نُسُک
«نُسُک» در اصل جمع «نَسیکَه» به معناى حیوان ذبح شده است، این واژه به معناى عبادت نیز آمده است. لذا «راغب» در «مفردات»، بعد از آن که «نُسُک» را به عبادت تفسیر مى کند، مى گوید: این واژه در مورد اعمال حج به کار مى رود، و «نَسیکَه» به معناى «ذبیحه» است.
بعضى از مفسران نیز آن را در اصل به معناى شمش هاى نقره مى دانند و این که به عبادت «نُسُک» گفته شده، به خاطر آن است که انسان را خالص، پاک و پاکیزه مى کند.
به شخص عبادت کننده «ناسک» گفته مى شود، ولى این کلمه بیشتر درباره اعمال حج به کار مى رود، و مى گویند: مناسک حج.
بعضى احتمال داده اند «نُسُک» در سوره «انعام» به معناى «قربانى» بوده باشد، ولى ظاهر این است که: هر گونه عبادتى را شامل مى شود، در واقع نخست اشاره به نماز (صلاة) به عنوان مهم ترین عبادت شده، بعد همه عبادات را به طور کلى بیان کرده است، یعنى هم نماز من و هم تمام عباداتم و حتى زندگى و مرگم، همه براى او است.
ریشه کلمه
- نسک (۷ بار)
