الجاثية ١١
| کپی متن آیه |
|---|
| هٰذَا هُدًى وَ الَّذِينَ کَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِيمٌ |
ترجمه
| الجاثية ١٠ | آیه ١١ | الجاثية ١٢ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«هُدیً»: هدایت و راهنمائی. هادی و راهنما. «رِجْزٍ»: عذاب. شکنجه. رنج (نگا: اعراف / و انفال / ). «رِجْزٍ أَلِیمٍ»: سخت‌ترین عذاب. بدترین شکنجه. طاقت‌فرساترین رنج (نگا: سبأ / .
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۳ سوره جاثيه
- غرض و مفاد كلى سوره مباركه جاثيه
- وجه اين كه فرمود: «در آسمان ها و زمين، علامت ها هست»
- باران، رزقى است كه خداوند متعال، از آسمان نازل مى كند
- مقصود از ايمان به آيات خدا و معناى جمله «فَبِأىّ حَدِيثٍ بَعدَ الله وَ آيَاتِهِ يُؤمِنُون»
- وصف حال هر «أفّاك أثِيم»، كه به آيات خدا استكبار ورزيده، استهزاء مى كنند
تفسیر نور (محسن قرائتی)
هذا هُدىً وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِيمٌ «11»
اين (قرآن) مايه‌ى هدايت است و كسانى كه به آيات پروردگارشان كفر ورزيدند برايشان عذابى دردناك از هول و اضطراب است.
نکته ها
«رِجْزٍ» به معناى رجس و آلودگى است، يعنى كفّار به وسيله موادى آلوده و نفرت‌انگيز عذاب مى‌شوند.
پیام ها
1- قرآن، يكپارچه هدايت است: فرامين و نواهى آن، داستان‌ها و تشبيهات آن.
«هذا هُدىً»
2- عذاب الهى بعد از اتمام حجّت است. هذا هُدىً وَ الَّذِينَ كَفَرُوا ...
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
هذا هُدىً وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِيمٌ «11»
هذا هُدىً: اين قرآن كه خوانديم آن را بر تو، كامل است در راه راست نمودن، وَ الَّذِينَ كَفَرُوا: و آنانكه كافر شدند، بِآياتِ رَبِّهِمْ: به آيات پروردگار خود كه قرآن است، لَهُمْ عَذابٌ: مر ايشان راست عذابى، مِنْ رِجْزٍ أَلِيمٌ: از رجز درد آورنده كه سخت‌ترين عذاب است.
جلد 12 - صفحه 44
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
هذا هُدىً وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِيمٌ «11» اللَّهُ الَّذِي سَخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ «12» وَ سَخَّرَ لَكُمْ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً مِنْهُ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ «13» قُلْ لِلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لا يَرْجُونَ أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْماً بِما كانُوا يَكْسِبُونَ «14» مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ أَساءَ فَعَلَيْها ثُمَّ إِلى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ «15»
ترجمه
اين هدايت است و آنان كه كافر شدند به آيتهاى پروردگارشان براى آنها عذابى است از شديدترين عذاب دردناك
خدا است آنكه مسخّر كرد براى شما دريا را تا روان شود كشتى در آن بفرمانش و تا طلب كنيد از فضل او و باشد كه شما شكر كنيد
و مسخّر ساخت براى شما آنچه را در آسمانها و آنچه در زمين است بتمامى از جانب خود همانا در اين هر آينه آيتها است براى گروهى كه تفكر ميكنند
بگو بآنان كه گرويدند درگذرند از آنان كه اميد ندارند وقايع تاريخى خدا را تا پاداش دهد گروهى را بآنچه كه بودند كسب ميكردند
هر كه كرد كار شايسته‌اى پس بر نفع او است و هر كه بد كرد پس بر ضرر آنست پس بسوى پروردگارتان بازگردانده ميشويد.
