القيامة ١٢
ترجمه
| القيامة ١١ | آیه ١٢ | القيامة ١٣ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«الْمُسْتَقَرُّ»: قرارگاه. استقرار یافتن و جایگزین شدن. معنی دیگر آیه: در آن روز قرارگاه همگان در پیش پروردگار انسان است، و استقرار مردمان به سوی خداوند بندگان است. او است که فرمان می‌دهد و جا و مکان تعیین می‌کند. «رَبِّکَ»: مرجع ضمیر (کَ) پیغمبر اسلام است و برخی آن را به انسان برمی‌گردانند.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
اسْتَجِيبُوا لِرَبِّکُمْ مِنْ قَبْلِ... (۱)
وَ الَّذِينَ کَسَبُوا السَّيِّئَاتِ... (۰) يَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِينَ مَا... (۰) يَا مَعْشَرَ الْجِنِ وَ الْإِنْسِ... (۰) فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاکَ... (۰)
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۵، سوره قيامت
- مقصود از ((نفس لوّامه )) كه بدان قسم ياد شده است
- آزادى طلبى انسان براى انجام هر كار دلخواه ، انگيزه تكذيب قيامت و پرسش انكارآميز اززمان آن است
- اشاره به اينكه جستجو گريزگاه در قيامت از باب ظهور ملكات آدمى است ،
- و بيان مراد از اينكه در روز قيامت ((مستقّر انسان فقط به سوى پروردگار است ))
- وجوهى كه درباره مقصود از ((ماقدّم و اخّر)) گفته شده است
- مراد از اينكه انسان بر نفس خود بصيرة است
- (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته : نفس لّوامه ، وجدان ، و...)
نکات آیه
۱ - سرنوشت انسان در قیامت و تعیین جایگاه وى (بهشت یا دوزخ)، تنها در اختیار خداوند است. (إلى ربّک یومئذ المستقرّ) کلمه «مستقرّ» مى تواند مصدر میمى باشد; یعنى، «استقرار الإنسان یوم القیامة ینتهى إلى حکم ربّک و مشیئته» و نیز مى تواند به معناى مکان استقرار باشد; یعنى، تعیین قرارگاه انسان (بهشت یا جهنم) تنها به حکم و فرمان خدا بازمى گردد. گفتنى است تقدیم «إلى ربّک» (خبر) بر «مستقر» (مبتدا) افاده حصر مى کند.
۲ - خداوند، تنها فرمانرواى روز قیامت (إلى ربّک یومئذ المستقرّ)
۳ - پیامبر(ص)، مورد عنایت ویژه خداوند در روز رستاخیز و انتقام گیرنده از دشمنان آن حضرت (إلى ربّک یومئذ المستقرّ) اضافه «ربّ» به ضمیر مخاطب (پیامبر(ص)) مى تواند اشاره به حقیقت یاد شده باشد.
موضوعات مرتبط
- انسان: انسان ها در قیامت ۱
- خدا: اختصاصات خدا ۱; اختیارات خدا ۱; انتقامهاى اخروى خدا ۳; حاکمیت خدا ۲
- سرنوشت: منشأ تعیین سرنوشت اخروى ۱
- قیامت: حاکم قیامت ۲
- لطف خدا: مشمولان لطف خدا ۳
- محمد(ص): انتقام از دشمنان محمد(ص) ۳; فضایل محمد(ص) ۳
