سوره الرعد

سوره يوسف	سوره الرعد	سوره ابراهيم
شماره کتابت : ١٣ جزء : نزول ترتيب نزول : ٩٦ محل نزول : مدينه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٤٣ تعداد کلمات : ٩٨٣ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آبَائِهِم آتَيْنَاهُم آمَنُوا آيَة أَجَل أَخَذْتُهُم أَدْعُو أَرَاد أَرْسَلْنَا أَرْسَلْنَاک أَزْوَاجا أَزْوَاجِهِم أَسَرّ أَشَق أَصْحَاب أَطْرَافِهَا أَعْبُد أَعْمَى أَعْنَاب أَعْنَاقِهِم أَقَامُوا أَلا أَمَر أَمّا أَمْر أَنَاب أَنّا أَنّمَا أَنْت أَنْزَل أَنْزَلْنَاه أَنْفَقُوا أَنْهَارا أَهْوَاءَهُم أَوْحَيْنَا أَوْدِيَة أَوْلِيَاء أَکْثَر أُشْرِک أُم أُمَم أُمِرْت أُمّة أُنْثَى أُنْزِل أُولُوا أُکُلُهَا إِلٰه ابْتِغَاء اتّبَعْت اتّقَوْا اثْنَيْن اسْتَجَابُوا اسْتَوَى اسْتُهْزِئ الثّقَال الثّمَرَات الدّار الدّنْيَا الرّزْق الرّعْد الزّبَد السّبِيل السّحَاب السّمَاء السّمَاوَات السّيّئَة السّيْل الشّمْس الشّهَادَة الصّالِحَات الصّلاَة الصّوَاعِق الظّلُمَات اللّعْنَة اللّه اللّيْل المر النّار النّاس النّهَار النّور الّتِي الْآخِرَة الْآصَال الْآيَات الْأَحْزَاب الْأَرْحَام الْأَرْض الْأَعْمَى الْأَغْلاَل الْأَلْبَاب الْأَمْثَال الْأَمْر الْأَنْهَار الْأُکُل الْبَاطِل الْبَرْق الْبَصِير الْبَلاَغ الْجَنّة الْجِبَال الْحَسَنَة الْحَق الْحَيَاة الْحُسْنَى الْحِسَاب الْخَلْق الْعَرْش الْعِقَاب الْعِلْم الْغَيْب الْقَمَر الْقَهّار الْقَوْل الْقُلُوب الْمَاء الْمَثُلاَت الْمَلاَئِکَة الْمَوْتَى الْمَکْر الْمُتَعَال الْمُتّقُون الْمِحَال الْمِهَاد الْمِيثَاق الْمِيعَاد الْوَاحِد الْکَافِرِين الْکَبِير الْکُفّار الْکِتَاب بَاب بَعْض بَعْضَه بَعْضَهَا بَيْنَکُم بَيْنِي بِآيَة بِأَنْفُسِهِم بِإِذْن بِئْس بِالرّحْمٰن بِالسّيّئَة بِاللّه بِاللّيْل بِالنّهَار بِالْحَسَنَة بِالْحَيَاة بِالْغُدُوّ بِبَالِغِه بِحَمْدِه بِذِکْر بِرَبّهِم بِرُسُل بِشَيْء بِظَاهِر بِعَهْد بِغَيْر بِقَدَرِهَا بِقَوْم بِلِقَاء بِمَاء بِمِقْدَار تَجْرِي تَحُل تَحْتِهَا تَحْمِل تَرَوْنَهَا تَزْدَاد تَسْتَوِي تَطْمَئِن تَعْجَب تَغِيض تَوَکّلْت تَکْسِب تُرَابا تُصِيبُهُم تُنَبّئُونَه تُوقِنُون تِلْک جَاءَک جَدِيد جَعَل جَعَلُوا جَعَلْنَا جَمِيعا جَنّات جَهَر جَهَنّم جُفَاء حُسْن حُکْما حِلْيَة خَالِدُون خَالِق خَلَت خَلَقُوا خَلْفِه خَلْق خَوْفا خِيفَتِه دَائِم دَارِهِم دَعْوَة دُعَاء دُونِه ذُرّيّاتِهِم ذُرّيّة رَابِيا رَب رَبّه رَبّهُم رَبّهِم رَبّي رَبّک رَزَقْنَاهُم رَفَع رَوَاسِي رُسُلا زَبَد زَبَدا زَرْع زَوْجَيْن زُيّن سَارِب سَخّر سَرِيع سَلاَم سَمّوهُم سَوَاء سَيَعْلَم سُوء سُوْءا سُيّرَت سِرّا شَدِيد شَهِيدا شَيْء شُرَکَاء صَبَرُوا صَبَرْتُم صَلَح صَنَعُوا صُدّوا صِنْوَان ضَرّا ضَلاَل طَمَعا طَوْعا طُوبَى ظُلْمِهِم ظِلاَلُهُم ظِلّهَا عَالِم عَدْن عَذَاب عَرَبِيّا عَلاَنِيَة عَلَيْه عَمَد عَمِلُوا عَهْد عُقْبَى عِقَاب عِلْم عِنْدَه فَأَمْلَيْت فَإِنّمَا فَاتّخَذْتُم فَاحْتَمَل فَاه فَتَشَابَه فَرِحُوا فَسَالَت فَعَجَب فَلَم فَلِلّه فَنِعْم فَيَذْهَب فَيَمْکُث فَيُصِيب فَکَيْف قَائِم قَارِعَة قَبْلِهَا قَبْلِهِم قَبْلِک قَرِيبا قَوْلُهُم قَوْم قُرْآنا قُطّعَت قُل قُلُوبُهُم قِطَع لاَفْتَدَوْا لَآيَات لَذُو لَسْت لَشَدِيد لَعَذَاب لَعَلّکُم لَفِي لَهَدَى لِأَجَل لِأَنْفُسِهِم لِتَتْلُو لِحُکْمِه لِرَبّهِم لِرَسُول لِقَوْم لِلنّاس لِلّذِين لِلّه لِيَبْلُغ لِکُل مَآب مَأْوَاهُم مَاء مَتَاب مَتَاع مَثَل مَدّ مَرَدّ مَعَه مَغْفِرَة مَکَر مَکْرُهُم مُتَجَاوِرَات مُرْسَلا مُسَمًّى مُسْتَخْف مُعَقّب مُعَقّبَات مُنْذِر مِثْلَه مِثْلُه مِيثَاقِه نَأْتِي نَتَوَفّيَنّک نَخِيل نَعِدُهُم نَفْس نَفْعا نَنْقُصُهَا نُرِيَنّک نُفَضّل هَاد هَل وَاحِد وَاق وَال وَجْه وَعْد وَلِي وُعِد يَأْتِي يَبْسُط يَتَذَکّر يَتَفَکّرُون يَجْرِي يَحْفَظُونَه يَحْکُم يَخَافُون يَخْشَوْن يَدَيْه يَدْخُلُون يَدْخُلُونَهَا يَدْرَءُون يَدْعُون يَرَوْا يَزَال يَسْتَجِيبُوا يَسْتَجِيبُون يَسْتَعْجِلُونَک يَسْتَوِي يَسْجُد يَشَاء يَصِلُون يَضْرِب يَعْقِلُون يَعْلَم يَفْرَحُون يَقُول يَقْدِر يَقْطَعُون يَمْحُو يَمْلِکُون يَنْفَع يَنْقُضُون يَهْدِي يَيْأَس يَکْفُرُون يُؤْمِنُون يُثْبِت يُجَادِلُون يُخْلِف يُدَبّر يُرِيکُم يُرْسِل يُسَبّح يُسْقَى يُضِل يُضْلِل يُغَيّر يُغَيّرُوا يُغْشِي يُفَصّل يُفْسِدُون يُنْشِئ يُنْکِر يُوصَل يُوفُون يُوقِدُون کَبَاسِط کَخَلْقِه کَذٰلِک کَرْها کَسَبَت کَفَرُوا کَفَى کَفّيْه کَمَن کُلّم کُنّا کِتَاب

