روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۹۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي صفوان بن يحيي عن اسحاق بن عمار قال :

وَ سَأَلْتُ‏ أَبَا إِبْرَاهِيمَ ع‏ عَنِ اَلرَّجُلِ يَرْهَنُ اَلرَّهْنَ بِمِائَةِ دِرْهَمٍ وَ هُوَ يُسَاوِي ثَلاَثَمِائَةِ دِرْهَمٍ فَيُهْلِكُهُ أَ عَلَى اَلرَّجُلِ أَنْ يَرُدَّ عَلَى صَاحِبِهِ مِائَتَيْ دِرْهَمٍ قَالَ نَعَمْ لِأَنَّهُ أَخَذَ رَهْناً فِيهِ فَضْلٌ وَ ضَيَّعَهُ قُلْتُ فَهَلَكَ نِصْفُ اَلرَّهْنِ قَالَ عَلَى حِسَابِ ذَلِكَ‏ قُلْتُ فَيَتَرَادَّانِ اَلْفَضْلَ قَالَ نَعَمْ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۲۷

اسحاق بن عمّار گويد: از موسى بن جعفر عليه السّلام پرسيدم: مردى متاعى كه سيصد درهم ارزش دارد در مقابل يك صد درهم به گرو داده و مرتهن آن را نابود كرده است آيا دويست درهم را (يعنى اضافه قيمت را) بايد به‏ صاحبش بپردازد؟ فرمود: آرى، زيرا رهنى گرفته كه ارزشش بيش از قرضى بوده كه پرداخته و آن را تلف كرده است، عرض كردم: نيمى از رهن تلف شده، فرمود: بر همان حساب، گفتم: اضافه قيمت را بايد آنكه بحساب اوست به ديگرى بپردازد؟ فرمود: آرى.