نتایج جستجو

صعود بر آن سخت است. مراد از «قَدَّرَ»، «تقدير» به معناى مقايسه ميان قرآن با سحر و شعر و كهانت است. قرآن در مورد كفر و دروغ، كلمه‌ «قُتِلَ» را يكبار به كار

يعنى عصا، زيرا معجزات بسيار از آن، ظاهر شد مانند انقلاب به مار عظيم و بلعيدن سحر سحره، شكافتن دريا، انفجار چشمه‌ها از سنگ به زدن آن، شمع، درخت ميوه دار، دلو

آن است. در برابر فرمان‌ «أَطِيعُونِ» عصيان خود را توجيه كرده ومى‌گفتند: تو سحر شده‌اى وقابل پيروى نيستى. «الْمُسَحَّرِينَ» 3- نبوّت ومعجزه، متلازمند. «فَأْتِ

صعود بر آن سخت است. مراد از «قَدَّرَ»، «تقدير» به معناى مقايسه ميان قرآن با سحر و شعر و كهانت است. قرآن در مورد كفر و دروغ، كلمه‌ «قُتِلَ» را يكبار به كار

ظاهر از آيه معجزه است كه حمل بر سحر ميشود نه‌ جلد 5 صفحه 100 علامت قيامت چون آن وقت احتياجى بمعجزه نيست و آيه حمل بر سحر نميشود و اگر مراد از كلمه آيه معجزه

امر غيب حين حمل مرى عشو سمو اول ترک وقى قرى کسب بل نصر امم زوج نقض سوف رفع سحر جرم غفر اخذ اللائى

مى‌شد. لاعلاج توجه به فرعون كه ما از تشنگى هلاك شديم. فرعون گفت: سحر موسى است. گفتند: چگونه سحر باشد، از رود نيل سبطى آب بردارد و قبطى خون؟ چون كار سخت شد،

آنرا تكذيب مينموديد و معجزات پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم را سحر ميخوانديد اينهم سحر است يا شما كوريد وارد شويد و بيابيد آنرا پس صبر كنيد بر عذابش يا

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

رئى ارض لقى عقب صحب ثمود نوح ذکر عزز الذى انس دين نظر ثم ن خرج هدى ولى عبد سحر هن مع سمو سمع امر حتى حسب وقى فرق

جىء ائى الذين يا اوى بنو عذب علم قبل هامان جند اتى سوء اذ تبع بين کذب نجو سحر على امر ظلم ارض ا کلل علو سلط ثمود لا ن قد ها طغو اسرائيل سوم رئى طغى عمل

گفتند: موسى تو اول سحر خودت را بكار مى‏بندى يا ما اول بكار بنديم؟ موسى گفت: نه شما اول بياندازيد، جادوگران سحر خويش را بكار بردند، مردم از سحر آنها چنان خيال

صعود بر آن سخت است. مراد از «قَدَّرَ»، «تقدير» به معناى مقايسه ميان قرآن با سحر و شعر و كهانت است. قرآن در مورد كفر و دروغ، كلمه‌ «قُتِلَ» را يكبار به كار

گفتند: موسى تو اول سحر خودت را بكار مى‏بندى يا ما اول بكار بنديم؟ موسى گفت: نه شما اول بياندازيد، جادوگران سحر خويش را بكار بردند، مردم از سحر آنها چنان خيال

آنرا تكذيب مينموديد و معجزات پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم را سحر ميخوانديد اينهم سحر است يا شما كوريد وارد شويد و بيابيد آنرا پس صبر كنيد بر عذابش يا

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

روى بيم و اميد مى‌خوانند، و از آنچه به آنان روزى داده‌ايم انفاق مى‌كنند. 1- سحر خيزى و دل كندن از رختخواب، يكى ديگر از نشانه‌هاى مؤمنان است. تَتَجافى‌ جُنُوبُهُمْ‌

آنرا تكذيب مينموديد و معجزات پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم را سحر ميخوانديد اينهم سحر است يا شما كوريد وارد شويد و بيابيد آنرا پس صبر كنيد بر عذابش يا

ارزشمند. یعنی قرآن کلام انسان نبوده و بلکه کلام یزدان است. نه شعر است و نه سحر است و نه غیبگوئی. وَ إِنَّهُ‌ فِي‌ أُمِ‌ الْکِتَابِ‌... (۰) (۰) وَ إِنَّهُ‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