تفسير
خداوند متعال در تعقيب احوال استهزاء كنندگان بآيات الهى ميفرمايد اين قرآن كه بر پيغمبر آخر الزّمان تلاوت شد راهنماى حقيقى است و آنان كه منكر آن شوند بعذابى از بدترين انواع عذاب كه بسيار مولم و دردناك باشد گرفتار خواهند شد و نيز فرموده خداوند آن ذات مقدّسى است كه آرام و مورد استفاده بندگان قرار داد دريا را براى آنكه كشتى در آن روان شود باراده خداوند و بوسيله آن بندگان بمقاصد خودشان برسند از سفر و تجارت و بهره بردارى كنند از دريا بصيد ماهى و بيرون آوردن مرواريد و غيره بفضل الهى و شكرگزارى نمايند و نيز مسخّر و رام فرمود آنچه در آسمانها است از آفتاب و ماه و ستارگان و ابر و باد و غيرها و آنچه در زمين است از حيوانات و نباتات و جمادات را براى انتفاع و استفاده نوع بشر با آنكه تمامى آنها از فضل و احسان خدا است بر بندگان
ابر و باد و مه و خورشيد و فلك در كارند
تا تو نانى بكف آرى و بغفلت نخورى
همه از بهر تو سرگشته و فرمانبردار
شرط انصاف نباشد كه تو فرمان نبرى
در اين امور آيات و علائمى است بر توحيد خداى كريم رحيم ولى قدرى فكر و
جلد 4 صفحه 635
تأمّل لازم دارد تا انسان بآن پى برد و قدردانى از الطاف او نمايد بگو اى پيغمبر باهل ايمان بگذرند و صرف نظر نمايند فعلا از خطاها و آزار كفّاريكه انتظار ندارند پيش آمد روزهاى تاريخى انتقام خداوند از كفّار امم سابقه را براى خودشان چون ايّام در كلام عرب بر وقائع بزرگ تاريخى اطلاق ميشود خلاصه آنكه دستور الهى باهل ايمان آنستكه با كفّار مدارا نمايند تا خدا خودش هر يك از دو دسته را بجزاى اعمالشان برساند و گفته‌اند تقدير كلام آنستكه بگو به كسانيكه ايمان آوردند عفو نمائيد و درگذريد عفو ميكنند و ميگذرند و بنظر حقير گاهى از فعل مضارع اراده امر ميشود مانند آنكه گفته ميشود كسيكه آب ندارد تيمّم ميكند يعنى بايد تيمّم كند و مانند قول خداوند قل لعبادى الّذين آمنوا يقيموا الصّلوة و ينفقوا ممّا رزقناهم و بنابر اين حاجت بتقدير نيست و در هر حال آيه اخيره مبيّن و مؤكّد معناى سابق است كه خداوند كفّار را مجازات خواهد فرمود و اهل ايمان را بپاداش صبرشان ميرساند و قوما فرموده تا شامل هر دو شود چون در آن آيه تصريح شده كه نفع و ضرر هر عمل خوب و بدى بصاحبش خواهد رسيد در اين دنيا يا روز جزا كه مئال و مرجع تمام بندگان بحكم خدا است و منافات با مجازات دنيوى ستمكاران ندارد و شايد كلمه ثمّ اشاره باين معنى باشد و اللّه اعلم و قمّى ره نقل فرموده كه مراد از قل للّذين آمنوا تا آخر آيه دستور الهى بائمه اطهار است كه نفرين نكنند بر ائمه جور تا خداوند خودش آنها را عقوبت فرمايد و اين معنى منافى با معناى سابق نيست چون افراد كامل در ايمان ائمه هدى و در كفر ائمه جورند.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
هذا هُدي‌ً وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآياتِ رَبِّهِم لَهُم عَذابٌ مِن رِجزٍ أَلِيمٌ «11»
اينکه است هدايت و كساني که كافر شدند بآيات پروردگار خود از براي آنها است عذابي از پليدي و كثيفي دردناك.
