سوره القمر

سوره النجم	سوره القمر	سوره الرحمن
شماره کتابت : ٥٤ جزء : نزول ترتيب نزول : ٣٧ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٥٥ تعداد کلمات : ٣٨٥ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آل آيَة أَبْصَارُهُم أَبْوَاب أَخْذ أَدْهَى أَرْسَلْنَا أَشِر أَشْيَاعَکُم أَعْجَاز أَعْيُنَهُم أَلْوَاح أَمَرّ أَمْر أَمْرُنَا أَنْذَرَهُم أَهْلَکْنَا أَهْوَاءَهُم أُلْقِي أُولٰئِکُم إِذا اتّبَعُوا ازْدُجِر اصْطَبِر اقْتَرَبَت الدّاع الدّبُر الذّکْر الزّبُر السّاعَة السّمَاء النّار النّاس النّاقَة النّذُر الْأَجْدَاث الْأَرْض الْأَشِر الْأَنْبَاء الْجَمْع الْقَمَر الْقُرْآن الْمَاء الْمُتّقِين الْمُجْرِمِين الْمُحْتَظِر الْکَافِرُون الْکَذّاب انْشَق بَالِغَة بَرَاءَة بَشَرا بَطْشَتَنَا بَيْنَهُم بَيْنِنَا بُکْرَة بِآيَاتِنَا بِأَعْيُنِنَا بِالنّذُر بِالْبَصَر بِسَحَر بِقَدَر بِمَاء تَجْرِي تَرَکْنَاهَا تَنْزِع تُغْن ثَمُود جَاء جَاءَهُم جَرَاد جَزَاء جَمِيع جَنّات حَاصِبا حَمَلْنَاه حِکْمَة خَلَقْنَاه خَيْر خُشّعا دُسُر ذَات ذُوقُوا رَاوَدُوه رَبّه رِيحا سَقَر سَيَعْلَمُون سَيُهْزَم سُعُر سِحْر شَيْء شَکَر شِرْب صَاحِبَهُم صَبّحَهُم صَرْصَرا صَغِير صَيْحَة صِدْق ضَلاَل ضَيْفِه عَاد عَبْدَنَا عَذَاب عَذَابِي عَزِيز عَسِر عَلَيْه عُيُونا عِنْدِنَا غَدا فَأَخَذْنَاهُم فَارْتَقِبْهُم فَالْتَقَى فَانْتَصِر فَتَعَاطَى فَتَمَارَوْا فَتَوَل فَجّرْنَا فَدَعَا فَذُوقُوا فَطَمَسْنَا فَعَقَر فَعَلُوه فَفَتَحْنَا فَقَالُوا فَنَادَوْا فَهَل فَکَانُوا فَکَذّبُوا فَکَيْف فِتْنَة فِرْعَوْن قَالُوا قَبْلَهُم قَوْم قُدِر قِسْمَة لَفِي لُوط لِلذّکْر مَجْنُون مَس مَغْلُوب مَقْعَد مَلِيک مَوْعِدُهُم مُحْتَضَر مُدّکِر مُرْسِلُو مُزْدَجَر مُسْتَطَر مُسْتَقِرّ مُسْتَمِرّ مُقْتَدِر مُنْتَشِر مُنْتَصِر مُنْقَعِر مُنْهَمِر مُهْطِعِين مِنّا نَبّئْهُم نَتّبِعُه نَجّيْنَاهُم نَجْزِي نَحْس نَحْن نَخْل نَهَر نُذُر نُوح نُکُر نِعْمَة وَاحِدا وَاحِدَة وُجُوهِهِم يَخْرُجُون يَدْع يَرَوْا يَسّرْنَا يَقُول يَقُولُوا يَقُولُون يَوْم يُسْحَبُون يُعْرِضُوا يُوَلّون کَأَنّهُم کَبِير کَذّاب کَذّبَت کَذّبُوا کَذٰلِک کَلَمْح کَهَشِيم کُفِر کُفّارُکُم کُلّهَا

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠ ٣١ ٣٢ ٣٣ ٣٤ ٣٥ ٣٦ ٣٧ ٣٨ ٣٩ ٤٠ ٤١ ٤٢ ٤٣ ٤٤ ٤٥ ٤٦ ٤٧ ٤٨ ٤٩ ٥٠ ٥١ ٥٢ ٥٣ ٥٤ ٥٥

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ اقتَرَبَتِ السّاعَةُ وَ انشَقَّ القَمَرُ (١)

ساعت نزدیک شد و ماه (فرو) شکافت.

وَ إِن يَرَوا إيَةً يُعرِضوا وَ يَقولوا سِحرٌ مُستَمِرٌّ (٢)

و اگر نشانه‌ای بینند روی گردانند و گویند: «سحری همیشگی است.»