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠ ٣١ ٣٢ ٣٣ ٣٤ ٣٥ ٣٦ ٣٧ ٣٨ ٣٩ ٤٠ ٤١ ٤٢ ٤٣

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ المر تِلكَ إيٰتُ الكِتٰبِ وَ الَّذى أُنزِلَ إِلَيكَ مِن رَبِّكَ الحَقُّ وَ لٰكِنَّ أَكثَرَ النّاسِ لا يُؤمِنونَ (١)

المر این‌هاست آیات کتاب [:قرآن]، و آنچه از جانب پروردگارت سوی تو نازل شده، تمامی حق است ولی بیشتر مردمان ایمان نمی‌آورند.

اللَّهُ الَّذى رَفَعَ السَّمٰوٰتِ بِغَيرِ عَمَدٍ تَرَونَها ثُمَّ استَوىٰ عَلَى العَرشِ وَ سَخَّرَ الشَّمسَ وَ القَمَرَ كُلٌّ يَجرى لِأَجَلٍ مُسَمًّى يُدَبِّرُ الأَمرَ يُفَصِّلُ الإيٰتِ لَعَلَّكُم بِلِقاءِ رَبِّكُم توقِنونَ (٢)

خدا کسی است که آسمان‌ها را بدون ستون‌هایی که آنها را ببینید برافراشت. سپس بر عرش (تدبیر) چیره شد و خورشید و ماه را رام (و راهوار) گردانید. هر کدام برای مدتی به سیر خود روانند، حال آنکه (خدا) امر [:کار، فرمان و هر چیز آفریدگان] را تدبیر می‌کند. و آیات (خود) را به روشنی جداسازی و بیان می‌نماید، شاید شما به لقای پروردگارتان یقین آورید.

