۱۶٬۲۷۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۱ بخش۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←وجه ديگری، درباره جمع بين اين دو دسته از آيات
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
از همين جا، وجه قصور در آنچه المنار آورده، معلوم مى شود. چون وى در تفسير خود، در ذيل آيه مورد بحث گفته: | از همين جا، وجه قصور در آنچه المنار آورده، معلوم مى شود. چون وى در تفسير خود، در ذيل آيه مورد بحث گفته: | ||
«نفى كلام در روز قيامت و اثبات آن به اذن خدا كه در اين آيه آمده، ميان دو دسته آيات قرآنى، كه يكى به طور مطلق، «تكلم» را در قيامت نفى، و ديگرى به طور مطلق اثبات مى | «نفى كلام در روز قيامت و اثبات آن به اذن خدا كه در اين آيه آمده، ميان دو دسته آيات قرآنى، كه يكى به طور مطلق، «تكلم» را در قيامت نفى، و ديگرى به طور مطلق اثبات مى كند»، جمع مى نمايد به اين كه: | ||
كلام در آن نشئه نيز، اختيارى است. آن كس كه تكلم مى كند، به اذن خدا تكلم مى كند و آن كس كه قرآن فرموده تكلم نمى كند، كسانى هستند كه خدا اذنشان نمى دهد). قبلا هم چند آيه از قبيل آيه: «هَذَا يَومُ لَا يَنطِقُونَ». و آيه: «اليَومَ نَختِمُ عَلَى أفوَاهِهِم» را آورده. | |||
زيرا: اولا او ميان دو دسته آيات فرق نگذاشته، و از كلامش چنين توهم مى شود كه او آيه مورد بحث را در رفع تنافى ميان آيات مطلق كافى دانسته، و حال آن كه كافى نيست. | زيرا: اولا او ميان دو دسته آيات فرق نگذاشته، و از كلامش چنين توهم مى شود كه او آيه مورد بحث را در رفع تنافى ميان آيات مطلق كافى دانسته، و حال آن كه كافى نيست. | ||
