایش در دنیا و آخرت، تنها شایسته ذات پاک خداوند است. (له الحمد فى الاُولى و الأخرة)

۷ - حکم و فرمان (تعیین تکلیف براى خلق و امر و نهى به آنان)، تنها در حیطه اختیار خداوند است. (و له الحکم) تقدیم «له» (مسند) بر «الحکم» (مسندالیه) مفید حصر مى باشد; یعنى، «لیس الحکم إلاّ للّه»

۸ - تنها خداوند فرمانرواى مطلق هستى در عرصه دنیا و آخرت است. (له الحمد فى الاُولى و الأخرة و له الحکم) با توجه به جمله پیش، مى توان گفت که مراد «له الحمد فى الاولى و الأخرة» است.

۹ - بازگشت همه انسان ها، تنها به سوى خداوند است. (و إلیه ترجعون)

۱۰ - جهان آخرت، عرصه بازگشت آدمیان به سوى خداوند (له الحمد فى الاُولى و الأخرة ... و إلیه ترجعون)

۱۱ - تخلف از دستورات خداوند، درپى دارنده کیفر الهى در جهان آخرت (و له الحکم و إلیه ترجعون) قید «إلیه ترجعون» پس از «له الحکم» تهدید به کسانى است که از اجراى دستورات و قوانین الهى سرپیچى کنند.

موضوعات مرتبط

  • آخرت: نقش آخرت ۱۰
  • احکام: منشأ تشریع احکام ۷
  • انسان: فرجام انسان ها ۹
  • بازگشت به خدا :۹، ۱۰
  • توحید: آثار توحید در خالقیت ۵; توحید افعالى ۷; توحید عبادى ۱، ۲
  • جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۱، ۲، ۹
  • حقوق: حق تشریع ۷
  • حمد: حمد اخروى خدا ۶; حمد خدا ۳; حمد دنیوى خدا ۶; دلایل حمد خدا ۵
  • خدا: آثار علم خدا ۵; اختصاصات خدا ۱، ۳، ۵، ۶، ۷، ۸; حاکمیت اخروى خدا ۸
  • زیبایى: منشأ زیبایى ۴
  • عبادت: عبادت خدا ۲
  • عصیان: آثار عصیان از خدا ۱۱
  • کمال: منشأ کمال ۴
  • کیفر: عوامل کیفر اخروى ۱۱

منابع