مريم ١١

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۶:۳۳ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

او از محراب عبادتش به سوی مردم بیرون آمد؛ و با اشاره به آنها گفت: «(بشکرانه این موهبت،) صبح و شام خدا را تسبیح گویید!»

|پس زكريا از محراب به ميان قوم خويش بيرون آمد و به آنها اشاره كرد كه صبح و شام خدا را تسبيح گوييد
پس، از محراب بر قوم خويش درآمد و ايشان را آگاه گردانيد كه روز و شب به نيايش بپردازيد.
پس زکریا در حالی که از محراب (عبادت) بر قومش بیرون آمد به آنان اشاره کرد که صبح و شام به تسبیح و نماز قیام کنید.
پس [به دنبال ناتوانی از سخن گفتن] از عبادتگاهش بر قومش درآمد و به آنان اشاره کرد که صبح و شام خدا را تسبیح گویید.
از محراب به ميان قوم خود بيرون آمد و به آنان اعلام كرد كه: صبح و شام تسبيح گوييد.
[زکریا] از محراب به نزد قومش بیرون آمد، و به آنان اشاره کرد که بامدادان و شامگاهان [او را] نیایش کنید
پس، از نمازگاه به ميان قوم خويش بيرون آمد، و به آنان اشارت كرد كه بامداد و شبانگاه [خداى را] به پاكى ياد كنيد.
بعد (از این بشارت، زکریّا) از محراب (عبادت) بیرون آمد و به پیش قوم خود رفت و با رمز و اشاره بدیشان گفت: بامدادان و شامگاهان (به شکرانه‌ی این نعمت که در سرنوشت آینده‌ی همه‌ی شما تأثیر بسزا دارد) به تسبیح و تقدیس (خدا) بپردازید.
پس، از محراب بر قوم خویش در آمد، و ایشان را رمز داد که: «صبح و شام به نیایش (خدا) بپردازید.»
پس برون آمد بر قوم خود از محراب پس رساند بدانان که تسبیح کنید بامداد و شب‌هنگام‌


مريم ١٠ آیه ١١ مريم ١٢
سوره : سوره مريم
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٢
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الْمِحْرَابِ»: خلوتکده عبادت که معمولاً در صدر منزل و بالاتر از نقاط دیگر است (نگا: ص / ). حجره‌ای در اوّل معبد. «بُکْرَةً»: بامدادان. صبحگاهان. «عَشِیّاً»: شامگاهان. شبانگاهان.


تفسیر

نکات آیه

۱- زکریا(ع)، در زمان فرا رسیدن نشانه وعده داده شده براى پیدایش فرزندش یحیى، در عبادت گاه بود. (فخرج على قومه من المحراب) محراب هاى بنى اسرائیل همان مسجدهاى آنها بود که براى نماز در آن اجتماع مى کردند(کتاب «العین»). فاء در «فخرج» فصیحه است ; یعنى از جملاتى محذوف حکایت مى کند. به قرینه آیه قیل، آن محذوف، سخن نگفتن زکریا به مدت سه روز است که چه به اعجاز و چه با اراده خود و به فرمان خداوند در آن سه روز سخن نگفت. تعبیر «فخرج ...; آنگاه از عبادتگاه خود بیرون آمد»، حاکى از این است که در آن سه روز در عبادتگاه بود.

۲- زکریا(ع) پس از سکوت سه روزه و ناتوانى از سخن گفتن با مردم، از عبادتگاه بیرون آمد و نزد مردم حاضر شد. (فخرج على قومه من المحراب)

۳- زکریا(ع)، در مدت سکوت سه روزه، دخول وقت عبادت را در صبح و عصر، با اشاره به مردم اعلام مى کرد. (فخرج على قومه من المحراب فأوحى إلیهم أن سبّحوا بکرة و عشیًّا) احتمال مى رود جمله «فخرج ...» در باره خروج زکریا(ع) در مدت سه روز باشد. در این صورت، «بکرة و عشیّاً» ظرف براى فعل هاى «خرج» و «أوحى» خواهد بود و مفاد آیه چنین مى شود: چون زکریا(ع) وظیفه اعلام دخول وقت عبادت را برعهده داشت، در صبح و عصر آن سه روز که نمى توانست با مردم سخن بگوید، دستور «سبّحوا» را با اشاره به آنان تفهیم مى کرد.

۴- مردم در عصر زکریا، مکانى مشخص را براى عبادت اختصاص مى دادند. (فخرج على قومه من المحراب)

۵- برگزیدن مکانى خاص براى عبادت، امرى پسندیده و سابقه دار در ادیان گذشته (فخرج على قومه من المحراب)

۶ - نام معبد هم کیشان حضرت زکریا، «محراب» بود.* (فخرج على قومه من المحراب)

۷- جایگاه عبادت و راز و نیاز با خدا، میدان نبرد با شیطان و دیگر موانع راه خدا* (المحراب) در وجه نام گذارى «محراب» گفته شده است که نمازگزار در آن جا، با شیطان محاربه مى کند. هم چنین با پیداکردن حضور قلب با نفس خود مى جنگد (مصباح).

