سوره القمر: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot!) |
(QRobot edit) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
{{ سوره | نام =سوره القمر | محل نزول =محل نزول::مكه | ترتيب نزول = [[ترتيب نزول::37|٣٧]] | جزء = | کتابت = [[شماره کتابت::54|٥٤]] | آیه = [[تعداد آیات::55|٥٥]] | بعدی = سوره الرحمن | قبلی = سوره النجم | کلمه = [[تعداد کلمات::385|٣٨٥]] | حرف = }} | {{ سوره | نام =سوره القمر | محل نزول =محل نزول::مكه | ترتيب نزول = [[ترتيب نزول::37|٣٧]] | جزء = | کتابت = [[شماره کتابت::54|٥٤]] | آیه = [[تعداد آیات::55|٥٥]] | بعدی = سوره الرحمن | قبلی = سوره النجم | کلمه = [[تعداد کلمات::385|٣٨٥]] | حرف = }} | ||
{| width="75%" | {| width="75%" | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| | | | ||
{| | {| | ||
|- align="center" | |- align="center" | ||
خط ۲۷: | خط ۲۴: | ||
|} | |} | ||
|} | |} | ||
==متن سوره== | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ١ | بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ اقتَرَبَتِ السّاعَةُ وَ انشَقَّ القَمَرُ (١) ]] }} | |||
ساعت نزدیک شد و ماه (فرو) شکافت. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٢ | وَ إِن يَرَوا إيَةً يُعرِضوا وَ يَقولوا سِحرٌ مُستَمِرٌّ (٢) ]] }} | |||
و اگر نشانهای بینند روی گردانند و گویند: «سحری همیشگی است.» | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٣ | وَ كَذَّبوا وَ اتَّبَعوا أَهواءَهُم وَ كُلُّ أَمرٍ مُستَقِرٌّ (٣) ]] }} | |||
و تکذیب نمودند و هوسهای خویش را پیروی کردند. و هر امری [:فرمان، کار و چیزی] قرارگیرنده است. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٤ | وَ لَقَد جاءَهُم مِنَ الأَنباءِ ما فيهِ مُزدَجَرٌ (٤) ]] }} | |||
و همواره بهراستی از اخبار مهم آنچه را جایگاه انزجار (از کفر) است به ایشان رسید. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٥ | حِكمَةٌ بٰلِغَةٌ فَما تُغنِ النُّذُرُ (٥) ]] }} | |||
حکمتیرسا(ست). پس ترسانندگان بینیاز(شان) نمیکنند. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٦ | فَتَوَلَّ عَنهُم يَومَ يَدعُ الدّاعِ إِلىٰ شَيءٍ نُكُرٍ (٦) ]] }} | |||
پس روزی که داعیِ (حق) سوی امری دهشتناک (و ناشناخته) دعوت میکند، از آنان روی برتاب. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٧ | خُشَّعًا أَبصٰرُهُم يَخرُجونَ مِنَ الأَجداثِ كَأَنَّهُم جَرادٌ مُنتَشِرٌ (٧) ]] }} | |||
در حالی که دیدگانشان بسی فروهشته است، چون ملخهای پراکنده از گورها(ی خود) بر میآیند. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٨ | مُهطِعينَ إِلَى الدّاعِ يَقولُ الكٰفِرونَ هٰذا يَومٌ عَسِرٌ (٨) ]] }} | |||
سوی آن دعوتگر، چشم دوخته و نگرانند. کافران میگویند: «این روزی دشوار است.» | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٩ | كَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ فَكَذَّبوا عَبدَنا وَ قالوا مَجنونٌ وَ ازدُجِرَ (٩) ]] }} | |||
پیش از آنان، قوم نوح (نیز) به تکذیب پرداختند. پس بندهی ما را تکذیب کردند و گفتند: «دیوانهای است.» و بسی زجرکشیده. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ١٠ | فَدَعا رَبَّهُ أَنّى مَغلوبٌ فَانتَصِر (١٠) ]] }} | |||
پس پروردگارش را خواند که: «بسی مغلوب شدهام؛ پس بس یاری(ام) فرمای!» | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ١١ | فَفَتَحنا أَبوٰبَ السَّماءِ بِماءٍ مُنهَمِرٍ (١١) ]] }} | |||