وَ هُوَ الَّذى مَدَّ الأَرضَ وَ جَعَلَ فيها رَوٰسِىَ وَ أَنهٰرًا وَ مِن كُلِّ الثَّمَرٰتِ جَعَلَ فيها زَوجَينِ اثنَينِ يُغشِى الَّيلَ النَّهارَ إِنَّ فى ذٰلِكَ لَإيٰتٍ لِقَومٍ يَتَفَكَّرونَ (٣)

و اوست کسی که زمین را گسترانید و در آن کوه‌های بلند فرو رفته در زمین (و) سر در آسمان و رودهایی نهاد و از هر گونه میوه‌ای در آن نر و ماده قرار داد، حال آنکه روز را به شب می‌پوشاند. به‌راستی در این (امور) برای مردمی که تفکر می‌کنند نشانه‌هایی است.

وَ فِى الأَرضِ قِطَعٌ مُتَجٰوِرٰتٌ وَ جَنّٰتٌ مِن أَعنٰبٍ وَ زَرعٌ وَ نَخيلٌ صِنوانٌ وَ غَيرُ صِنوانٍ يُسقىٰ بِماءٍ وٰحِدٍ وَ نُفَضِّلُ بَعضَها عَلىٰ بَعضٍ فِى الأُكُلِ إِنَّ فى ذٰلِكَ لَإيٰتٍ لِقَومٍ يَعقِلونَ (٤)

و در زمین قطعاتی است کنار یکدیگر و باغ‌هایی از انگور و کشتزارها و درختان خرما - (چه) همانند و (چه) ناهمانند - (که‌) با یک آب سیراب می‌گردند؛ و برخی از آنها را (از نظر مزه و کیفیت) بر برخی دیگر در خوراک برتری می‌دهیم. به‌راستی در این (امر) برای مردمی که خردورزی می‌کنند همواره نشانه‌هایی است.

وَ إِن تَعجَب فَعَجَبٌ قَولُهُم أَءِذا كُنّا تُرٰبًا أَءِنّا لَفى خَلقٍ جَديدٍ أُولٰئِكَ الَّذينَ كَفَروا بِرَبِّهِم وَ أُولٰئِكَ الأَغلٰلُ فى أَعناقِهِم وَ أُولٰئِكَ أَصحٰبُ النّارِ هُم فيها خٰلِدونَ (٥)

و اگر شگفتی داری، پس شگفت از سخن آنان [:کافران] دار که: «آیا وقتی خاک شدیم، آیا به‌راستی بی‌چون در آفرینش جدیدی خواهیم بود؟» همان کسانی‌اند که به پروردگارشان کفر ورزیدند و (هم)اینان در گردن‌هایشان زنجیرهاست، و آنان همدمان آتشند، و در آن (به اندازه‌ی کفرشان و کمتر از آن) ماندگارند.

وَ يَستَعجِلونَكَ بِالسَّيِّئَةِ قَبلَ الحَسَنَةِ وَ قَد خَلَت مِن قَبلِهِمُ المَثُلٰتُ وَ إِنَّ رَبَّكَ لَذو مَغفِرَةٍ لِلنّاسِ عَلىٰ ظُلمِهِم وَ إِنَّ رَبَّكَ لَشَديدُ العِقابِ (٦)

و پیش از خوبی، با شتاب از تو بدی می‌خواهند، حال آنکه بی‌گمان پیش از آنان (بر کافران) عقوبت‌هایی پندآور و هشیارگر می‌رفته است. و به‌راستی پروردگارت نسبت به مردمان - با وجود ستمشان - بی‌گمان پوشاننده است، و همانا پروردگار تو بی‌چون به‌راستی سخت‌کیفر است.

وَ يَقولُ الَّذينَ كَفَروا لَولا أُنزِلَ عَلَيهِ إيَةٌ مِن رَبِّهِ إِنَّما أَنتَ مُنذِرٌ وَ لِكُلِّ قَومٍ هادٍ (٧)

و آنان که کافر شدند گویند: «چرا نشانه‌ای (آشکار) از طرف پروردگارش بر او نازل نشده است‌؟» (ای پیامبر!) تو فقط هشداردهنده‌ای. و برای هر گروهی رهبری است.