۸- زکریا(ع) پس از خروج از عبادتگاه، فرا رسیدن زمان تحقق بشارت فرزند را به قوم خویش فهماند. (أن سبّحوا) ظاهر این است که آنچه زکریا(ع) از قوم خود خواسته است، با حادثه پیش آمده در ارتباط باشد; یعنى، زکریا(ع)، قضیه را به آنان تفهیم کرده و ضرورت تسبیح و تنزیه خداوند را در چنین مواردى یادآور شده است.

۹- زکریا(ع) پس از آغاز روزه سکوت، براى تفهیم دستور العمل هاى عبادى به قوم خویش، از اشاره و رمز استفاده مى کرد. (فأوحى إلیهم أن سبّحوا) فاعل «أوحى» زکریا و ضمیر «إلیهم» به «قوم»بازمى گردد. هرچیزى که به قصد آموختن به هر شکلى به دیگرى القا شود، «وحى» نامیده مى شود (مصباح) و در این آیه مراد «اشاره» است. آیه چهل و یکم آل عمران نیز شاهد این معنا است.

۱۰- قوم زکریا براى عبادت، به دستورالعمل هاى ارائه شده از سوى او عمل مى کردند. (فأوحى إلیهم أن سبّحوا)

۱۱- قوم زکریا، براى دریافت دستورالعمل هاى عبادى او، بیرون عبادتگاه در انتظار وى مى ماندند. (فخرج على قومه ... أن سبّحوا) «خرج علیه» و «دخل علیه»، هنگامى گفته مى شود که شخص به هنگام خروج یا ورود، با دیگرى مواجه شده باشد. فرمان تسبیح گفتن - که از زکریا(ع) صادر شده است - نشان مى دهد که اجتماع قوم او بیرون عبادتگاه، به منظور شنیدن فرمان وى بوده است.

۱۲- زکریا(ع) با اشاره از قوم خویش خواست، سپیده دم و پسین گاه به تسبیح خداوند بپردازند. (فأوحى إلیهم أن سبّحوا بکرة و عشیًّا) «بکرة» به فاصله بین نماز صبح و طلوع خورشید گفته مى شود (لسان العرب). «عشیّاً» یا به معناى «ظهر تا غروب» است و یا «آخر روز» و از برخى اهل لغت معانى دیگرى نیز نقل شده است (لسان العرب).

۱۳- قوم زکریا، مردمى خداپرست و اهل تسبیح و عبادت بودند. (فخرج على قومه ... أن سبّحوا)

۱۴- باور به وجود خداوند، پرستش و تسبیح او، داراى گذشته اى دیرین در تاریخ بشر است. (قومه ... أن سبّحوا بکرة و عشیًّا)

۱۵- سپیده دم و پسین گاه، زمان هاى مناسب براى تسبیح خداوند (أن سبّحوا بکرة و عشیًّا)

۱۶- خداوند، پاک و منزه از ناتوانى در برابر اعطاى فرزند به پدرى کهن سال و مادرى عقیم (أن سبّحوا)

۱۷- برخوردارى زکریا(ع) از فرزند در کهن سالى، نشانگر منزه بودن خداوند از هرگونه کاستى و ناتوانى است. (أن سبّحوا)

موضوعات مرتبط

  • اسماء و صفات: صفات جلال ۱۶
  • بشارت: اعلام بشارت ولادت یحیى(ع) ۸
  • پیرى: فرزنددارى در پیرى ۱۶
  • تسبیح: آداب تسبیح خدا ۱۵; تسبیح خدا ۱۴; تسبیح خدا در شب ۱۲، ۱۵; تسبیح خدا در صبح ۱۲، ۱۵; تسبیح در عصر ۱۲، ۱۵; وقت تسبیح خدا ۱۵
  • خدا: تاریخ خدا پرستى ۱۳، ۱۴; تنزیه خدا ۱۶; خدا و عجز ۱۷; خدا و نقص ۱۷; نشانه هاى تنزیه خدا ۱۷
  • زکریا(ع): آثار فرزنددارى زکریا(ع) ۱۷; اشاره زکریا(ع) ۳، ۹; تعالیم زکریا(ع) ۱۰، ۱۲; دریافت تعالیم زکریا(ع) ۱۱; روزه سکوت زکریا(ع) ۲، ۳، ۹; زکریا(ع) هنگام ولادت یحیى(ع) ۱، ۲، ۸; عبادتگاه زکریا(ع) ۱، ۱۱; عبادتگاه مردم دوران زکریا(ع) ۴; عجز زکریا(ع) از تکلم ۲; قصه زکریا(ع) ۱، ۲، ۸، ۹، ۱۱، ۱۲; محراب زکریا(ع) ۶; نام عبادتگاه زکریا(ع) ۶
  • شیطان: مکان مبارزه با شیطان ۷
  • عبادت: اِعلام وقت عبادت ۳; عبادت خدا ۱۴; عبادت در صبح ۳; عبادت در عصر ۳
  • عبادتگاه: اهمیت عبادتگاه ۵; تاریخ عبادتگاه ۵; عبادتگاه در ادیان آسمانى ۵; نقش عبادتگاه ۷
  • عقیده: تاریخ عقیده ۱۳، ۱۴; عقیده به خدا ۱۴
  • عقیم: فرزنددارى عقیم ۱۶
  • قوم زکریا: تسبیحات قوم زکریا ۱۲; خداپرستى قوم زکریا ۱۳; عبادات قوم زکریا ۱۱، ۱۳; کیفیت عبادت قوم زکریا ۱۰

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=مريم_١١&oldid=11093»