وَ كَذَّبوا وَ اتَّبَعوا أَهواءَهُم وَ كُلُّ أَمرٍ مُستَقِرٌّ (٣)

و تکذیب نمودند و هوس‌های خویش را پیروی کردند. و هر امری [:فرمان، کار و چیزی] قرارگیرنده است.

وَ لَقَد جاءَهُم مِنَ الأَنباءِ ما فيهِ مُزدَجَرٌ (٤)

و همواره به‌راستی از اخبار مهم آنچه را جایگاه انزجار (از کفر) است به ایشان رسید.

حِكمَةٌ بٰلِغَةٌ فَما تُغنِ النُّذُرُ (٥)

حکمتی‌رسا(ست). پس ترسانندگان بی‌نیاز(شان) نمی‌کنند.

فَتَوَلَّ عَنهُم يَومَ يَدعُ الدّاعِ إِلىٰ شَيءٍ نُكُرٍ (٦)

پس روزی که داعیِ (حق) سوی امری دهشتناک (و ناشناخته) دعوت می‌کند، از آنان روی برتاب.

خُشَّعًا أَبصٰرُهُم يَخرُجونَ مِنَ الأَجداثِ كَأَنَّهُم جَرادٌ مُنتَشِرٌ (٧)

در حالی که دیدگانشان بسی فروهشته است، چون ملخ‌های پراکنده از گورها(ی خود) بر می‌آیند.

مُهطِعينَ إِلَى الدّاعِ يَقولُ الكٰفِرونَ هٰذا يَومٌ عَسِرٌ (٨)

سوی آن دعوتگر، چشم دوخته و نگرانند. کافران می‌گویند: «این روزی دشوار است.»

كَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ فَكَذَّبوا عَبدَنا وَ قالوا مَجنونٌ وَ ازدُجِرَ (٩)

پیش از آنان، قوم نوح (نیز) به تکذیب پرداختند. پس بنده‌ی ما را تکذیب کردند و گفتند: «دیوانه‌ای است.‌» و بسی زجرکشیده.

فَدَعا رَبَّهُ أَنّى مَغلوبٌ فَانتَصِر (١٠)

پس پروردگارش را خواند که: «بسی مغلوب شده‌ام‌؛ پس بس یاری(ام) فرمای!»

فَفَتَحنا أَبوٰبَ السَّماءِ بِماءٍ مُنهَمِرٍ (١١)

پس درهای آسمان را به آبی بس ریزان و فراوان (بر سروسامانشان) گشودیم.

وَ فَجَّرنَا الأَرضَ عُيونًا فَالتَقَى الماءُ عَلىٰ أَمرٍ قَد قُدِرَ (١٢)

و زمین را با انفجاری سراسری تبدیل به چشمه‌هایی کردیم. پس آب (فراگیر) بر کاری که به‌راستی مقدر شده بود در رسید.

وَ حَمَلنٰهُ عَلىٰ ذاتِ أَلوٰحٍ وَ دُسُرٍ (١٣)

و او را بر (کشتیِ) دارای الوارهای میخ‌آجین سوار کردیم.

تَجرى بِأَعيُنِنا جَزاءً لِمَن كانَ كُفِرَ (١٤)

حال آنکه (کشتی) زیر نظرهای (علم و توان و حکمت) ما روان است. (این) پاداش کسی بود که مورد انکار واقع شده بود.

وَ لَقَد تَرَكنٰها إيَةً فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (١٥)

و به‌راستی آن (سفینه) را بی‌چون (بر جایی) نهادیم (تا) عبرتی مستمر (باشد)؛ پس آیا هیچ پندگیرنده‌ای هست‌؟

فَكَيفَ كانَ عَذابى وَ نُذُرِ (١٦)

پس چگونه بود عذابم و هشداردهندگان (از سوی) من‌؟

وَ لَقَد يَسَّرنَا القُرإنَ لِلذِّكرِ فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (١٧)

و قرآن را بی‌گمان برای هشداری آسان کردیم. پس آیا هیچ پندگیرنده‌ای هست‌؟

كَذَّبَت عادٌ فَكَيفَ كانَ عَذابى وَ نُذُرِ (١٨)

عادیان به تکذیب پرداختند. پس چگونه بود عذابم و هشداردهندگان (از سوی) من‌؟

إِنّا أَرسَلنا عَلَيهِم ريحًا صَرصَرًا فى يَومِ نَحسٍ مُستَمِرٍّ (١٩)

ما بی‌گمان بر (سر و سامان)شان در روز شومی، به طور مداوم، تند بادی سخت سردِ توفنده فرو فرستادیم،

تَنزِعُ النّاسَ كَأَنَّهُم أَعجازُ نَخلٍ مُنقَعِرٍ (٢٠)

(که) مردم را از جای می‌کَنَد؛ گویی تنه‌های نخلی بودند که ریشه کن شده‌اند.