اللَّهُ يَعلَمُ ما تَحمِلُ كُلُّ أُنثىٰ وَ ما تَغيضُ الأَرحامُ وَ ما تَزدادُ وَ كُلُّ شَيءٍ عِندَهُ بِمِقدارٍ (٨)

خدا می‌داند آنچه را که هر مادینه‌ای (در رَحِمش) بر می‌گیرد و (نیز) آنچه را که (این) رحم‌ها می‌کاهند، و آنچه را فزونی می‌یابند. و هر چیزی را نزد او اندازه‌ای است.

عٰلِمُ الغَيبِ وَ الشَّهٰدَةِ الكَبيرُ المُتَعالِ (٩)

دانای نهان و آشکار، همان بزرگِ بلندمرتبه است.

سَواءٌ مِنكُم مَن أَسَرَّ القَولَ وَ مَن جَهَرَ بِهِ وَ مَن هُوَ مُستَخفٍ بِالَّيلِ وَ سارِبٌ بِالنَّهارِ (١٠)

(برای او) یکسان است (که) کسی از شما سخن (خود) را پنهان کند، و کسی آن را فاش گرداند، و کسی که در شب خویشتن را پنهان دارد و روز آشکارا گرداند.

لَهُ مُعَقِّبٰتٌ مِن بَينِ يَدَيهِ وَ مِن خَلفِهِ يَحفَظونَهُ مِن أَمرِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَومٍ حَتّىٰ يُغَيِّروا ما بِأَنفُسِهِم وَ إِذا أَرادَ اللَّهُ بِقَومٍ سوءًا فَلا مَرَدَّ لَهُ وَ ما لَهُم مِن دونِهِ مِن والٍ (١١)

برای او (نسبت به آنان) دنبال‌کنندگان و پیگیرانی است (که) پیاپی یکدیگر او را به فرمان خدا از پیش رو و از پشت سر پاسداری می‌کنند. به‌راستی خدا حال و مالی قومی را تغییر نمی‌دهد، تا آنان خود آن (جان و جانان‌) را تغییر دهند. و هنگامی که خدا برای قومی بدی بخواهد، پس هیچ برگشتی برای آن نمی‌باشد و غیر از او سرپرستی (هم) برایشان نیست.

هُوَ الَّذى يُريكُمُ البَرقَ خَوفًا وَ طَمَعًا وَ يُنشِئُ السَّحابَ الثِّقالَ (١٢)

اوست کسی که برق را برای بیم و امید به شما می‌نمایاند، و ابرهای گران‌بار را به وجود می‌آورد.

وَ يُسَبِّحُ الرَّعدُ بِحَمدِهِ وَ المَلٰئِكَةُ مِن خيفَتِهِ وَ يُرسِلُ الصَّوٰعِقَ فَيُصيبُ بِها مَن يَشاءُ وَ هُم يُجٰدِلونَ فِى اللَّهِ وَ هُوَ شَديدُ المِحالِ (١٣)

رعد، به حمد او تنزیه(اش) می‌کند، و فرشتگان جملگی از بیمش تسبیح گویند. و صاعقه‌ها را فرو می‌فرستد و با آنها هر که را بخواهد، مورد اصابت قرار می‌دهد؛ در حالی که آنان درباره‌ی خدا مجادله می‌کنند. و او در کیفرهایش (در عین علم و قدرتش) بسی پیگیر (گناهان) است.

لَهُ دَعوَةُ الحَقِّ وَ الَّذينَ يَدعونَ مِن دونِهِ لا يَستَجيبونَ لَهُم بِشَيءٍ إِلّا كَبٰسِطِ كَفَّيهِ إِلَى الماءِ لِيَبلُغَ فاهُ وَ ما هُوَ بِبٰلِغِهِ وَ ما دُعاءُ الكٰفِرينَ إِلّا فى ضَلٰلٍ (١٤)

دعوت حق تنها برای اوست و کسانی که جز او را می‌خوانند، آنان هیچ گونه اجابتی برایشان نمی‌کنند؛ مگر مانند کسی که دو دستش را به سوی آب گشاینده است تا (آب) به دهانش برسد، در حالی که (به آب) هرگز رسنده نیست. و درخواست کافران جز در (ژرفای) گمراهی نیست.

وَ لِلَّهِ يَسجُدُ مَن فِى السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ طَوعًا وَ كَرهًا وَ ظِلٰلُهُم بِالغُدُوِّ وَ الإصالِ (١٥)

و هر که در آسمان‌ها و زمین است - خواه‌وناخواه - با سایه‌هایشان، بامدادان و شامگاهان، تنها برای خدا سجده (و خضوع) می‌کنند.