پس درهای آسمان را به آبی بس ریزان و فراوان (بر سروسامانشان) گشودیم. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ١٢ | وَ فَجَّرنَا الأَرضَ عُيونًا فَالتَقَى الماءُ عَلىٰ أَمرٍ قَد قُدِرَ (١٢) ]] }} | |||
و زمین را با انفجاری سراسری تبدیل به چشمههایی کردیم. پس آب (فراگیر) بر کاری که بهراستی مقدر شده بود در رسید. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ١٣ | وَ حَمَلنٰهُ عَلىٰ ذاتِ أَلوٰحٍ وَ دُسُرٍ (١٣) ]] }} | |||
و او را بر (کشتیِ) دارای الوارهای میخآجین سوار کردیم. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ١٤ | تَجرى بِأَعيُنِنا جَزاءً لِمَن كانَ كُفِرَ (١٤) ]] }} | |||
حال آنکه (کشتی) زیر نظرهای (علم و توان و حکمت) ما روان است. (این) پاداش کسی بود که مورد انکار واقع شده بود. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ١٥ | وَ لَقَد تَرَكنٰها إيَةً فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (١٥) ]] }} | |||
و بهراستی آن (سفینه) را بیچون (بر جایی) نهادیم (تا) عبرتی مستمر (باشد)؛ پس آیا هیچ پندگیرندهای هست؟ | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ١٦ | فَكَيفَ كانَ عَذابى وَ نُذُرِ (١٦) ]] }} | |||
پس چگونه بود عذابم و هشداردهندگان (از سوی) من؟ | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ١٧ | وَ لَقَد يَسَّرنَا القُرإنَ لِلذِّكرِ فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (١٧) ]] }} | |||
و قرآن را بیگمان برای هشداری آسان کردیم. پس آیا هیچ پندگیرندهای هست؟ | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ١٨ | كَذَّبَت عادٌ فَكَيفَ كانَ عَذابى وَ نُذُرِ (١٨) ]] }} | |||
عادیان به تکذیب پرداختند. پس چگونه بود عذابم و هشداردهندگان (از سوی) من؟ | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ١٩ | إِنّا أَرسَلنا عَلَيهِم ريحًا صَرصَرًا فى يَومِ نَحسٍ مُستَمِرٍّ (١٩) ]] }} | |||
ما بیگمان بر (سر و سامان)شان در روز شومی، به طور مداوم، تند بادی سخت سردِ توفنده فرو فرستادیم، | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٢٠ | تَنزِعُ النّاسَ كَأَنَّهُم أَعجازُ نَخلٍ مُنقَعِرٍ (٢٠) ]] }} | |||
(که) مردم را از جای میکَنَد؛ گویی تنههای نخلی بودند که ریشه کن شدهاند. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٢١ | فَكَيفَ كانَ عَذابى وَ نُذُرِ (٢١) ]] }} | |||
پس چگونه بود عذاب من و هشداردهندگان (از سوی) من؟ | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٢٢ | وَ لَقَد يَسَّرنَا القُرإنَ لِلذِّكرِ فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (٢٢) ]] }} | |||
و ما قرآن را بیگمان برای پندگیری بس آسان کردیم؛ پس آیا هیچ پندگیرندهای هست؟ | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٢٣ | كَذَّبَت ثَمودُ بِالنُّذُرِ (٢٣) ]] }} | |||
ثمودیان بهوسیلهی هشداردهندگان (همانان را) تکذیب کردند. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٢٤ | فَقالوا أَبَشَرًا مِنّا وٰحِدًا نَتَّبِعُهُ إِنّا إِذًا لَفى ضَلٰلٍ وَ سُعُرٍ (٢٤) ]] }} | |||
پس گفتند: «آیا بشری از خودمان را (که) تنها (و بییار و گواه است) پیروی کنیم؟ در این صورت، ما همواره در گمراهی و آتشباری هستیم.» | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٢٥ | أَءُلقِىَ الذِّكرُ عَلَيهِ مِن بَينِنا بَل هُوَ كَذّابٌ أَشِرٌ (٢٥) ]] }} | |||
«آیا از میان ما این یادواره (تنها) بر او القا شده است؟ (نه،) بلکه او بس دروغپردازی بس خوشحال (و خودپسند) است.» | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٢٦ | سَيَعلَمونَ غَدًا مَنِ الكَذّابُ الأَشِرُ (٢٦) ]] }} | |||
