مِزَاجُه
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
آميختن. «مَزَجَ الشَّرابَ بِالْماءِ مَزْجاً: خَلَطَهُ بِهِ». [مطفّفين:28-27]. مزاج مصدر است و به معنى ممزوج «مايَمْزُجُ بِهِ» نيز آيد مراد از آن در آيه معناى دوم است يعنى آنچه به شراب اهل بهشت آميخته شده از تسنيم است و آن چشمه ايست كه مقربون از آن مىنوشند. [انسان:5]. [انسان:17]. مِزاج در هردو آيه به معنى مفعول است و اين لفظ بيشتر از سه بار در قران مجيد نيامده است.
کلمات نزدیک مکانی
وَ الْمُتَنَافِسُون مِن تَسْنِيم عَيْنا فَلْيَتَنَافَس ذٰلِک يَشْرَب بِهَا فِي الْمُقَرّبُون إِن مِسْک خِتَامُه
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