قُل مَن رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ قُلِ اللَّهُ قُل أَفَاتَّخَذتُم مِن دونِهِ أَولِياءَ لا يَملِكونَ لِأَنفُسِهِم نَفعًا وَ لا ضَرًّا قُل هَل يَستَوِى الأَعمىٰ وَ البَصيرُ أَم هَل تَستَوِى الظُّلُمٰتُ وَ النّورُ أَم جَعَلوا لِلَّهِ شُرَكاءَ خَلَقوا كَخَلقِهِ فَتَشٰبَهَ الخَلقُ عَلَيهِم قُلِ اللَّهُ خٰلِقُ كُلِّ شَيءٍ وَ هُوَ الوٰحِدُ القَهّٰرُ (١٦)

بگو: «پروردگار آسمان‌ها و زمین کیست‌؟» بگو: «خداست!» بگو: «پس آیا جز او سرپرستانی گرفته‌اید، حال آنکه اختیار سود و زیان خودشان را (هم) ندارند؟» بگو: «آیا نابینا و بینا یکسانند؟ یا تاریکی‌ها و روشنایی همانندند؟ یا برای خدا شریکانی نهاده‌اند (که) همانند آفرینش او آفریده‌اند، پس (در نتیجه، این دو) آفرینش بر آنان مشتبه شده‌اند؟» بگو: «خدا آفریننده‌ی هر چیزی است و اوست یگانه‌ی قهار.»

أَنزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَسالَت أَودِيَةٌ بِقَدَرِها فَاحتَمَلَ السَّيلُ زَبَدًا رابِيًا وَ مِمّا يوقِدونَ عَلَيهِ فِى النّارِ ابتِغاءَ حِليَةٍ أَو مَتٰعٍ زَبَدٌ مِثلُهُ كَذٰلِكَ يَضرِبُ اللَّهُ الحَقَّ وَ البٰطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذهَبُ جُفاءً وَ أَمّا ما يَنفَعُ النّاسَ فَيَمكُثُ فِى الأَرضِ كَذٰلِكَ يَضرِبُ اللَّهُ الأَمثالَ (١٧)

(همو) از آسمان، آبی فرود آورد. پس (به طرف) گودی‌هایی به اندازه‌ی گنجایش‌شان روان شد و پس سیل، کفی برخاسته بر خود بس بار کرد. و از آنچه برای به دست آوردن زینتی یا کالایی، در آتش می‌گذارند، همانند آن، کفی بر می‌آید. خدا حق و باطل را چنین مَثَل می‌زند. و اما کف، پس بی‌مهابا به هدر می‌رود، ولی‌آنچه به مردم سود می‌رساند، در زمین هم‌چنان (باقی) می‌ماند. خدا مَثَل‌ها را چنین می‌زند.

لِلَّذينَ استَجابوا لِرَبِّهِمُ الحُسنىٰ وَ الَّذينَ لَم يَستَجيبوا لَهُ لَو أَنَّ لَهُم ما فِى الأَرضِ جَميعًا وَ مِثلَهُ مَعَهُ لَافتَدَوا بِهِ أُولٰئِكَ لَهُم سوءُ الحِسابِ وَ مَأوىٰهُم جَهَنَّمُ وَ بِئسَ المِهادُ (١٨)

برای کسانی که پروردگارشان را اجابت کردند، نیکوترین پاداش است، و کسانی که برایش اجابت نکرده‌اند، اگر سراسر آنچه در زمین است و مانند آن را با آن داشته باشند، همواره آن را برای بازخرید خود خواهند داد. آنان به سختی بازخواست‌شونده‌ا‌ند، و پناهگاهشان دوزخ است، و چه بد پناهگاهی است.

أَفَمَن يَعلَمُ أَنَّما أُنزِلَ إِلَيكَ مِن رَبِّكَ الحَقُّ كَمَن هُوَ أَعمىٰ إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا الأَلبٰبِ (١٩)

آیا پس،کسی که می‌داند آنچه از جانب پروردگارت، سویت نازل شده است (تنها همان تمامی) حقیقت است، مانند کسی است که کور دل است‌؟ تنها خردمندانند که (حق را) به خوبی یاد می‌کنند؛

الَّذينَ يوفونَ بِعَهدِ اللَّهِ وَ لا يَنقُضونَ الميثٰقَ (٢٠)

کسانی که به پیمان خدا وفادارند و عهد(شان) را نمی‌شکنند؛

وَ الَّذينَ يَصِلونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يوصَلَ وَ يَخشَونَ رَبَّهُم وَ يَخافونَ سوءَ الحِسابِ (٢١)

و کسانی که آنچه را خدا به پیوستنش فرمان داده می‌پیوندند و از پروردگارشان می‌هراسند و از بدی [:سختی] حساب بیم دارند.