زودا خواهید دانست چه کسی بس دروغپردازی، بس خوشحال است. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٢٧ | إِنّا مُرسِلُوا النّاقَةِ فِتنَةً لَهُم فَارتَقِبهُم وَ اصطَبِر (٢٧) ]] }} | |||
ما همواره برای آزمایش آتشینشان (آن) ماده شتر را فرستندهایم. پس (به صالح گفتیم:) «منتظرشان باش و بسی شکیبایی کن.» | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٢٨ | وَ نَبِّئهُم أَنَّ الماءَ قِسمَةٌ بَينَهُم كُلُّ شِربٍ مُحتَضَرٌ (٢٨) ]] }} | |||
«و به آنان (این) خبر مهم را بده که آب میانشان قسمت شده است: هرکدام را آشامیدنی (به نوبت آمده) و حاضر شده است.» | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٢٩ | فَنادَوا صاحِبَهُم فَتَعاطىٰ فَعَقَرَ (٢٩) ]] }} | |||
پس (سرکردهی) همگامشان را ندا در دادند. پس او شمشیر برگرفت و (شتر را) پی کرد و از پا درآورد. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٣٠ | فَكَيفَ كانَ عَذابى وَ نُذُرِ (٣٠) ]] }} | |||
پس چگونه بود عذابم و هشداردهندگان (از سوی) من؟ | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٣١ | إِنّا أَرسَلنا عَلَيهِم صَيحَةً وٰحِدَةً فَكانوا كَهَشيمِ المُحتَظِرِ (٣١) ]] }} | |||
ما بر (سر و سامان)شان یک بانگ (مرگبار) فرو فرستادیم و چون گیاه خشکیده(ی کومهها) ریز ریز و آماده(ی سوختن یا خوردن حیوانات) شدند. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٣٢ | وَ لَقَد يَسَّرنَا القُرإنَ لِلذِّكرِ فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (٣٢) ]] }} | |||
و ما همواره قرآن را برای پندگیری(شان) آسان کردیم؛ پس آیا پند گیرندهای هست؟ | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٣٣ | كَذَّبَت قَومُ لوطٍ بِالنُّذُرِ (٣٣) ]] }} | |||
قوم لوط با هشداردهندگان (همانها و ما را) را تکذیب کردند. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٣٤ | إِنّا أَرسَلنا عَلَيهِم حاصِبًا إِلّا إلَ لوطٍ نَجَّينٰهُم بِسَحَرٍ (٣٤) ]] }} | |||
ما بر (سر و سامان)شان سنگبارانی انفجاری فرو فرستادیم (و) فقط خانوادهی لوط بودند که سحرگاهان نجاتشان دادیم. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٣٥ | نِعمَةً مِن عِندِنا كَذٰلِكَ نَجزى مَن شَكَرَ (٣٥) ]] }} | |||
حال آنکه نعمتی از جانب ما بود. هر که پاس و سپاس دارد، بدینسان (او را) پاداش میدهیم. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٣٦ | وَ لَقَد أَنذَرَهُم بَطشَتَنا فَتَمارَوا بِالنُّذُرِ (٣٦) ]] }} | |||
و (لوط) آنها را همواره از حملهی ناگهانیمان سخت بیم داده بود. پس دربارهی تهدیدکنندگان تردید کرده، به جدال برخاستند. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٣٧ | وَ لَقَد رٰوَدوهُ عَن ضَيفِهِ فَطَمَسنا أَعيُنَهُم فَذوقوا عَذابى وَ نُذُرِ (٣٧) ]] }} | |||
و همواره از مهمان(های) او با حیله و مراوده بسی کام دل خواستند. پس فروغ دیدگانشان را ستردیم. پس عذاب مرا و هشداردهندگان مرا بچشید. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٣٨ | وَ لَقَد صَبَّحَهُم بُكرَةً عَذابٌ مُستَقِرٌّ (٣٨) ]] }} | |||
و بهراستی صبحگاهان بیامان عذابی ماندنی به سراغ آنان آمد. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٣٩ | فَذوقوا عَذابى وَ نُذُرِ (٣٩) ]] }} | |||
عذاب و هشداردهندگان مرا بچشید. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٤٠ | وَ لَقَد يَسَّرنَا القُرإنَ لِلذِّكرِ فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (٤٠) ]] }} | |||
