نتایج جستجو

فرعون ۴ انبیا: بینش مخالفان انبیا ۵ دستبندطلایى: نقش دستبندطلایى ۲ ریاست: نشانه هاى ریاست در دوران فرعون ۲ زینت: آثار زینت با طلا ۳ طلا: نقش طلا ۴ عقیده:

و نگهداری معبودانتان ایستادگی کنید زیرا از این دعوت [به سوی خدای یگانه] ریاست و آقایی بر اراده شده است. مهترانشان به راه افتادند و گفتند: برويد و بر پرستش

و کفر و منحرف ساختن افکار مردم از آیین و طریق حق بهره‌ای از زندگی مادی و ریاست و حکومت بر مردم ببرند. ای پیامبر! «به آنها بگو: (از این زندگی دنیا و بی‌ارزش

جايگاه‌هاى پر ناز و نعمت بيرون كرديم. و نیز از گنج‌ها و ثروتها و مقامات عالیه ریاست بیرون آوردیم (و به دریای هلاک افکندیم). واز گنج ها ومکان های نیکو [وقصرهای

بلکه او بسیار دروغگو و خودخواه است (و با تکبّر و جاه‌طلبی می‌خواهد بر ما ریاست کند). «آیا از میان ما این یادواره (تنها) بر او القا شده است‌؟ (نه،) بلکه

اين كس كه خود بى‌مقدار است و نمى‌تواند درست بيان كند بهترم؟ بلکه من (به ریاست و سلطنت) بهترم تا چنین مرد فقیر خواری که هیچ منطق و بیان روشنی ندارد؟ مگر

نبوّت خاتم‌الانبیاء و اطّلاع از ظهور اسلام. «بَغْیاً بَیْنَهُمْ»: به سبب حبّ ریاست و برتری‌جوئی و عداوت و حسادت میان خود (نگا: بقره / آل‌عمران / ، شوری / )

او جمع آوری می‌کنیم که ثروتمندترین مرد قریش شود، و حتّی حاضریم او را به ریاست برگزینیم. ابو طالب این پیام را به رسول اللّه صلّی اللّه علیه و اله عرض کرد

الناقة فتنة لهم) ۵ - اعطاى معجزه به پیامبران، در جهت رفع اتهام کذب و یا ریاست خواهى از ایشان (بل هو کذّاب أشر . سیعلمون غدًا من الکذّاب الأشر . إنّا مرسلوا

پس از آن كه به سوى شما آمد بازداشتيم؟ بلكه خودتان گناهكار بوديد كسانى كه [رياست و] برترى داشتند، به كسانى كه زيردست بودند، مى‌گويند: «مگر ما بوديم كه شما

فرمانفرمائى. تصور نمودند كه ادعاى نبوت كاشف است از حب رياست دنيوى، و حال آنكه مقام منيع رسالت رياست الهيه، منصب خاصه‌اى است كه خدا به بندگان خاص خود افاضه

گفتند جلد 3 صفحه 636 اين آدمى است مانند شما ميخواهد بر شما برترى و مزيّت و رياست پيدا كند اگر خدا خواسته باشد پيغمبرى بفرستد از ملائكه پيغمبرانى مبعوث ميفرمايد

گفتند جلد 3 صفحه 636 اين آدمى است مانند شما ميخواهد بر شما برترى و مزيّت و رياست پيدا كند اگر خدا خواسته باشد پيغمبرى بفرستد از ملائكه پيغمبرانى مبعوث ميفرمايد

صحّت آن؛ این کار هم) به سبب ستمگری و سرکشی میان خودشان بود (و انگیزه‌ای جز ریاست‌خواهی و انحصارطلبی نداشت). و کسی که به آیات خدا (اعم از آیات دیدنی در آفاق

تعبیرهاى «ادخلوا» و «لایحطمنّکم» - که به صورت امر و نهى آمده - بیانگر نوعى ریاست است; به ویژه اگر تنکیر «نملة» براى تفخیم باشد. ۵ - وجود شعور، نظام رهبرى

همين‌ جهت‌ زيرا ‌آنها‌ انبياء ‌را‌ مخالف‌ رياست‌ و سلطنت‌ ‌خود‌ مي‌پنداشتند و اما عاقر ناقه‌ نه‌ طمع‌ رياست‌ داشت‌ و نه‌ ناقه صالح‌ مزاحم‌ ‌او‌ ‌بود‌ بلكه‌

خودشان اندک نبوده است ; چون با کتمان حقانیّت پیامبر (ص)، به خواسته هاى دنیوى، ریاست بر مردم و ... مى رسیدند ; ولى در عین حال خداوند همه آنها را به بى ارزشى و

روز قيامت. 12- مغرورين به مال. تفسير اثنا عشرى، ج‌2، ص: 584 13- مغرورين به رياست و جاه. 14- مغرورين به اولاد و احفاد. 15- جماعتى كه بعضى نامشروعات را عبادت

صداقت از او استمداد بطلبد» استفاده مى شود که اعمال آدمى در معرض ابتلا به ریاست. ۱۱- همه انسانها، حتى پیامبر(ص) براى داشتن اخلاص و صداقت در عمل، به امداد

يكديگر زندگى ميكنند و اخيرا تصريح كردند كه او كذّاب است و براى خودخواهى و رياست و تكبّر نمودن بر ما اين ادّعا را نموده لذا خداوند فرموده فرداى قيامت معلومشان