فَكَيفَ كانَ عَذابى وَ نُذُرِ (٢١)

پس چگونه بود عذاب من و هشداردهندگان (از سوی) من‌؟

وَ لَقَد يَسَّرنَا القُرإنَ لِلذِّكرِ فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (٢٢)

و ما قرآن را بی‌گمان برای پند‌گیری بس آسان کردیم‌؛ پس آیا هیچ پندگیرنده‌ای هست‌؟

كَذَّبَت ثَمودُ بِالنُّذُرِ (٢٣)

ثمودیان به‌وسیله‌ی هشداردهندگان (همانان را) تکذیب کردند.

فَقالوا أَبَشَرًا مِنّا وٰحِدًا نَتَّبِعُهُ إِنّا إِذًا لَفى ضَلٰلٍ وَ سُعُرٍ (٢٤)

پس گفتند: «آیا بشری از خودمان را (که) تنها (و بی‌‌یار و گواه است) پیروی کنیم‌؟ در این صورت، ما همواره در گمراهی و آتشباری هستیم.»

أَءُلقِىَ الذِّكرُ عَلَيهِ مِن بَينِنا بَل هُوَ كَذّابٌ أَشِرٌ (٢٥)

«آیا از میان ما این یادواره (تنها) بر او القا شده است‌؟ (نه،) بلکه او بس دروغ‌پردازی بس خوشحال (و خودپسند) است.»

سَيَعلَمونَ غَدًا مَنِ الكَذّابُ الأَشِرُ (٢٦)

زودا خواهید دانست چه کسی بس دروغ‌پردازی، بس خوشحال است.

إِنّا مُرسِلُوا النّاقَةِ فِتنَةً لَهُم فَارتَقِبهُم وَ اصطَبِر (٢٧)

ما همواره برای آزمایش آتشینشان (آن) ماده شتر را فرستنده‌ایم‌. پس (به صالح گفتیم:) «منتظرشان باش و بسی شکیبایی کن.»

وَ نَبِّئهُم أَنَّ الماءَ قِسمَةٌ بَينَهُم كُلُّ شِربٍ مُحتَضَرٌ (٢٨)

«و به آنان (این) خبر مهم را بده که آب میانشان قسمت شده است: هرکدام را آشامیدنی (به نوبت آمده) و حاضر شده است.»

فَنادَوا صاحِبَهُم فَتَعاطىٰ فَعَقَرَ (٢٩)

پس (سرکرده‌ی) همگامشان را ندا در دادند. پس او شمشیر برگرفت و (شتر را) پی کرد و از پا درآورد.

فَكَيفَ كانَ عَذابى وَ نُذُرِ (٣٠)

پس چگونه بود عذابم و هشداردهندگان (از سوی) من‌؟

إِنّا أَرسَلنا عَلَيهِم صَيحَةً وٰحِدَةً فَكانوا كَهَشيمِ المُحتَظِرِ (٣١)

ما بر (سر و سامان)شان یک بانگ (مرگبار) فرو فرستادیم و چون گیاه خشکیده‌(ی کومه‌ها) ریز ریز و آماده‌(ی سوختن یا خوردن حیوانات) شدند.

وَ لَقَد يَسَّرنَا القُرإنَ لِلذِّكرِ فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (٣٢)

و ما همواره قرآن را برای پند‌گیری(شان) آسان کردیم‌؛ پس آیا پند گیرنده‌ای هست‌؟

كَذَّبَت قَومُ لوطٍ بِالنُّذُرِ (٣٣)

قوم لوط با هشداردهندگان (همان‌ها و ما را) را تکذیب کردند.

إِنّا أَرسَلنا عَلَيهِم حاصِبًا إِلّا إلَ لوطٍ نَجَّينٰهُم بِسَحَرٍ (٣٤)

ما بر (سر و سامان)شان سنگبارانی انفجاری فرو فرستادیم (و) فقط خانواده‌ی لوط بودند که سحرگاهان نجاتشان دادیم.

نِعمَةً مِن عِندِنا كَذٰلِكَ نَجزى مَن شَكَرَ (٣٥)

حال آنکه نعمتی از جانب ما بود. هر که پاس و سپاس دارد، بدین‌سان (او را) پاداش می‌دهیم.

وَ لَقَد أَنذَرَهُم بَطشَتَنا فَتَمارَوا بِالنُّذُرِ (٣٦)

و (لوط) آنها را همواره از حمله‌ی ناگهانیمان سخت بیم داده بود. پس درباره‌ی تهدیدکنندگان تردید کرده‌، به جدال برخاستند.