و بیگمان قرآن را برای هشدار آسان کردیم؛ پس آیا هیچ هشدارگیرندهای هست؟ | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٤١ | وَ لَقَد جاءَ إلَ فِرعَونَ النُّذُرُ (٤١) ]] }} | |||
و بهدرستی هشداردهندگان سوی فرعونیان آمدند. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٤٢ | كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا كُلِّها فَأَخَذنٰهُم أَخذَ عَزيزٍ مُقتَدِرٍ (٤٢) ]] }} | |||
(اما آنها) با همهی نشانههای ما (همانها و ما را) تکذیب کردند. پس ما با عزت و اقتدار (گریبان) آنان را فرو گرفتیم. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٤٣ | أَكُفّارُكُم خَيرٌ مِن أُولٰئِكُم أَم لَكُم بَراءَةٌ فِى الزُّبُرِ (٤٣) ]] }} | |||
آیا کافرانتان، از اینان (که برشمردیم) برترند، یا شما را در نوشتهها(ی وحیانیتان) خط امانی (از تکلیف و عذاب) است؟ | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٤٤ | أَم يَقولونَ نَحنُ جَميعٌ مُنتَصِرٌ (٤٤) ]] }} | |||
یا میگویند: «ما با یکدیگر پیوند و جمعایم (که) از هم کمک یافته (و در نتیجه) چیرهایم!» | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٤٥ | سَيُهزَمُ الجَمعُ وَ يُوَلّونَ الدُّبُرَ (٤٥) ]] }} | |||
زودا که این جمع در هم شکسته شوند و پشت کنند. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٤٦ | بَلِ السّاعَةُ مَوعِدُهُم وَ السّاعَةُ أَدهىٰ وَ أَمَرُّ (٤٦) ]] }} | |||
بلکه موعدشان، ساعت [:قیامت] است و ساعت، هراسناکتر و تلختر است. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٤٧ | إِنَّ المُجرِمينَ فى ضَلٰلٍ وَ سُعُرٍ (٤٧) ]] }} | |||
مجرمان بیگمان در گمراهی و آتشِ زبانهدارند. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٤٨ | يَومَ يُسحَبونَ فِى النّارِ عَلىٰ وُجوهِهِم ذوقوا مَسَّ سَقَرَ (٤٨) ]] }} | |||
روزی که در آتش به رو کشیده میشوند (و به آنان گفته شود:) «لهیب آتشسوزان (کبود کنندهی چهره و هلاکتبار) را بچشید و احساسش کنید.» | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٤٩ | إِنّا كُلَّ شَيءٍ خَلَقنٰهُ بِقَدَرٍ (٤٩) ]] }} | |||
بهراستی ما هر چیزی را به اندازهای (حکیمانه و آگاهانه) آفریدهایم. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٥٠ | وَ ما أَمرُنا إِلّا وٰحِدَةٌ كَلَمحٍ بِالبَصَرِ (٥٠) ]] }} | |||
و فرمان ما جز یک (اراده) نیست، (آن هم) چون چشم بر هم زدنی (یا کمتر). | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٥١ | وَ لَقَد أَهلَكنا أَشياعَكُم فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (٥١) ]] }} | |||
و همواره (هممسلکان و) همراهانتان را سخت به هلاکت رساندیم. پس آیا هشدارگیرندهای هست؟ | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٥٢ | وَ كُلُّ شَيءٍ فَعَلوهُ فِى الزُّبُرِ (٥٢) ]] }} | |||
و هر چه کردند در کتابها(ی اعمالشان و کتاب علم خدا) درج است. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٥٣ | وَ كُلُّ صَغيرٍ وَ كَبيرٍ مُستَطَرٌ (٥٣) ]] }} | |||
و هر خُرد و بزرگی (در آن) به خوبی نوشته شده است. | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٥٤ | إِنَّ المُتَّقينَ فى جَنّٰتٍ وَ نَهَرٍ (٥٤) ]] }} | |||
همواره پرهیزگاران در میان باغها و نهرها، | |||
{{قاب | متن = [[ القمر ٥٥ | فى مَقعَدِ صِدقٍ عِندَ مَليكٍ مُقتَدِرٍ (٥٥) ]] }} | |||
در نشستگاهی راستین نزد شاهنشاهی توانمندند. | |||
==محتوای سوره== | ==محتوای سوره== |
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۳۸
سوره النجم | سوره القمر | سوره الرحمن | |||||||||||||||||||||||
|
در حال بارگیری... |
|
متن سوره
ساعت نزدیک شد و ماه (فرو) شکافت.