وَ الَّذينَ صَبَرُوا ابتِغاءَ وَجهِ رَبِّهِم وَ أَقامُوا الصَّلوٰةَ وَ أَنفَقوا مِمّا رَزَقنٰهُم سِرًّا وَ عَلانِيَةً وَ يَدرَءونَ بِالحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُولٰئِكَ لَهُم عُقبَى الدّارِ (٢٢)

و کسانی که برای طلب خشنودی پروردگارشان شکیبایی کردند، و نماز را بر پا داشتند و از آنچه روزیشان دادیم، نهان و آشکارا انفاق کردند، و بدی را با نیکی می‌زدایند، برایشان عاقبت (خودش در) سرای آینده است.

جَنّٰتُ عَدنٍ يَدخُلونَها وَ مَن صَلَحَ مِن إبائِهِم وَ أَزوٰجِهِم وَ ذُرِّيّٰتِهِم وَ المَلٰئِكَةُ يَدخُلونَ عَلَيهِم مِن كُلِّ بابٍ (٢٣)

باغ‌های جاودان که آنان با شایستگان - از پدرانشان و همسرانشان - در آنها داخل می‌شوند و فرشتگان از هر دری بر آنان در می‌آیند،

سَلٰمٌ عَلَيكُم بِما صَبَرتُم فَنِعمَ عُقبَى الدّارِ (٢٤)

(و به آنان می‌گویند:) «درود بر شما، به (پاداش) آنچه صبر کردید.» پس چه نکوست عاقبت (آن) سرای.

وَ الَّذينَ يَنقُضونَ عَهدَ اللَّهِ مِن بَعدِ ميثٰقِهِ وَ يَقطَعونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يوصَلَ وَ يُفسِدونَ فِى الأَرضِ أُولٰئِكَ لَهُمُ اللَّعنَةُ وَ لَهُم سوءُ الدّارِ (٢٥)

و کسانی که پیمان خدا را پس از بستن آن می‌شکنند، و آنچه را خدا به پیوستن آن فرمان داده می‌گسلند و در زمین افساد می‌کنند، برایشان لعنت بزرگ است، و بدی (عادلانه‌ی) آن سرا ایشان را (سزا)ست.

اللَّهُ يَبسُطُ الرِّزقَ لِمَن يَشاءُ وَ يَقدِرُ وَ فَرِحوا بِالحَيوٰةِ الدُّنيا وَ مَا الحَيوٰةُ الدُّنيا فِى الإخِرَةِ إِلّا مَتٰعٌ (٢٦)

خدا روزی را برای هر که بخواهد گشاده و (یا) تنگ می‌گرداند. و (اما) آنان به زندگی دنیا شاد شدند، و زندگی دنیا در (برابر) آخرت جز بهره‌گیری و متاعی در آخرت نیست.

وَ يَقولُ الَّذينَ كَفَروا لَولا أُنزِلَ عَلَيهِ إيَةٌ مِن رَبِّهِ قُل إِنَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَن يَشاءُ وَ يَهدى إِلَيهِ مَن أَنابَ (٢٧)

و کسانی که کفر ورزیدند گویند: «چرا از جانب پروردگارش (هیچ) نشانه‌ای بر او نازل نشده است‌؟» بگو: «در حقیقت خداست که هر کس را بخواهد بی‌راه می‌گذارد. و آن کس را که پیاپی فرا رویش روان بوده، سوی خود راه می‌نماید.»

الَّذينَ إمَنوا وَ تَطمَئِنُّ قُلوبُهُم بِذِكرِ اللَّهِ أَلا بِذِكرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلوبُ (٢٨)

(همان) کسانی که ایمان آورده‌اند و دل‌هایشان به یاد خدا آرام می‌گیرد. هشدار که با یاد خدا دل‌ها آرامش می‌یابد.

الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ طوبىٰ لَهُم وَ حُسنُ مَـٔابٍ (٢٩)

کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته(ی ایمان) کرده‌اند، شادکامی و سرانجام خوشی برای آنان است.

كَذٰلِكَ أَرسَلنٰكَ فى أُمَّةٍ قَد خَلَت مِن قَبلِها أُمَمٌ لِتَتلُوَا۟ عَلَيهِمُ الَّذى أَوحَينا إِلَيكَ وَ هُم يَكفُرونَ بِالرَّحمٰنِ قُل هُوَ رَبّى لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ عَلَيهِ تَوَكَّلتُ وَ إِلَيهِ مَتابِ (٣٠)

این‌گونه تو را در میان امتی - که پیش از آن، امت‌هایی همواره روزگارانی به سر بردند - فرستادیم، تا آنچه را به تو وحی کردیم بر آنان بخوانی، در حالی که ایشان به (خدای) رحمان کفر می‌ورزند. بگو: «اوست پروردگارم (و) معبودی جز او نیست. تنها بر او توکل می‌کنم و بازگشتم تنها سوی اوست.»

