نتایج جستجو

بزودى مى‌بينند خفّت و خوارى و جزاى خودشان را چون سوف اينجا براى تهديد است نه تبعيد و نقل شده كه بعد از نزول اين تهديد كفّار مكه گفتند چه زمان است اين عذاب و

بزودى مى‌بينند خفّت و خوارى و جزاى خودشان را چون سوف اينجا براى تهديد است نه تبعيد و نقل شده كه بعد از نزول اين تهديد كفّار مكه گفتند چه زمان است اين عذاب و

عثمان، اين صحابى پارسا و انقلابى را به شام تبعيد كرد، از شام هم به بدترين وضعى به مدينه آوردند، سپس به «ربذه» تبعيد شد و در تبعيدگاه، مظلومانه جان سپرد. و

(نگا، تفسیر عبدالکریم خطیب، جلد و ، صفحات - ). یادآوری مسأله تغریب، یعنی تبعید یک ساله زناکار هم که در بحث زنا مطرح است، بعضی آن را حدیثی منسوخ، و برخی

بزودى مى‌بينند خفّت و خوارى و جزاى خودشان را چون سوف اينجا براى تهديد است نه تبعيد و نقل شده كه بعد از نزول اين تهديد كفّار مكه گفتند چه زمان است اين عذاب و

شايستگان. تفسير در آيات سابقه بيان شد كه نمرود حضرت ابراهيم و لوط را بشام تبعيد نمود و آن دو پسر خاله يكديگر بودند و ساره زوجه حضرت ابراهيم خواهر لوط بود

جمع شدند و ميخواستند پيغمبر صلى اللّه عليه و اله را بكشند يا حبس نمايند يا تبعيد كنند و مانند اصحاب سقيفه كه جمع شدند براى ردّ وصيّت پيغمبر و حكم خدا راجع

جمع شدند و ميخواستند پيغمبر صلى اللّه عليه و اله را بكشند يا حبس نمايند يا تبعيد كنند و مانند اصحاب سقيفه كه جمع شدند براى ردّ وصيّت پيغمبر و حكم خدا راجع

و هجرت مى‌فرمود ميگفتند اگر ما بموافقت تو متابعت نمائيم از دين حق از وطن تبعيد و از خانمان آواره خواهيم شد و خداوند در ردّ عذر آنها فرموده آيا ما حرم را

و هجرت مى‌فرمود ميگفتند اگر ما بموافقت تو متابعت نمائيم از دين حق از وطن تبعيد و از خانمان آواره خواهيم شد و خداوند در ردّ عذر آنها فرموده آيا ما حرم را

نمود فايده نبخشيد؛ تا آنكه سلطان، حضرت شعيب عليه السّلام و مؤمنين به او را تبعيد نمود. اول كسى كه كيل و وزن را قرار داد حضرت شعيب عليه السّلام بود كه به دست

آن سرور، خداوند هم سلطه و غلبه داد حضرت را بر آنها، پس كشت بنى قريظه را و تبعيد نمود بنى نضير را و بقيه را جزيه مقرر كرد كه‌ (يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ

چنانچه مكر كفار قريش در باره حضرت پيغمبر و اصحاب او كه قصد كردند از كشتن و تبعيد و اسيرى و زدن و غيره از انواع اضرار، عايد خود ايشان شد. فَهَلْ يَنْظُرُونَ‌:

رسانده يا بدار آويزند، و يا دست و پايشان بخلاف يك ديگر ببرند، يا آنان را تبعيد و نفى بلد كنند) (مائده: ۳۳) آن حضرت در پاسخ اين چنين فرمود: اگر بكشد و نجنگد

حتى تهديدش كردند كه تو را سنگسار مى كنيم ، و يا گفتند: تو را از ديار خود تبعيد مى كنيم ، و آزار و اذيت او وعده كمى كه به او ايمان آورده بودند را به نهايت

گفتند: تو را تبعيد مى كنيم به مثل چنين كلامى كه «من دشمن عمل شمايم » و اينكه اصلا متعرض جواب از تهديد ايشان نشد، معنا را چنين مى كند كه : من از تبعيد شما هيچ

اگر محصن يا محصنه باشد، و اگر جوان زنا كند يك صد تازيانه بخورد و يك سال تبعيد شود.

مدينه جستجو مى كنند و به قتل مى رسانند؟ يا اگر در داخل مدينه بعد از حكم تبعيد عمومى بمانند گرفتار چنين سرنوشتى مى شوند؟ دو احتمال وجود دارد، و در عين حال

كه حكم آن نيز همين است . البته در بعضى از موارد علاوه بر مساءله تازيانه ، تبعيد و پاره اى ديگر از تفسير نمونه جلد ۱۴ صفحه ۳۶۴ مجازاتها نيز وجود دارد كه شرح

مى كند ولى پيوند اين آيات با آيات پيشين كه بعد از ماجراى شكست بنى نضير و تبعيد آنها نازل گرديده نشان مى دهد كه اين آيات نيز بعد از اين ماجرا نازل شده و