روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس عن عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِطْرَتَ اَللََّهِ اَلَّتِي فَطَرَ اَلنََّاسَ عَلَيْهََا مَا تِلْكَ اَلْفِطْرَةُ قَالَ هِيَ‏ اَلْإِسْلاَمُ‏ فَطَرَهُمُ اَللَّهُ حِينَ أَخَذَ مِيثَاقَهُمْ عَلَى اَلتَّوْحِيدِ قَالَ‏ أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ‏ وَ فِيهِ‏ اَلْمُؤْمِنُ‏ وَ اَلْكَافِرُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۴۳

از عبد الله بن سنان از امام صادق (ع) گويد: از او تفسير قول خدا عز و جل را پرسيدم (۳۰ سوره روم): «فطرت خدا كه مردم‏ را بر آن آفريده است». فرمود: مقصود از آن اسلام است، خدا آنان را بر آن آفريد هنگامى كه از آنها ميثاق بر يگانه‏پرستى گرفت. فرمود (۱۷۲ سوره اعراف): «آيا نيستم من پروردگار شما» و در آن بودند مؤمن و كافر.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۰

عبد اللَّه بن سنان گويد: از امام صادق عليه السّلام راجع بقول خداى عز و جل: «فطرت خدائى است كه مردم را بر آن آفريده» پرسيدم، اين فطرت چيست؟ فرمود: فطرت اسلام است كه خدا مردم را هنگامى كه از آنها پيمان گرفت بر يگانه‏پرستى آفريد. خدا فرمايد: «مگر من پروردگار شما نيستم؟» و در آن مؤمن و كافر هر دو بودند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۴

على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از عبداللَّه سنان، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: از آن حضرت سؤال كردم از قول خداى عز و جل:

«فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها» «۱» كه اين فطرت چيست؟ فرمود: «آن فطرت، اسلام است، كه خدا ايشان را بر آن آفريد، در هنگامى كه پيمان از ايشان گرفت بر توحيد و يگانگى آن جناب.

و فرمود: «أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ» «۲». و در آن پيمان، مؤمن و كافر داخل بودند». _________________________________________________

(۱). روم، ۳۰.
(۲). اعراف، ۱۱۲.