و اگر نشانهای بینند روی گردانند و گویند: «سحری همیشگی است.»
و تکذیب نمودند و هوسهای خویش را پیروی کردند. و هر امری [:فرمان، کار و چیزی] قرارگیرنده است.
و همواره بهراستی از اخبار مهم آنچه را جایگاه انزجار (از کفر) است به ایشان رسید.
حکمتیرسا(ست). پس ترسانندگان بینیاز(شان) نمیکنند.
پس روزی که داعیِ (حق) سوی امری دهشتناک (و ناشناخته) دعوت میکند، از آنان روی برتاب.
در حالی که دیدگانشان بسی فروهشته است، چون ملخهای پراکنده از گورها(ی خود) بر میآیند.
سوی آن دعوتگر، چشم دوخته و نگرانند. کافران میگویند: «این روزی دشوار است.»
پیش از آنان، قوم نوح (نیز) به تکذیب پرداختند. پس بندهی ما را تکذیب کردند و گفتند: «دیوانهای است.» و بسی زجرکشیده.
پس پروردگارش را خواند که: «بسی مغلوب شدهام؛ پس بس یاری(ام) فرمای!»
پس درهای آسمان را به آبی بس ریزان و فراوان (بر سروسامانشان) گشودیم.
و زمین را با انفجاری سراسری تبدیل به چشمههایی کردیم. پس آب (فراگیر) بر کاری که بهراستی مقدر شده بود در رسید.
و او را بر (کشتیِ) دارای الوارهای میخآجین سوار کردیم.
حال آنکه (کشتی) زیر نظرهای (علم و توان و حکمت) ما روان است. (این) پاداش کسی بود که مورد انکار واقع شده بود.
و بهراستی آن (سفینه) را بیچون (بر جایی) نهادیم (تا) عبرتی مستمر (باشد)؛ پس آیا هیچ پندگیرندهای هست؟
پس چگونه بود عذابم و هشداردهندگان (از سوی) من؟
و قرآن را بیگمان برای هشداری آسان کردیم. پس آیا هیچ پندگیرندهای هست؟
عادیان به تکذیب پرداختند. پس چگونه بود عذابم و هشداردهندگان (از سوی) من؟
ما بیگمان بر (سر و سامان)شان در روز شومی، به طور مداوم، تند بادی سخت سردِ توفنده فرو فرستادیم،
(که) مردم را از جای میکَنَد؛ گویی تنههای نخلی بودند که ریشه کن شدهاند.
پس چگونه بود عذاب من و هشداردهندگان (از سوی) من؟
و ما قرآن را بیگمان برای پندگیری بس آسان کردیم؛ پس آیا هیچ پندگیرندهای هست؟
ثمودیان بهوسیلهی هشداردهندگان (همانان را) تکذیب کردند.
پس گفتند: «آیا بشری از خودمان را (که) تنها (و بییار و گواه است) پیروی کنیم؟ در این صورت، ما همواره در گمراهی و آتشباری هستیم.»