وَ لَو أَنَّ قُرإنًا سُيِّرَت بِهِ الجِبالُ أَو قُطِّعَت بِهِ الأَرضُ أَو كُلِّمَ بِهِ المَوتىٰ بَل لِلَّهِ الأَمرُ جَميعًا أَفَلَم يَا۟يـَٔسِ الَّذينَ إمَنوا أَن لَو يَشاءُ اللَّهُ لَهَدَى النّاسَ جَميعًا وَ لا يَزالُ الَّذينَ كَفَروا تُصيبُهُم بِما صَنَعوا قارِعَةٌ أَو تَحُلُّ قَريبًا مِن دارِهِم حَتّىٰ يَأتِىَ وَعدُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لا يُخلِفُ الميعادَ (٣١)

و اگر به راستی قرآنی بود که کوه‌ها بدان بس روان می‌شدند، یا زمین بدان همی قطعه قطعه می‌گردید، یا مردگان بدان به سخن در می‌آمدند (باز هم در آنان اثر نمی‌کرد). بلکه همه‌ی امور تنها برای خداست. پس آیا کسانی که ایمان آوردند، مأیوس نشدند که اگر خدا می‌خواست همواره همه‌ی مردمان را به راه می‌آورد؟ و کسانی که کافر شدند پیوسته به (سزای) آنچه کردند (مصیبت) کوبنده‌ای آنان را دررسد، یا نزدیک خانه‌هایشان نفوذ کند، تا وعده‌ی خدا فرارسد. خدا هرگز وعده(ی خود) را خلاف نمی‌کند.

وَ لَقَدِ استُهزِئَ بِرُسُلٍ مِن قَبلِكَ فَأَملَيتُ لِلَّذينَ كَفَروا ثُمَّ أَخَذتُهُم فَكَيفَ كانَ عِقابِ (٣٢)

و بی‌گمان، فرستادگانی پیش از تو بی‌امان مسخره شدند. پس برای کسانی که کافر شدند مهلت دادم. سپس آنان را (به کفرشان) برگرفتم. پس چگونه بود پیگیری‌ام‌؟

أَفَمَن هُوَ قائِمٌ عَلىٰ كُلِّ نَفسٍ بِما كَسَبَت وَ جَعَلوا لِلَّهِ شُرَكاءَ قُل سَمّوهُم أَم تُنَبِّـٔونَهُ بِما لا يَعلَمُ فِى الأَرضِ أَم بِظٰهِرٍ مِنَ القَولِ بَل زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَروا مَكرُهُم وَ صُدّوا عَنِ السَّبيلِ وَ مَن يُضلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِن هادٍ (٣٣)

آیا پس کسی که بر (سروسامان) هر شخصی - بدانچه کرده است - ایستا و مراقب است (مانند کسی است که از همه جا بی‌خبر است)؟ حال آنکه برای خدا شریکانی قرار دادند، بگو: «نامشان را ببرید. یا او را به آنچه در زمین نمی‌داند خبری مهم دهید، یا با سخنی سطحی (این خبر مهم را می‌دهید)؟» بلکه برای کسانی که کافر شده‌اند نیرنگشان آراسته شده و از راه (حق) باز داشته شده‌اند. و خدا هر که را بیراه واگذارد، راهبری نخواهد داشت.

لَهُم عَذابٌ فِى الحَيوٰةِ الدُّنيا وَ لَعَذابُ الإخِرَةِ أَشَقُّ وَ ما لَهُم مِنَ اللَّهِ مِن واقٍ (٣٤)

برای آنان در زندگی دنیا عذابی است و عذاب آخرت بی‌گمان دشوارتر است و برای ایشان از (سوی) خدا هیچ نگهبانی نیست.

مَثَلُ الجَنَّةِ الَّتى وُعِدَ المُتَّقونَ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ أُكُلُها دائِمٌ وَ ظِلُّها تِلكَ عُقبَى الَّذينَ اتَّقَوا وَ عُقبَى الكٰفِرينَ النّارُ (٣٥)

نماد و نمایانگر بهشتی که پرهیزگاران (به آن) وعده داده شدند (این است که) از زیر (درختان)شان نهرها روان است، خوردنیش پیوسته و سایه‌اش پایدار است؛ این (بزرگْ)پاداش، فرجام کسانی است که پرهیزگاری کردند، و فرجام کافران آتش است.