نداشته باشند. «1» امام صادق عليه السلام فرمود: برترين زمان براى دعا، وقت سحر است. چون خداوند فرموده‌ «1». كافى، ج 3، ص 446. جلد 9 - صفحه 247 است: «وَ بِالْأَسْحارِ

حاكى از نزول «معوذتين» بعد از بيمار شدن پيامبر (صلى الله عليه و آله) بر اثر سحر يك يهودى نظر ابن مسعود داثر بر اين كه «معوّذتين» جزء قرآن نيست، ردّ اين نظر

مخلوقات‌اند كه همه جفت و زوج هستند، يا مراد نماز مستحبّى شفع و وتر است كه در سحر خوانده مى‌شود و يا مراد از شفع، روز نهم و دهم ذى الحجه و وتر، شب مشعر است

مخلوقات‌اند كه همه جفت و زوج هستند، يا مراد نماز مستحبّى شفع و وتر است كه در سحر خوانده مى‌شود و يا مراد از شفع، روز نهم و دهم ذى الحجه و وتر، شب مشعر است

تأخير انداخت تا سحر و در فقيه و مجمع و عياشى ره از آنحضرت نقل نموده كه تأخير انداخت دعا را تا سحر شب جمعه و عياشى از آنحضرت نقل نموده كه در سحر عرض كرد خدايا

اليسع نحن نن تبع حکم اخر رکن ضحک ذو جرم لم لکن اسماعيل عزز احزاب زکو غفر سحر نکر غير اوى نوب ابو جعل

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

تكذيب‌ كردند و گفتند سحر ‌است‌ و موسي‌ ‌را‌ ساحر عليم‌ دانستند و سحره‌ ‌را‌ جمع‌ كردند و ‌آنها‌ سحر عظيم‌ كردند و عصاي‌ موسي‌ تمام‌ سحر سحره‌ ‌را‌ بلع‌ كرد

مجمع فرموده: اين سخن شخص متحير است كه آنچه شنيده مبهوش كرده گاهى مى‏گويد سحر است و گاهى شعر و گاهى خواب، و اين مناقضه آشكار است . ولى ظاهراً آن سه مرحله

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

ظاهر از آيه معجزه است كه حمل بر سحر ميشود نه‌ جلد 5 صفحه 100 علامت قيامت چون آن وقت احتياجى بمعجزه نيست و آيه حمل بر سحر نميشود و اگر مراد از كلمه آيه معجزه

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

بركات پياده شو به سلامت داخل بهشت شويد. 4- ظرفيّت [قمر:34] مگر آل لوط كه وقت سحر نجاتشان داديم. [انسان:6]، بعضى‏ها باء را در «بها» به معنى «من» گفته‏اند «يشرب

ساحر است، و گاهى مى‌گفتند مجنون است، و حال آن كه اين دو صفت ضد يكديگرند؛ چه سحر غايت زيركى و به كار بردن عقل است در جنبه شيطانيت از قبيل مكر و حيله و شعبده

تَذْكِرَةٌ (54) كَلَّا: ردع است از قول آنها كه قرآن سحر است، يعنى نه چنان است كه ايشان گويند قرآن سحر باشد، إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ: بدرستى كه قرآن پندى است شريف

تلاش و کوشش می‌کنند در راه باطل قلمداد کردن آیه‌های قرآنی ما. گاهی آن را سحر (نگا: سبأ / ) و زمانی آن را شعر (نگا: انبیاء / و چه بسا آن را افسانه‌های گذشتگان

مجمع فرموده: اين سخن شخص متحير است كه آنچه شنيده مبهوش كرده گاهى مى‏گويد سحر است و گاهى شعر و گاهى خواب، و اين مناقضه آشكار است . ولى ظاهراً آن سه مرحله

‌است‌ دو ‌آيه‌ عصا و يد بيضاء و پنج‌ ‌در‌ سوره‌ اعراف‌ و، ابطال‌ سحر سحره‌ ببلع‌ سحر ‌آنها‌ و انفلاق‌ بحر بعلاوه‌ نزول‌ رجس‌ و طمس‌ اموال‌ و شد قلوب‌ و

اسلام است. ۲ - هدف کافران از اتهام سحر به پیامبر(ص)، مبارزه با اسلام و خاموش کردن نور خدا بود. (فلمّا جاءهم ... قالوا هذا سحر ... یریدون لیطفؤا نور اللّه) ۳

معجزه بودن اين واقعه است، وگرنه، ساحرى كه خودش مى‌داند سحرش واقعيّت ندارد، از سحر و جادوى خود نمى‌ترسد. خداوند در هر لحظه به ميليون‌ها بى‌جان، جان مى‌دهد و

