نتایج جستجو

وارثانى. راغب گفته: فرد آن است كه ديگرى با آن مخلوط نيست آن از «وتر» اعم و از «واحد» اخصّ است. [مريم:95]. [انعام:94]. ظاهراً مقصود از فرد و فرادی انقطاع از

دو، سه سه، چهار چهار. ناگفته نماند: اين خطاب نسبت به جمع است و نسبت به هر فرد چنين مى‏شود: نكاح كن از زنان دو يا سه و يا چهار زنِ آزاد، نكاح كردن جايز نيست

قوم ثمود ۱، ۳، ۶، ۷; تحریک شقى ترین فرد قوم ثمود۱، ۳، ۷; حامیان شقى ترین فرد قوم ثمود ۷; شقاوت قوم ثمود ۲; دشمنى شقى ترین فرد قوم ثمود ۶; نشانه هاى تکذیبگرى

به معناى کسى است که صاحب منزلت و «مکانت» است، اساساً باید رسول، شخص بزرگ و فرد بر جسته اى باشد که بتواند نمایندگى و رسالت او را به عهده گیرد، و کاملاً مقرب

مى کرد». البته تصریح به «عاصِفَه» (تندباد) در اینجا ممکن است به عنوان بیان فرد مهم تر باشد، یعنى نه تنها بادهاى ملایم بلکه طوفان هاى سخت نیز در فرمان او

«مفعول» نیز اطلاق شده است، و در مفرد و جمع هر دو به کار مى رود، یعنى به یک فرد مراقب و نگهبان یا جمعیت مراقبین و نگهبانان هر دو اطلاق مى شود. رصد (۶ بار)

«مفعول» نیز اطلاق شده است، و در مفرد و جمع هر دو به کار مى رود، یعنى به یک فرد مراقب و نگهبان یا جمعیت مراقبین و نگهبانان هر دو اطلاق مى شود. مراقبت كردن

آیات شامل این کلمه «اِفْتَرى» از مادّه «فَرْى» (بر وزن فرد) در اصل به معناى قطع کردن است و از آنجا که اگر بخشى از چیز سالمى را قطع کنند، فاسد و خراب مى

در این معنا نیز استعمال شده. بنابراین، معناى «غاسق» در آیه مورد بحث، یا «فرد مهاجم» است، یا هر «موجود شرور» که از تاریکى شب براى حمله کردن استفاده مى کند;

تکرار در قرآن: ۳(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... فرد. مقابل شَفْعْ و زوج [فجر:1-3]. قسم به فجر و شبهاى ده گانه و قسم به جفت و طاق. «وتر» در

است نحو [مؤمنون:20] [لقمان:27]. [نور:35]. اما احتمال دارد در اين آيات كل فرد فرد مراد باشد. * [نساء:65]. مراد از شجر مشاجره و تنازع است منازعه را از آن تشاجر

یک فرد جامعه، در صورت رضایت و تشویق دیگران، حرکتى مستند به تمام افراد آن جامعه است. (انبعث أشقیها ... فعقروها) در آیات پیشین، از حرکت شقى ترین فرد قوم

روايات براى تعيين كبائر دو طريق داريم يكى عنوان كلى و مشخص ديگرى تعداد فرد فرد كبائر. اول- عنوان كلى همان است كه فرموده‏اند: كبيره آن است كه خدا به مرتكب

ساخته است . هكذا چون قتل عدوانى يك فرد زير بناى قتلهاى ديگر و احياء يك فرد پايه احياهاى ديگر است لذا گوئيم هر كه يك فرد را كشت مثل آن است كه همه را كشته

دو، سه سه، چهار چهار. ناگفته نماند: اين خطاب نسبت به جمع است و نسبت به هر فرد چنين مى‏شود: نكاح كن از زنان دو يا سه و يا چهار زنِ آزاد، نكاح كردن جايز نيست

شهر صدق نن خرج غور حجر سبق نور غشو هو هدى أما حين وصى بين خلق صدر عطف جعل فرد ذنب فوق صبح جنح شىء صحب ثمن ثم قرآن قشعر ذوا شبه نقب انس اخذ قطع اول سبع قرء

حکومتى قرار گرفته یعنى در مرکز ستاد فرماندهى یک حکومت جهانى است، نمى تواند یک فرد غافل،بى خبر و بى تفاوت بوده باشد. آنجا جاى هر کس نیست; جاى افرادى است که به

دو، سه سه، چهار چهار. ناگفته نماند: اين خطاب نسبت به جمع است و نسبت به هر فرد چنين مى‏شود: نكاح كن از زنان دو يا سه و يا چهار زنِ آزاد، نكاح كردن جايز نيست

مذكر و مونث در آن يكسان است و آن به معنى تائب است. دوم اينكه مصدر است و به فرد و جمع صلاحيت دارد. سوم آنكه اصل آن يهود است و ياء آن حذف شده است. اقرب الموارد

منظور نيست بلى چون احد غالبا در يگانه و فرد استعمال ميشود و واحد در يكى ممكن است اينجا منظور اين باشد كه خدا يگانه و فرد است يعنى قرابت و جلد 5 صفحه 454 نسبتى