نُقِر
ریشه کلمه
- نقر (۴ بار)
قاموس قرآن
[مدثر:8-9]. راغب گفته: نقر كوبيدن چيزى (مثل كوبيدن طبل) است كه منجر به سوراخ شدن آن باشد، منقار آن است كه با آن مىكوبند مثل منقار پرنده. طبرسى نيز كوبيدن گفته است و گويد ناقور آن است كه آن را براى صدا كردن مىكوبند در نهايه گويد درحديث آمده: «نهى عن نقرة الغراب» و آن اين است كه كسى نماز را خيلى تند بخواند گويى مانند كلاغ منقار به زمين مىزند. بهرحال«نُقِرَ فِى النَّاقُورِ» بجاى «نُفِخَ فِى الصُّورِ» است يعنى آنگاه كه در ناقور كوبيده شود و قيامت پديد آيد، آن زمان روز سختى است. قاموس، مفردات و مجمع آنرا صور گفتهاند. نقير: خال يا فرورفتگى كوچكى است در پشت هسته خرما. در قاموس گويد: «اَلنَّفيرُ نُكْتَهٌ فی ظَهرِ النَّواةِ» راغب گفته فرورفتگى «جزيى» است در پشت هسته كه چيز سبك (وحقير) را با آن مثل زنند طبرسى نيز مثل قاموس گفته و اضافهكرده: گويى منقارى به آنجا زدهاند [نساء:53-124]. يعنى به قدر نقير چيزى به كسى ندهند و به قدر نقير مظلوم و ناقص الاجر نگردند.
