نتایج جستجو

نماز را تمام کرد و بر میت دعا نکرد». احکام: ۹ اهل قبور: زیارت اهل قبور در صدر اسلام ۵; مشروعیت زیارت اهل قبور ۷ خدا: اوامر خدا ۱۷; حکم خدا ۱۱; خواسته هاى

که آنها از عالم آخرت به کلی مأیوسند چنانکه کافران از اهل قبور نومیدند (یعنی فرقی میان جهودان و اهل کتاب که خود را معتقد به خدا و قیامت می‌دانند با کافران

حفر» یا «محفورة» و منطبق بر اثر پاى رونده است. ۲ - منکران معاد، زنده شدن اهل قبور را شگفت آور خوانده و آن را بعید مى شمارند. (یقولون أءنّا لمردودون فى الحافرة)

از استماع حق انتفاع نمى‌يابند، پس گوئيا استماع آن نمى‌توانند كرد مانند اهل قبور كه شنوانيدن سخن به آنها از دائره قدرت تو خارج است. يا أَيُّهَا النَّاسُ

در خبر است روزى حضرت به قبرستان بقيع گذشتند، فرمود: به خدا سوگند، اكثر اهل اين قبور به سبب چشم زخم در اينجا خوابيده‌اند. «3» بيان: ممكن است اين از خصايص

نبوّت او شدند چنانچه نااميد جلد 5 صفحه 192 گشتند كفّاريكه قبلا مردند و اهل قبور شدند از رحمت حق در آخرت و بنابراين كلمه من در من اصحاب القبور بيانيّه است

پيغمبر (ص) روايت شده است كه كسى كه آية الكرسى را بخواند و ثواب آنرا نثار اهل قبور نمايد خداوند داخل مى‌فرمايد در قبر هر ميتى از مشرق تا مغرب چهل نور را و

تمام کسانی که در قبرها هستند برانگیخته می‌شوند، مگر نمى‌داند وقتى كه خفتگان قبور برخيزند مگر نمى‌داند كه چون آنچه در گورهاست بيرون ريخته گردد، آیا آدمی نمی‌داند

ادراك چاشنى لذاتش، نفس را مشتاق و طامع آن سازد. پرسيد از سبب قبور، فرمود: براى آنكه ديدن اين قبور، آمال را كم؛ و تيشه انديشه مردن، گياه هوى و هوس را از زمين

دررسد؟ آیا اهل شهر و دیارها (که از یاد خدا و طاعت او غافلند) از آن ایمنند که به روز که سرگرم بازیچه دنیا هستند عذاب ما آنان را فرا رسد؟ آیا اهل شهرها ایمنند

كرده كه فرموده: منظور كفارند، كه از تو چيزى نمى شنوند، همان طور كه مُردگان اهل قبور، چيزى نمى شنوند. و در الدر المنثور است كه: ابوسهل سرى بن سهل جندی شاپورى،

گوناگون بهشت و توجّهى بأحوال اهل محشر ندارند با يكديگر شوخى و مزاح ميكنند و خوشحال و متعجّب از حال خودشانند و اگر زنان آنها در دنيا اهل ايمان باشند و مايل بمعاشرت

مى‏آيد. علت ديگر آن بود كه اهل آن زمان به معاد اعتقاد پيدا كنند و در آن نزاعى نداشته باشند [كهف:21]. از اين فهميده مى‏شود كه اهل آن زمان در امر معاد نزاع

عقوبات دنيوى است و بعد از اين خداوند اهل ايمان را از اين قبيل نجوى نهى فرموده و مقرّر داشته كه نجوى بايد بخير و صلاح اهل ايمان و پرهيز از مخالفت خدا و پيغمبر

و رهبانان و اهل شهادت و هوى از اهل حروريه و اهل بدعتند «1». در احتجاج- از حضرت امير المؤمنين عليه السلام از اين آيه سؤال شد، فرمود: كفار اهل كتاب و يهود

باز ندارد موى پيشانى او را سخت بگيريم. موى پيشانى دورغگوى خطاكار را. پس او اهل محفلش را (به يارى) بخواند. ما هم بزودى مأموران دوزخ را فرامى‌خوانيم. حاشا

ائمه اطهار بيهود و نصارى و قسّيسين و رهبان و اهل شبهات و اهواء از اهل قبله و اهل بدع و خوارج نهروان و اهل حرورا كه دهى است نزديك كوفه و خوارج حروريّه منسوب

پذيرند. تفسير اين مسلك و طريقه و عادت و سيره مرضيّه الهيّه است در توفيق اهل حق و خذلان اهل باطل كه اعوجاج و اختلاف و انحرافى در آن نيست بلكه عدل و ثابت و آشكار

گوناگون بهشت و توجّهى بأحوال اهل محشر ندارند با يكديگر شوخى و مزاح ميكنند و خوشحال و متعجّب از حال خودشانند و اگر زنان آنها در دنيا اهل ايمان باشند و مايل بمعاشرت

تمامش قبله باشد، و قبله خانه درب آن است، و درب قبله اهل مسجد، و مسجد قبله اهل حرم، و حرم قبله تمام اهل زمين است. بعد از آن به جهت تصريح به عموم حكم امت فرمايد: