السّفَهَاء

آیات شامل این کلمه

«سَفَه» (بر وزن هدف) در اصل، یک نوع کم وزنى و سبکى بدن است، به طورى که به هنگام راه رفتن تعادل حفظ نشود; و به همین جهت به افسار که ناموزون است و دائماً در حال حرکت است، «سفیه» گفته مى شود. سپس به همین تناسب در افرادى که رشد فکرى ندارند، به کار رفته است، خواه سبکى عقل آنها در امور مادى باشد یا در امور معنوى.

ولى روشن است که منظور از سفاهت در آیه فوق، عدم رشد کافى در خصوص امور مالى است، به طورى که شخص نتواند سرپرستى اموال خود را بر عهده گیرد، و در مبادلات مالى منافع خود را تأمین نماید، و به اصطلاح، کلاه سرش برود.

«سُفَهاء»: جمع «سفیه» در اصل به معناى کسى است که بدنش سبک باشد و به آسانى جابه جا شود، عرب به افسارهاى سبک وزن حیوانات که به هر طرف حرکت مى کند «سفیه» مى گوید، ولى این کلمه تدریجاً به معناى «سبک مغز» به کار رفته و به صورت معناى اصلى در آمده، خواه این سبک مغزى در امور دینى باشد یا دنیوى.

ریشه کلمه

• سفه‌ (۱۱ بار)

• ال

کلمات نزدیک مکانی

وَ لا آمَن أَلا إِنّهُم هُم أَ کَمَا السّفَهَاء النّاس لٰکِن مِن الّتِي کَانُوا نُؤْمِن تُؤْتُوا أَمْوَالَکُم فَعَل يَعْمَلُون مِنّا سَيَقُول بِمَا إِن يَعْلَمُون هِي تُهْلِکُنَا مَا عَمّا جَعَل مَرِيئا اللّه هَنِيئا قَالُوا تُسْأَلُون إِلاّ وَلاّهُم لَکُم عَن إِذَا إِيّاي فِتْنَتُک فَکُلُوه تُضِل نَفْسا قِبْلَتِهِم لَقُوا قِيَاما بِهَا کَسَبْتُم قَبْل مِنْه الّذِين ارْزُقُوهُم مَن تَشَاء عَلَيْهَا أَهْلَکْتَهُم آمِنُوا فِيهَا

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...