هذا هُدي‌ً مشار اليه ممكن است قرآن باشد که ميفرمايد: إِنَّ هذَا القُرآن‌َ يَهدِي لِلَّتِي هِي‌َ أَقوَم‌ُ وَ يُبَشِّرُ المُؤمِنِين‌َ اسراء، آيه 9. و ممكن است آيات مذكوره در اينکه سوره باشد که باعث ارشاد و هدايت است و اجتناب از كفر و ضلالت و اوّل أقرب بنظر ميآيد.
وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآياتِ رَبِّهِم دليل نيست بر اينكه جميع آيات الهي را منكر شوند بلكه يك آيه را كافر شد صدق ميكند.
لَهُم عَذابٌ مِن رِجزٍ أَلِيمٌ رجز نجاست و كثافت و پليدي است يعني عذاب پستي كثيفي براي آنها است که بسيار دردناك است.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 11)- به دنبال بحثهائی که در باره عظمت آیات الهی در آیه‌های گذشته
ج4، ص410
آمده در اینجا همین معنی را تعقیب کرده، می‌گوید: «این (قرآن) مایه هدایت است» (هذا هُدیً).
حق را از باطل جدا می‌سازد، صحنه زندگی انسان را روشن می‌کند، و دست رهروان راه حق را گرفته به سر منزل مقصود می‌رساند.
«و کسانی که به آیات پروردگارشان کافر شدند عذابی سخت و دردناک دارند» (وَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ).
نکات آیه
۱ - قرآن، مظهر کامل هدایت الهى براى خلق (هذا هدًى) آمدن «هدًى» (به صورت مصدر) به جاى «هاد» (به صورت اسم فاعل)، مبالغه را افاده مى کند.
۲ - منکران آیات و نشانه هاى پروردگار، داراى عذابى سخت و هول انگیز (و الذین کفروا بایت ربّهم لهم عذاب من رجز ألیم) «رجز» در لغت، به معناى اضطراب مى باشد (مفردات راغب).
۳ - آیات الهى در نظام تکوین و تشریع، نشأت یافته از مقام ربوبیت و در جهت تکامل خلق (و الذین کفروا بایت ربّهم) با توجه به این که در آیات پیشین، هم سخن از نشانه هاى تکوینى خدا و هم سخن از قرآن به میان آمده است; واژه «آیات» در این آیه مى تواند به هر دو بخش اشاره داشته باشد. وصف «ربّ» نیز بیانگر جنبه ربوبیت و تکامل بخشى این آیات است.
۴ - کیفر کافران، پس از اتمام حجت پروردگار بر ایشان (هذا هدًى و الذین کفروا بایت ربّهم لهم عذاب ) از این که خداوند پس از بیان هدایتگرى قرآن، عذاب کافران را مطرح مى کند، مطلب یاد شده قابل برداشت است.
۵ - عذاب سخت منکران آیات الهى، در قیامت به وسیله موادى آلوده و نفرت انگیز * (لهم عذاب من رجز ألیم) «رجز» مى تواند به معناى «رجس» و آلودگى باشد در این صورت اگر «من» نشویه باشد، براشت یاد شده استفاده مى شود.
موضوعات مرتبط
- آیات خدا: عذاب مکذبان آیات خدا ۲، ۵; منشأ آیات خدا ۳; نقش آیات خدا ۳
- اتمام حجت: آثار اتمام حجت ۴
- تکامل: زمینه تکامل ۳
- خدا: آثار ربوبیت خدا ۳; اتمام حجت خدا ۴; قانونمندى کیفرهاى خدا ۴; هدایتگرى خدا ۱
- عذاب: ابزار عذاب ۵; عذاب با مواد آلوده ۵; عذاب سخت ۲، ۵; مراتب عذاب ۲; مراتب عذاب اخروى ۵
- قرآن: هدایتگرى قرآن ۱
- کافران: اتمام حجت بر کافران ۴; کیفر کافران ۴
منابع