بمشامش‌ نميرسد. لِكُل‌ِّ أَفّاك‌ٍ افّاك‌ كساني‌ هستند ‌که‌ معجزات‌ انبياء ‌را‌ سحر ميپندارند و انبياء ‌را‌ ساحر و جادوگر و كذّاب‌ و مجنون‌ و مفتري‌ ميگويند و

بايشان شده بود فرموده كه خالى ميشود و بيرون ميآيد پهلوهاشان از بسترها در وقت سحر براى خلوت با خدا و راز و نياز و نماز و دعا از ترس جهنّم و اميد بهشت و از آنچه

معجزات‌ واضحه‌ و بيانات‌ شافيه‌ و ادله روشن‌. إِن‌ هذا إِلّا سِحرٌ مُبِين‌ٌ تمام‌ معجزات‌ ‌را‌ سحر پنداشتند. (آیه 42)- به این ترتیب امید مشرکان در آن روز به

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

فراخواند: «أَرْبَعِينَ لَيْلَةً» «2»* قرآن، زمان مناسب براى استغفار را، هنگام سحر مى‌داند: «وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ» «3» عروج پيامبر به آسمان،

(۱۳۹۹ بار) وَ مَا مِن کُتُب آتَيْنَاهُم أَرْسَلْنَا إِلَيْهِم قَبْلَک مُبِين سِحْر نَذِير إِلاّ در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه عرض‌ (۷۸ بار) وَ آيَة يَرَوْا يَقُولُوا إِن سِحْر الْقَمَر مُسْتَمِرّ کَذّبُوا انْشَق اتّبَعُوا السّاعَة در حال بارگیری...

آتَيْنَاهُم صُحُفا يَتْلُو إِلاّ تَفَرّق الّذِين اللّه أَرْسَلْنَا مُبِين سِحْر إِلَيْهِم أُوتُوا الْکِتَاب قَبْلَک رَسُول هٰذَا نَذِير در حال بارگیری..

قَوْل فَقُولِي تَرَيِن إِنّي أَدْرَاک فَإِمّا إِن يُؤْثَر نَذَرْت عَيْنا سِحْر لِلرّحْمٰن قَرّي صَوْما اشْرَبِي فَلَن أُکَلّم فَکُلِي الْيَوْم در حال بارگیری

(۲۵۰ بار) إِلَى الْعَذَاب وَ رَبّنَا لَئِن عَنْهُم مُبِين أَجَل ظَلَمُوا سِحْر قَرِيب الّذِين نُجِب أُمّة فَيَقُول إِلاّ هٰذَا دَعْوَتَک مَعْدُودَة يَأْتِيهِم

رَبّي رَجُل مَلاَئِکَة أَعْلَم بِه مُفْتَرًى لَأَنْزَل جِنّة بِمَن جَاء سِحْر اللّه فَتَرَبّصُوا شَاء لَو هٰذَا در حال بارگیری...

إِنّا هٰذَا عَجِيب مُبِين الْمُصَدّقِين الْأَوّلُون يَقُولُون لَمِن شَيْء سِحْر لَمَبْعُوثُون ذٰلِک إِنّک کَانُوا قَال إِلاّ رَجْع مَا الْکَافِرُون الْعَظِيم

اين شخص سحر نموده، شما به اطراف بفرستيد و از مردمان جوانب معلوم كنيد اين صورت را مشاهده نموده‌اند، اگر اهل آفاق ديده‌اند از آيات خدا، و الا سحر باشد؛ پس

قرآن خواهند گفت اين كتاب سحر واضحى است و بعضى گفته‌اند مراد آنستكه گويند اين اخبار گول زدن واضحى است عارى از حقيقت مانند سحر و شعبده و اين نهايت حمق است

«ایثار» به معناى برگزیدن و مقدم داشتن دانسته اند. اثر (۲۱ بار) هٰذَا إِن إِلاّ سِحْر قَوْل سَأُصْلِيه الْبَشَر سَقَر اسْتَکْبَر فَقَال وَ أَدْبَر در حال بارگیری

والدين، قتل نفس، نسبت زنا به زن پاك، اكل مال يتيم، فرار از جنگ، خوردن ربا، سحر، زنا، سوگند دروغ، خيانت، منع زكوة، شهادت زور، كتمان شهادت، شرابخوارى، ترك