وَ لَقَد رٰوَدوهُ عَن ضَيفِهِ فَطَمَسنا أَعيُنَهُم فَذوقوا عَذابى وَ نُذُرِ (٣٧)

و همواره از مهمان(های) او با حیله و مراوده بسی کام دل خواستند. پس فروغ دیدگانشان را ستردیم. پس عذاب مرا و هشداردهندگان مرا بچشید.

وَ لَقَد صَبَّحَهُم بُكرَةً عَذابٌ مُستَقِرٌّ (٣٨)

و به‌راستی صبحگاهان بی‌امان عذابی ماندنی به سراغ آنان آمد.

فَذوقوا عَذابى وَ نُذُرِ (٣٩)

عذاب و هشداردهندگان مرا بچشید.

وَ لَقَد يَسَّرنَا القُرإنَ لِلذِّكرِ فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (٤٠)

و بی‌گمان قرآن را برای هشدار آسان کردیم‌؛ پس آیا هیچ هشدارگیرنده‌ای هست‌؟

وَ لَقَد جاءَ إلَ فِرعَونَ النُّذُرُ (٤١)

و به‌درستی هشداردهندگان سوی فرعونیان آمدند.

كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا كُلِّها فَأَخَذنٰهُم أَخذَ عَزيزٍ مُقتَدِرٍ (٤٢)

(اما آنها) با همه‌ی نشانه‌های ما (همان‌ها و ما را) تکذیب کردند. پس ما با عزت و اقتدار (گریبان) آنان را فرو گرفتیم.

أَكُفّارُكُم خَيرٌ مِن أُولٰئِكُم أَم لَكُم بَراءَةٌ فِى الزُّبُرِ (٤٣)

آیا کافرانتان، از اینان (که برشمردیم) برترند، یا شما را در نوشته‌ها(ی وحیانی‌‌تان) خط امانی (از تکلیف و عذاب) است‌؟

أَم يَقولونَ نَحنُ جَميعٌ مُنتَصِرٌ (٤٤)

یا می‌گویند: «ما با یکدیگر پیوند و جمع‌ایم (که) از هم کمک یافته (و در نتیجه) چیره‌ایم!»

سَيُهزَمُ الجَمعُ وَ يُوَلّونَ الدُّبُرَ (٤٥)

زودا که این جمع در هم شکسته شوند و پشت کنند.

بَلِ السّاعَةُ مَوعِدُهُم وَ السّاعَةُ أَدهىٰ وَ أَمَرُّ (٤٦)

بلکه موعدشان‌، ساعت [:قیامت] است و ساعت‌، هراسناک‌تر و تلخ‌تر است.

إِنَّ المُجرِمينَ فى ضَلٰلٍ وَ سُعُرٍ (٤٧)

مجرمان بی‌گمان در گمراهی و آتشِ زبانه‌دارند.

يَومَ يُسحَبونَ فِى النّارِ عَلىٰ وُجوهِهِم ذوقوا مَسَّ سَقَرَ (٤٨)

روزی که در آتش به رو کشیده می‌شوند (و به آنان گفته شود:) «لهیب آتش‌سوزان (کبود کننده‌ی چهره و هلاکت‌بار) را بچشید و احساسش کنید.»

إِنّا كُلَّ شَيءٍ خَلَقنٰهُ بِقَدَرٍ (٤٩)

به‌راستی ما هر چیزی را به اندازه‌ای (حکیمانه و آگاهانه) آفریده‌ایم.

وَ ما أَمرُنا إِلّا وٰحِدَةٌ كَلَمحٍ بِالبَصَرِ (٥٠)

و فرمان ما جز یک (اراده) نیست‌، (آن هم) چون چشم بر هم زدنی (یا کمتر).

وَ لَقَد أَهلَكنا أَشياعَكُم فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (٥١)

و همواره (هم‌مسلکان و) همراهان‌تان را سخت به هلاکت رساندیم. پس آیا هشدارگیرنده‌ای هست‌؟

وَ كُلُّ شَيءٍ فَعَلوهُ فِى الزُّبُرِ (٥٢)

و هر چه کردند در کتاب‌ها(ی اعمالشان و کتاب علم خدا) درج است.

وَ كُلُّ صَغيرٍ وَ كَبيرٍ مُستَطَرٌ (٥٣)

و هر خُرد و بزرگی (در آن) به خوبی نوشته شده است.

إِنَّ المُتَّقينَ فى جَنّٰتٍ وَ نَهَرٍ (٥٤)

همواره پرهیزگاران در میان باغ‌ها و نهرها،

فى مَقعَدِ صِدقٍ عِندَ مَليكٍ مُقتَدِرٍ (٥٥)

در نشست‌گاهی راستین نزد شاهنشاهی توانمندند.

محتوای سوره

• تفسیر آیات