وَاصِب
«واصِب» در اصل از مادّه «وصوب» به معناى بیمارى هاى مزمن و به معناى دوام گرفته شده است، و بعضى آن را به معناى «خالص» تفسیر کرده اند (طبعاً تا چیزى خالص نباشد دوام پیدا نخواهد کرد) و ممکن است تعبیر آیه فوق اشاره به هر دو جهت باشد، یعنى همیشه و هر زمان دین خالص از آن خدا است، و کسانى که دین را به معناى اطاعت گرفته اند، «واصِب» را به معناى واجب دانسته اند یعنى تنها باید اطاعت فرمان خدا کرد. در روایتى مى خوانیم: شخصى تفسیر این جمله را از امام صادق(علیه السلام)سؤال کرد، امام فرمود: «واصب» یعنى واجب.
ریشه کلمه
- وصب (۲ بار)
قاموس قرآن
[صافات:8-9]. وُصُوب به معنى ثبوت و دوام است «وَصَبَ الشَّىْءُ وُصُوباً: دام وَ ثَبَتَ» يعنى شياطين از هر طرف زده مىشوند تا مطرود گردند و براى آنهاست عذاب دائم. [نحل:52]. دين به معنى طاعت و بندگى است يعنىاطاعت و بندگى بطور هميشه براى اوست و نبايد جز او را بپرستيد. آنچه در آسمانها و زمين است ملك اوست و بندگى هميشه براى اوست آيا از غير خدا مىترسيد و پرهيز مىكنيد؟! اين لفظ فقطدوبار در قرآن آمده است .
