روایت:الکافی جلد ۸ ش ۴۸۶

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس عن مفضل بن صالح عن جابر عن ابي جعفر ع قال قال النبي ص :

أَخْبَرَنِي‏ اَلرُّوحُ اَلْأَمِينُ‏ أَنَّ اَللَّهَ لاَ إِلَهَ غَيْرُهُ إِذَا وَقَفَ اَلْخَلاَئِقَ وَ جَمَعَ اَلْأَوَّلِينَ وَ اَلْآخِرِينَ أُتِيَ‏ بِجَهَنَّمَ‏ تُقَادُ بِأَلْفِ زِمَامٍ أَخَذَ بِكُلِّ زِمَامٍ مِائَةُ أَلْفِ مَلَكٍ مِنَ اَلْغِلاَظِ اَلشِّدَادِ وَ لَهَا هَدَّةٌ وَ تَحَطُّمٌ وَ زَفِيرٌ وَ شَهِيقٌ وَ إِنَّهَا لَتَزْفِرُ اَلزَّفْرَةَ فَلَوْ لاَ أَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَخَّرَهَا إِلَى اَلْحِسَابِ لَأَهْلَكَتِ اَلْجَمِيعَ ثُمَّ يَخْرُجُ مِنْهَا عُنُقٌ‏ يُحِيطُ بِالْخَلاَئِقِ اَلْبَرِّ مِنْهُمْ وَ اَلْفَاجِرِ فَمَا خَلَقَ اَللَّهُ عَبْداً مِنْ عِبَادِهِ مَلَكٍ وَ لاَ نَبِيٍّ إِلاَّ وَ يُنَادِي يَا رَبِّ نَفْسِي نَفْسِي وَ أَنْتَ تَقُولُ يَا رَبِّ أُمَّتِي أُمَّتِي ثُمَّ يُوضَعُ عَلَيْهَا صِرَاطٌ أَدَقُّ مِنَ اَلشَّعْرِ وَ أَحَدُّ مِنَ اَلسَّيْفِ عَلَيْهِ ثَلاَثُ قَنَاطِرَ اَلْأُولَى عَلَيْهَا اَلْأَمَانَةُ وَ اَلرَّحْمَةُ وَ اَلثَّانِيَةُ عَلَيْهَا اَلصَّلاَةُ وَ اَلثَّالِثَةُ عَلَيْهَا رَبُّ اَلْعَالَمِينَ‏ لاَ إِلَهَ غَيْرُهُ فَيُكَلَّفُونَ اَلْمَمَرَّ عَلَيْهَا فَتَحْبِسُهُمُ اَلرَّحْمَةُ وَ اَلْأَمَانَةُ فَإِنْ نَجَوْا مِنْهَا حَبَسَتْهُمُ اَلصَّلاَةُ فَإِنْ نَجَوْا مِنْهَا كَانَ اَلْمُنْتَهَى إِلَى رَبِّ اَلْعَالَمِينَ جَلَّ ذِكْرُهُ وَ هُوَ قَوْلُ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصََادِ وَ اَلنَّاسُ عَلَى اَلصِّرَاطِ فَمُتَعَلِّقٌ تَزِلُّ قَدَمُهُ وَ تَثْبُتُ قَدَمُهُ وَ اَلْمَلاَئِكَةُ حَوْلَهَا يُنَادُونَ يَا كَرِيمُ يَا حَلِيمُ اُعْفُ وَ اِصْفَحْ وَ عُدْ بِفَضْلِكَ وَ سَلِّمْ وَ اَلنَّاسُ يَتَهَافَتُونَ فِيهَا كَالْفَرَاشِ فَإِذَا نَجَا نَاجٍ بِرَحْمَةِ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى نَظَرَ إِلَيْهَا فَقَالَ‏ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي نَجَّانِي مِنْكِ بَعْدَ يَأْسٍ بِفَضْلِهِ وَ مَنِّهِ‏ إِنَّ رَبَّنََا لَغَفُورٌ شَكُورٌ