«آیا از میان ما این یادواره (تنها) بر او القا شده است؟ (نه،) بلکه او بس دروغپردازی بس خوشحال (و خودپسند) است.»
زودا خواهید دانست چه کسی بس دروغپردازی، بس خوشحال است.
ما همواره برای آزمایش آتشینشان (آن) ماده شتر را فرستندهایم. پس (به صالح گفتیم:) «منتظرشان باش و بسی شکیبایی کن.»
«و به آنان (این) خبر مهم را بده که آب میانشان قسمت شده است: هرکدام را آشامیدنی (به نوبت آمده) و حاضر شده است.»
پس (سرکردهی) همگامشان را ندا در دادند. پس او شمشیر برگرفت و (شتر را) پی کرد و از پا درآورد.
پس چگونه بود عذابم و هشداردهندگان (از سوی) من؟
ما بر (سر و سامان)شان یک بانگ (مرگبار) فرو فرستادیم و چون گیاه خشکیده(ی کومهها) ریز ریز و آماده(ی سوختن یا خوردن حیوانات) شدند.
و ما همواره قرآن را برای پندگیری(شان) آسان کردیم؛ پس آیا پند گیرندهای هست؟
قوم لوط با هشداردهندگان (همانها و ما را) را تکذیب کردند.
ما بر (سر و سامان)شان سنگبارانی انفجاری فرو فرستادیم (و) فقط خانوادهی لوط بودند که سحرگاهان نجاتشان دادیم.
حال آنکه نعمتی از جانب ما بود. هر که پاس و سپاس دارد، بدینسان (او را) پاداش میدهیم.
و (لوط) آنها را همواره از حملهی ناگهانیمان سخت بیم داده بود. پس دربارهی تهدیدکنندگان تردید کرده، به جدال برخاستند.
و همواره از مهمان(های) او با حیله و مراوده بسی کام دل خواستند. پس فروغ دیدگانشان را ستردیم. پس عذاب مرا و هشداردهندگان مرا بچشید.
و بهراستی صبحگاهان بیامان عذابی ماندنی به سراغ آنان آمد.
عذاب و هشداردهندگان مرا بچشید.
و بیگمان قرآن را برای هشدار آسان کردیم؛ پس آیا هیچ هشدارگیرندهای هست؟
و بهدرستی هشداردهندگان سوی فرعونیان آمدند.
(اما آنها) با همهی نشانههای ما (همانها و ما را) تکذیب کردند. پس ما با عزت و اقتدار (گریبان) آنان را فرو گرفتیم.
آیا کافرانتان، از اینان (که برشمردیم) برترند، یا شما را در نوشتهها(ی وحیانیتان) خط امانی (از تکلیف و عذاب) است؟
یا میگویند: «ما با یکدیگر پیوند و جمعایم (که) از هم کمک یافته (و در نتیجه) چیرهایم!»
زودا که این جمع در هم شکسته شوند و پشت کنند.
بلکه موعدشان، ساعت [:قیامت] است و ساعت، هراسناکتر و تلختر است.
مجرمان بیگمان در گمراهی و آتشِ زبانهدارند.
روزی که در آتش به رو کشیده میشوند (و به آنان گفته شود:) «لهیب آتشسوزان (کبود کنندهی چهره و هلاکتبار) را بچشید و احساسش کنید.»
بهراستی ما هر چیزی را به اندازهای (حکیمانه و آگاهانه) آفریدهایم.
و فرمان ما جز یک (اراده) نیست، (آن هم) چون چشم بر هم زدنی (یا کمتر).
و همواره (هممسلکان و) همراهانتان را سخت به هلاکت رساندیم. پس آیا هشدارگیرندهای هست؟
و هر چه کردند در کتابها(ی اعمالشان و کتاب علم خدا) درج است.
و هر خُرد و بزرگی (در آن) به خوبی نوشته شده است.
همواره پرهیزگاران در میان باغها و نهرها،
در نشستگاهی راستین نزد شاهنشاهی توانمندند.