اللّه کَفَرُوا الْعِلْم بِالْحَق بَعْد أَم بَل الّذِين بَيْنَهُم مِنْهُم سِحْر أَ بِه الْهُدَى بِآيَاتِنَا بَغْيا مَن مُوسَى أَمْر لِلْحَق نَذِير حَتّى

وُجُوهَهُم زَادَهُم فَاغْفِر بَالَهُم لَه وُعِد کَذٰلِک عَذَاب کَرّة غَيّا مَعَه سِحْر عَنِيد رَب خَلْف عَزّرُوه مَالُه ظُهُورِهِم فِي هُم تَاب کَمَن تَوَفّتْهُم

فَمَا کَذٰلِک الْمُبْطِلُون إِسْرَائِيل قَد يَکْفُر لا الظّلُمَات عَذَاب سِحْر حُجّتَهُم يُنَزّل يَغِيظ أُوتُوا يَوْم يَهْدِي اخْتَلَفُوا الْفُرْقَان الْغَالِبُون

أَرْسَلْنَا الْأَرْض إِلاّ بَعْدِه کَذّبُوا الذّکْر الْمُنِير مِمّا تَعْلَمُون سِحْر رُسُلُکُم فَرَدّوا عَمَرُوهَا فَانْتَقَمْنَا فَرِحُوا فَاسْتَکْبَرُوا إِنّه

و يد بيضا كه مكرّر ذكر شده آنها در بدو امر خنديدند و تصوّر نمودند شعبده و سحر است و ما پى در پى معجزاتى از قبيل طوفان و جراد و قمّل و ضفادع و دم و طمس كه

نموده بودند و طالبان حق ايمان آورده بودند و آنانكه عناد و لجاج داشتند حمل بر سحر و شعبده و كهانت ميكردند و هر وقت كسى بآنها اعتراض ميكرد كه با اين معجزات با

مشتركه‌ مثل‌ ادعيه‌ شبهاي‌ ماه‌ رمضان‌ و بالاخص‌ ادعيه‌ سحر مثل‌ دعاء ابي‌ حمزه‌ و ساير ادعيه‌ سحر و دعاهاي‌ دهه آخر و نمازهاي‌ شبهاي‌ رمضان‌ و شبهاي‌ قدر

باشد برايش بوستانى كه بخورد از آن و گفتند ستمكاران پيروى نميكنيد مگر مرد سحر شده‌ئى را به بين چگونه زدند براى تو مثلها پس گمراه شدند پس نميتوانند يافت

هنگاميكه آنها راز گويانند آنگاه كه گويند ستمكاران پيروى نميكنيد مگر مرديرا سحر كرده شده‌ بنگر چگونه زدند براى تو مثلها را پس گمراه شدند پس نميتوانند يافت

أَتَتْک وَلّى فَاسِقِين مُسْتَکْبِرا بِهَا تَعْرِف فَلَمّا أَثِيم بَنِين کَلاّ سِحْر سَنَسِمُه سَمِعْنَا بَصِيرا قَوْما مُعْتَد يَظُنّون أَن مُهِين وُجُوه لا

أُوحِيَ إِلَيَّ» نمى‌رسد به او چيزى از چشم جن و نه از دميدن آنان و نه از سحر و نه از كيد ايشان، و مى‌باشد با حضرت پيغمبر و اهل بيت او و گويد خدايا: به

قرآن خواهند گفت اين كتاب سحر واضحى است و بعضى گفته‌اند مراد آنستكه گويند اين اخبار گول زدن واضحى است عارى از حقيقت مانند سحر و شعبده و اين نهايت حمق است

مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند منصرف ميشود از دين حق كسيكه منصرف از هر حق و

مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند منصرف ميشود از دين حق كسيكه منصرف از هر حق و

‌رسول‌ ‌باشد‌ بايد ملائكه‌ بيايند ‌براي‌ رسالت‌، و اما معجزات‌ انبياء ‌را‌ سحر و جادو و چشم‌ بندي‌ مي‌شمردند. و اما معاد ‌را‌ منكر بودند ‌که‌ بدن‌ پوسيده‌

خود را انكار كند و تسليم نشود. وَ مُبِين بِهَا بِآيَات عَاد تِلْک رَبّهِم سِحْر هٰذَا غَلِيظ اسْتَيْقَنَتْهَا أَنْفُسُهُم عَذَاب قَالُوا عَصَوْا مُبْصِرَة

فراخواند: «أَرْبَعِينَ لَيْلَةً» «2»* قرآن، زمان مناسب براى استغفار را، هنگام سحر مى‌داند: «وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ» «3» عروج پيامبر به آسمان،

