البقرة ٢٠٤

از الکتاب
کپی متن آیه
وَ مِنَ‌ النَّاسِ‌ مَنْ‌ يُعْجِبُکَ‌ قَوْلُهُ‌ فِي‌ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ يُشْهِدُ اللَّهَ‌ عَلَى‌ مَا فِي‌ قَلْبِهِ‌ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ‌

ترجمه

و از مردم، کسانی هستند که گفتار آنان، در زندگی دنیا مایه اعجاب تو می‌شود؛ (در ظاهر، اظهار محبّت شدید می‌کنند) و خدا را بر آنچه در دل دارند گواه می‌گیرند. (این در حالی است که) آنان، سرسخت‌ترین دشمنانند.

ترتیل:
ترجمه:
البقرة ٢٠٣ آیه ٢٠٤ البقرة ٢٠٥
سوره : سوره البقرة
نزول : ٧ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢٠
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«یُعْجِبُکَ»: تو را به شگفت می‌آورد. توجّه تو را به خود جلب می‌کند. «فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا»: در زندگی دنیا. درباره امور زندگی دنیا. «یُشْهِدُ اللهَ»: خدا را گواه می‌گیرد. «أَلَدُّ»: صفت مشبّهه و به معنی سخت و شدید است، یا این که اسم تفضیل و به معنی سرسخت‌ترین و گردنکش‌ترین است. «الْخِصَامِ»: مصدر باب مفاعله و به معنی خصومت و دشمنی است، و یا این که جمع مکسّر خَصْم، به معنی دشمنان است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

نزول

محل نزول:

این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]

شأن نزول:[۲]

«شیخ طوسی» گويند: درباره اخنس بن شريق نازل گرديده است. چنان كه سدى و ديگران نيز گفته اند.[۳][۴]

تفسیر


نکات آیه

۱ - برخى با وجود دشمنى با مسلمانان، براى اصلاح امور دنیوى آنان طرحهاى فریبنده ارائه مى دهند. (و من الناس من مع یعجبک قوله فى الحیوة الدنیا ... و هو الد الخصام) بنابراینکه «فى الحیوة» متعلق به «قوله» باشد.

۲ - شگفتى پیامبر (ص) از سخنان فریبنده برخى مردم (و من الناس من یعجبک قوله فى الحیوة الدنیا) با توجّه به توضیح فیش قبل

۳ - امکان تأثیرپذیرى پیامبر (ص) از ریاکارى و فریبکارى منافقان (و من الناس من یعجبک)

۴ - منافقان براى فریب مردم، هم سخن خوب مى گویند و هم خوبْ سخن مى گویند. (و من الناس من یعجبک قوله فى الحیوة الدنیا) خوب سخن گفتن از جمله «یعجبک قوله»، و سخن خوب از «فى الحیوة الدنیا» برداشت شده است. البتّه اگر «فى الحیوة الدنیا»، متعلّق به «قوله» باشد ; یعنى آنان درباره دنیا، طرحهاى زیبا و شگفت آورى داشتند.

۵ - منافقان ریاکار و متظاهرند. (و من الناس من یعجبک قوله فى الحیوة الدنیا ... و هو الدّ الخصام)

۶ - ظاهرسازى و فریفتن دیگران، فقط در تنگناى حیات دنیا ممکن است. (و من الناس من یعجبک قوله فى الحیوة الدنیا) بنابراینکه «فى الحیوة الدنیا»، متعلّق به «یعجبک» باشد ; یعنى شگفتى گفتارشان در دنیاست ; در آخرت که روز حقیقت است.

۷ - توجّه پیامبر (ص) به ظاهر گفتار مردم (و من الناس من یعجبک قوله فى الحیوة الدنیا)

۸ - محدودیّت علم پیامبر (ص) (و من الناس من یعجبک قوله فى الحیوة الدنیا)

۹ - قَسَم و شاهد گرفتن خداوند، دستاویز منافقان براى اثبات اظهاراتِ خود (و یُشهد اللّهَ على ما فى قلبه)

۱۰ - بهره گیرى منافقان از باورها و مقدّسات مؤمنان، براى رسیدن به اغراض خویش و یُشهد اللّهَ على ما فى قلبه قسم به خداوند که از مقدّسات مسلمین است، دستاویز برخى از مردم براى قبولاندن عقاید بى پایه خویش.

۱۱ - منافقان، سرسخت ترین دشمن مسلمانان و اصلاح جامعه (و من الناس ... و هو اَلَدُّ الخصام) «الخصام»، جمع خَصْم، به معناى دشمن است.

۱۲ - منافقان، سرسخت ترین انسانها در جدال با مسلمانان (و من الناس ... و هو اَلَدُّ الخصام) بنابراینکه «الخصام»، مصدر باشد و به معنى خصومت و جدال.

۱۳ - افشاى چهره برخى منافقان براى پیامبر (ص)، از سوى خداوند (و من الناس ... و هو اَلَدُّ الخصام)

۱۴ - ظاهر افراد، ملاک مطمئنى براى پى بردن به اعتقاد واقعى آنان نیست. (و من الناس من یعجبک قوله فى الحیوة الدنیا و هو اَلَدُّ الخصام)

موضوعات مرتبط

  • اسلام: تاریخ صدر اسلام ۱۳
  • تظاهر: محدوده تظاهر ۶
  • دشمنان: توطئه دشمنان ۱ ; دشمنان و اصلاح ۱۱ ; مکر دشمنان ۱
  • دنیا: حیات دنیوى ۶
  • رفتار: پایه هاى رفتار ۱۴
  • سوگند: سوگند به خدا ۹
  • عقیده: ملاک درستى عقیده ۱۴
  • گروههاى اجتماعى: ۵
  • محمّد (ص): تعجّب محمّد (ص) ۲ ; سیره محمّد (ص) ۷ ; علم محمّد (ص) ۸ ; محمّد (ص) و دشمنان ۳ ; محمّد (ص) و مردم ۷
  • مسلمانان: دشمنان مسلمانان ۱۱، ۱۲ ; دشمنى با مسلمانان ۱ ; مسلمانان و منافقان ۱۲
  • مقدّسات: سوء استفاده از مقدّسات ۹، ۱۰
  • مکر: محدوده مکر ۶
  • منافقان: افساد منافقان ۱۱ ; افشاى منافقان ۱۳ ; دشمنى منافقان ۱۱، ۱۲ ; روش برخورد منافقان ۴، ۵، ۹، ۱۰ ; ریاکارى منافقان ۳، ۵ ; مجادله منافقان ۱۲ ; مکر منافقان ۳، ۴، ۹، ۱۰

منابع

  1. طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌۱، ص ۱۱۱.
  2. محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۶۹.
  3. صاحب كشف الاسرار گويد: درباره ثعلبه نيز گفته شده است و صاحب جامع البيان از سدى روايت كرده و موضوع اخنس را شرح داده و گويد كه او نزد پيامبر آمد و مسلمان شد و پيامبر از اسلام آوردن او متعجب گرديد سپس همين شخص بزراعت قومى از مسلمين عبور نمود زراعت هاى آن‌ها را خراب كرد و الاغ‌هاى آن‌ها را كشت.
  4. صاحب مجمع البيان از ابن عباس نقل نمايد: كه اين سه آيه ۲.۴ و ۲.۵ و ۲.۶ درباره رياكاران نازل گرديده كه آنچه به ظاهر عنوان مي‌كردند. برخلاف باطن آن‌ها بوده چنان كه از امام صادق عليه‌السلام نيز روايت شده و حسن بصرى گويد: درباره منافقين است.