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۴۴

امام باقر (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرموده كه روح الامين (جبرئيل) بمن خبر داد كه آن خدائى كه جز او خدائى نيست هنگامى كه خلائق را در محشر نگهدارد و اولين و آخرين را گرد آورد در آن هنگام جهنم را با هزار مهار بياورند و هر مهارى را صد هزار فرشته خشن و سخت گرفته است، و آن را بانك و ناله و فريادى است، و ناله‏اى زند كه اگر خداى تعالى عذاب آن را تا پايان حساب عقب نينداخته بود همه را هلاك ميكرد. سپس از جهنم زبانه و شعله‏اى برآيد كه همه خلايق را چه نيكوكار و چه بدكار همه را فراگيرد در آن هنگام هيچ بنده‏اى از بندگان خدا نيست حتى فرشته و پيغمبر كه فرياد زند: پروردگارا خودم را. خودم را (نجات ده) و تنها تو هستى كه ميگوئى: پروردگارا امتم، امتم (را نجات بخش) سپس بر روى آن پلى بنهند كه از مو باريكتر و از شمشير تيزتر است و بر آن پل سه طاق (بازداشتگاه) قرار دارد، روى طاق نخست امانت دارى و رحمت (مهرورزى يا صله رحم) قرار دارد، و روى طاق دوم نماز است و بر طاق سوم حسابى است كه خود پروردگار جهانيان كه معبودى جز او نيست حساب كشد، پس مردم را تكليف بر گذشتن از آن پل كنند، نخستين بار رحمت و امانت دارى آنان را باز دارد، و اگر از آنجا نجات يافتند نماز آنها باز دارد، و اگر از آنجا هم نجات يافتند پايان كار با پروردگار جهانيان است. و اين است معناى گفتار خداى تبارك و تعالى: «همانا پروردگارت در كمينگاه است» (سوره فجر آيه ۱۴) و مردم كه بر صراط بگذرند گاهى پايشان بلغزد و آويزان شوند و گاهى است كه پايشان در جاى خود قرار گيرد، و فرشتگان در گرد آنها باشند و فرياد زنند: اى خداى كريم واى خداى بردبار درگذر و چشم‏پوشى كن و بفضل خويش بدانها توجه كن و سالم دار، و مردم همچون پروانه در آتش بريزند، و چون كسى برحمت خدا از آن نجات يابد بدان بنگرد و گويد: ستايش خدائى را كه پس از نوميدى بفضل و رحمت خود از اينجا نجات داد براستى كه پروردگار ما آمرزنده و سپاس پذير است.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۳۶۲

امام باقر عليه السّلام مى‏فرمايد: پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود كه: روح الامين به من خبر داد كه آن خدايى كه جز او خدايى نيست هنگامى كه خلايق را در رستخيز نگاه دارد و نخستين و واپسين ايشان را گرد هم آورد در آن هنگام است كه جهنم را با هزار مهار بياورند و هر مهارى صد هزار فرشته خشن گرفته است و آن را بانگ و ناله و فريادى است، و ناله‏اى زند كه اگر خداى متعال عذاب آن را تا پايان حساب عقب نينداخته بود همه را از ميان مى‏برد. آن گاه از جهنم زبانه‏اى كشيده شود كه همه خلايق را خواه نيكوكار يا بدكار در برگيرد. در آن هنگام بنده‏اى نيست و نه فرشته‏اى و پيامبرى مگر آنكه فرياد زند:پروردگارا! مرا، مرا [نجات بده‏] و تنها تويى كه مى‏گويى: پروردگارا! امتم را، امتم را.سپس بر روى آن پلى بنهند كه از مو باريكتر و از شمشير تيزتر است، و بر آن پل سه بازداشتگاه قرار دارد. بر روى بازداشتگاه نخست امانتدارى و رحمت قرار دارد، و روى دومى نماز، و روى سومى حسابى كه خود پروردگار جهانيان كه معبودى جز او نيست‏حساب كشد. پس به مردم دستور دهند از آن پل بگذرند. نخستين بار، رحمت و امانتدارى، آنان را باز دارد، اگر از آن جا نجات يافتند نماز ايشان را نگه دارد و اگر از آن هم جان به سلامت بردند انجام كار آنها با پروردگار جهانيان است و اين است مفهوم اين آيه شريفه كه: إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ. «۱» مردم كه از آن پل مى‏گذرند گاهى پايشان مى‏لغزد و آويزان مى‏شوند و گاهى در جاى خويش استوار مى‏مانند و فرشتگان پيرامون آنها فرياد مى‏زنند: اى خداى كريم و اى خداى بردبار! چشم بپوش و به فضل خويش بدانها نگر و امانشان ده، و اين در حالى است كه مردمان چونان پروانه در آتش مى‏ريزند. و چون كسى به رحمت خدا از آن نجات يابد بدان بنگرد و گويد: ستايش خدايى را پس از نوميدى به فضل و رحمت خود از تو نجاتم بخشيد، همانا خداى ما بخشنده سپاس پذير است. __________________________________________________

(۱) «همانا خداى تو در كمينگاه است» (سوره فجر/ آيه ۱۴).