وَ الَّذينَ إتَينٰهُمُ الكِتٰبَ يَفرَحونَ بِما أُنزِلَ إِلَيكَ وَ مِنَ الأَحزابِ مَن يُنكِرُ بَعضَهُ قُل إِنَّما أُمِرتُ أَن أَعبُدَ اللَّهَ وَ لا أُشرِكَ بِهِ إِلَيهِ أَدعوا وَ إِلَيهِ مَـٔابِ (٣٦)

و کسانی که به‌ایشان کتاب (وحیانی) دادیم، به آنچه فراسویت نازل شده شاد می‌شوند و برخی از احزاب کسانی هستند که بخشی از آن را انکار می‌کنند. بگو: «جز این نیست که من مأمورم خدای را بپرستم و به او شرک نورزم. تنها به سوی او می‌خوانم و بازگشتم (هم) تنها سوی اوست.»

وَ كَذٰلِكَ أَنزَلنٰهُ حُكمًا عَرَبِيًّا وَ لَئِنِ اتَّبَعتَ أَهواءَهُم بَعدَما جاءَكَ مِنَ العِلمِ ما لَكَ مِنَ اللَّهِ مِن وَلِىٍّ وَ لا واقٍ (٣٧)

و بدین‌سان آن [:قرآن] را فرمانی روشن نازل کردیم. و اگر به‌راستی پس از دانشی (وحیانی) که تو را آمده است هوس‌هایشان را پیروی کنی از (جانب) خدا هیچ سرپرست و حمایتگری نخواهی داشت.

وَ لَقَد أَرسَلنا رُسُلًا مِن قَبلِكَ وَ جَعَلنا لَهُم أَزوٰجًا وَ ذُرِّيَّةً وَ ما كانَ لِرَسولٍ أَن يَأتِىَ بِـٔايَةٍ إِلّا بِإِذنِ اللَّهِ لِكُلِّ أَجَلٍ كِتابٌ (٣٨)

و همواره پیش از تو (نیز) پیام‌آورانی فرستادیم و برای آنان زنان و فرزندانی نهادیم. و هیچ پیامبری را هرگز (چنان) نبوده است که جز به اذن خدا نشانه‌ای (رسالتی) بیاورد. برای هر سررسیدی (معین) نبشته‌ای (در تقدیر ربانی) است.

يَمحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثبِتُ وَ عِندَهُ أُمُّ الكِتٰبِ (٣٩)

خدا آنچه را بخواهد محو یا اثبات می‌کند و اصل (و همه‌ی‌) کتاب تنها نزد اوست.

وَ إِن ما نُرِيَنَّكَ بَعضَ الَّذى نَعِدُهُم أَو نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِنَّما عَلَيكَ البَلٰغُ وَ عَلَينَا الحِسابُ (٤٠)

و اگر به‌راستی پاره‌ای از آنچه را که به آنان وعده می‌دهیم به تو بنمایانیم، یا تو را بی‌امان می‌میرانیم. پس جز این نیست که بر تو تنها رساندن پیام است، و حساب (آنان) تنها بر ماست.

أَوَلَم يَرَوا أَنّا نَأتِى الأَرضَ نَنقُصُها مِن أَطرافِها وَ اللَّهُ يَحكُمُ لا مُعَقِّبَ لِحُكمِهِ وَ هُوَ سَريعُ الحِسابِ (٤١)

آیا و ندیدند که ما همواره (با علم و قدرت و حکمت) به زمین توجه (ویژه‌ای) می‌کنیم، حال آنکه از اطراف آن می‌کاهیم‌؟ و تنها خداست که حکم می‌کند. هرگز برای حکم او تعقیب‌کننده (یا دیرکننده‌ای) نیست و او زودشمار است.

وَ قَد مَكَرَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم فَلِلَّهِ المَكرُ جَميعًا يَعلَمُ ما تَكسِبُ كُلُّ نَفسٍ وَ سَيَعلَمُ الكُفّٰرُ لِمَن عُقبَى الدّارِ (٤٢)

و بی‌گمان، کسانی که پیش از آنان بودند نیرنگ (ظالمانه) زدند. پس همه‌ی نیرنگ‌ها(ی عادلانه) نزد خداست. آنچه را که هر کسی به دست می‌آورد می‌داند و به زودی کافران خواهند دانست، که فرجام آن سرا از آنِ کیست.

وَ يَقولُ الَّذينَ كَفَروا لَستَ مُرسَلًا قُل كَفىٰ بِاللَّهِ شَهيدًا بَينى وَ بَينَكُم وَ مَن عِندَهُ عِلمُ الكِتٰبِ (٤٣)

و کسانی که کافر شدند گویند: «تو فرستاده‌ای (از سوی خدا) نیستی.» بگو: «خدا کافی است که میان من و شما گواه باشد، و نیز کسی که نزد او علم کتاب (وحی) است.»

محتوای سوره

• تفسیر آیات