آنان با برخى [ديگر جدل و] گفتگو مى‌كنند؛ كسانى كه زيردست بودند به كسانى كه [رياست و] برترى داشتند، مى‌گويند: «اگر شما نبوديد قطعاً ما مؤمن بوديم.» و کافران

همچنين طالب رياست ممكن است خودش و دنيائى را آتش بزند و بسوزاند و ملتفت نباشد ميسوزد و ادراك عذاب خود را نكند چنانچه در اين زمان ميبينيم چند نفر رياست طلب عالمى

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

و افکار مردم (ذلک بان منهم قسیسین و رهباناً) به عالمان دینى که عهده دار ریاست مذهبى مسیحیان هستند، قسیسین (کشیش) گفته مى شود و رهبان جمع راهب است و راهب

مشاهده‌ كرده‌ بودند ايمان‌ آوردند سلطنت‌ فرعون‌ متزلزل‌ شد ولي‌ حب‌ جاه‌ و رياست‌ و دعوي‌ الوهيت‌ و قساوت‌ قلب‌ و كبر و نخوت‌ ‌او‌ مانع‌ شد ‌از‌ اينكه‌ ايمان‌

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

براى آنستكه بعضى از آنها گوش ميدهند و ميفهمند و ميدانند ولى تكبر و عناد و رياست دو روزه دنيا آنها را از قبول حق باز ميدارد و اينها حال و مئالشان بمراتب بدتر

و براى حفظ عنوان و رياست خود دست و پا ميزدند كه شايد تفرقه و اختلافى بين مسلمين پيدا شود و دين اسلام رواج پيدا نكند و رسوم و رياست آنها محفوظ بماند و ميدانستند

كه متجاوز از حدّ خود و دروغگو باشد اگر اين شخص از مردم عادى باشد و براى رياست چنين ادّعائى را نموده چگونه او را قادر بر چنين معجزاتى مينمايد اى قوم من

گردن‌هاى كسانى كه كافر شدند غل‌ها مى و كسانى كه زيردست بودند به كسانى كه [رياست و] برترى داشتند، مى‌گويند: «[نه،] بلكه نيرنگ شب و روز [شما بود] آنگاه كه

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

كاسته و بر توجه آنها بآخرت بيفزايد ميفرمايد كه آنچه بشما داده شده است از رياست و مال و اولاد و غيرها بهره چند روزه دنيوى است و بالاخره نابود ميشود ولى آنچه

‌که‌ ‌در‌ ‌او‌ ‌است‌ تمايل‌ بلذائذ دنيوي‌ دارد ‌از‌ لباس‌ و خوراك‌ و حب‌ رياست‌ و مال‌ و جاه‌، و نفس‌ ‌او‌ رغبت‌ ميكند و شيطان‌ ‌هم‌ اغوا ميكند و غرق‌ دنيا

كردند و حقانيت‌ پيغمبر اسلام‌ ‌را‌ فهميدند و ‌از‌ روي‌ لجاج‌ و عصبيت‌ و حب‌ّ رياست‌ و علاقه‌ بزخارف‌ دنيوي‌ انكار كردند. ] (آیه 82)- در این آیه قرآن مجید پیمان

است قرآن بر او، مِنْ بَيْنِنا: از ميان جماعت، يعنى چون او از ما در شرف و رياست پست‌تر است، چرا وحى به او اختصاص يافته. اين كلام دال است بر آنكه منشأ تكذيب

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

گواهى از كتب سماوى و اقوال پيغمبران خدا ميفرمايد نيست در ضميرشان مگر هواى رياست و بزرگى و سركشى از احكام الهى و وسائط ابلاغ آن ولى باين آرزو نخواهند رسيد

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

مصلحت‌ ‌است‌ ‌با‌ ‌اينکه‌ ‌که‌ نه‌ توقع‌ اجرت‌ داشته‌ ‌باشد‌ و نه‌ خيال‌ رياست‌ داشته‌ ‌باشد‌ البته‌ عقل‌ سليم‌ اطاعت‌ ‌او‌ ‌را‌ واجب‌ ميداند. 392 ] (آیه

نقیباً) «نقیب» به کسى گفته مى شود که از سوى والى و حاکم، بر گروه و طائفه اى ریاست و سرپرستى مى کند. ۳- سرپرست و رهبر هر جامعه، باید از میان خود آنان گزینش

ندارد آنچه بايد بسر ما بيايد خواهد آمد اين گرفتارى براى ما خواسته شده يا اين رياست خواسته هر كسى است اختصاص بمحمّد ندارد چنانچه در تفسير انّ هذا لشي‌ء يراد

‌که‌ ‌در‌ ‌او‌ ‌است‌ تمايل‌ بلذائذ دنيوي‌ دارد ‌از‌ لباس‌ و خوراك‌ و حب‌ رياست‌ و مال‌ و جاه‌، و نفس‌ ‌او‌ رغبت‌ ميكند و شيطان‌ ‌هم‌ اغوا ميكند و غرق‌ دنيا

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

يكديگر زندگى ميكنند و اخيرا تصريح كردند كه او كذّاب است و براى خودخواهى و رياست و تكبّر نمودن بر ما اين ادّعا را نموده لذا خداوند فرموده فرداى قيامت معلومشان

كه متجاوز از حدّ خود و دروغگو باشد اگر اين شخص از مردم عادى باشد و براى رياست چنين ادّعائى را نموده چگونه او را قادر بر چنين معجزاتى مينمايد اى قوم من