فِي هٰذَا اللّه لا الّذِي أَن مُبِين الْقُرْآن الّذِين کُنْتُم يَوْم عَلَى سِحْر بِه يَا قُل رَبّي قَبْل فَلَمّا يَقُولُون مَن کَفَرُوا لَقَد هُو کَان هُم

رَأَوُا يَعْلَمُون إِنّه لِلْحَق بِالْحَق أَم جَاءَت رَبّي الْعَذَاب رَبّنَا سِحْر مِنْهُم عَلَيْه رُسُلُنَا بِه لٰکِن رَسُول عَذَاب يَعْلَم بِهِم مِنْکُم هُو

معمول در كلام ميباشد يا لا اشاره بردّ اقوال كفار است راجع بقرآن كه ميگفتند سحر و شعر و افسانه است يا نفى غير آنچه بقسم اثبات شده براى مزيد تأكيد مانند آنكه

مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند منصرف ميشود از دين حق كسيكه منصرف از هر حق و

مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند منصرف ميشود از دين حق كسيكه منصرف از هر حق و

هنگاميكه آنها راز گويانند آنگاه كه گويند ستمكاران پيروى نميكنيد مگر مرديرا سحر كرده شده‌ بنگر چگونه زدند براى تو مثلها را پس گمراه شدند پس نميتوانند يافت

باشد برايش بوستانى كه بخورد از آن و گفتند ستمكاران پيروى نميكنيد مگر مرد سحر شده‌ئى را به بين چگونه زدند براى تو مثلها پس گمراه شدند پس نميتوانند يافت

باشد برايش بوستانى كه بخورد از آن و گفتند ستمكاران پيروى نميكنيد مگر مرد سحر شده‌ئى را به بين چگونه زدند براى تو مثلها پس گمراه شدند پس نميتوانند يافت

جا ساحرى است بهر وسيله ممكن است او را ببارگاه فرعون حاضر نمايند و آن زمان سحر بقدرى رواج داشت كه در اندك زمانى از دوازده هزار تا هشتاد هزار ساحر ماهر گفته‌اند

فِرعَون‌ُ الرَّسُول‌َ عصيان‌ فرعون‌ انكار رسالت‌ موسي‌ ‌بود‌ و معجزات‌ ‌او‌ ‌را‌ سحر ميپنداشت‌ و انكار توحيد و دعوي‌ الوهيت‌ ‌حتي‌ ‌گفت‌: ما عَلِمت‌ُ لَكُم‌ مِن‌

معمول در كلام ميباشد يا لا اشاره بردّ اقوال كفار است راجع بقرآن كه ميگفتند سحر و شعر و افسانه است يا نفى غير آنچه بقسم اثبات شده براى مزيد تأكيد مانند آنكه

خدیجه فرمود: مرا جامه اى بپوشان و یا آن حضرت به وقت شنیدن تهمت کهانت، جنون و سحر درباره خود، احساس ناراحتى کرده به استراحت پرداخت. ۳ - پیامبر(ص)، مورد لطف

أَو زِد عَلَيه‌ِ ‌که‌ دو ثلث‌ استراحت‌ و ثلث‌ اخير ‌که‌ عبارت‌ ‌از‌ وقت‌ سحر ‌باشد‌ ‌که‌ فرمود: وَ بِالأَسحارِ هُم‌ يَستَغفِرُون‌َ. نحوه ثانية‌-‌ اينكه‌

مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند منصرف ميشود از دين حق كسيكه منصرف از هر حق و

كفر و حسد و جهل و نادانى گفتند اين مدّعى نبوت هر معجزه‌ئى كه اظهار مينمايد سحر است و هرچه ميگويد از جانب خدا دروغ است مگر ميشود از چندين خدا و معبود صرف

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

كَأَنَّهُم‌ لا يَعلَمُون‌َ بقره‌، آيه 95. و اما معجزات‌ بينات‌ ‌را‌ حمل‌ ‌به‌ سحر كردند. و بالجمله‌ ‌از‌ ‌بعد‌ ‌از‌ زمان‌ يوسف‌ ‌تا‌ زمان‌ جلد 16 - صفحه 117

چشمش از اندوه كور شده بود فرمود بلى ميدانست عرض كردند چگونه ميدانست فرمود در سحر دعا كرد كه ملك الموت بر او نزول نمايد و بصورت خوشى نازل شد و از او سؤال فرمود