مَکَانَتِکُم
«مَکَانَة» مصدر یا اسم مصدر، به معناى قدرت بر چیزى داشتن است و به معناى محل توقف است، و در اینجا اشاره به این است که: خدا مى تواند آنها را در همان محل توقفشان، از شکل انسانى بیرون برد، هم تغییر صورت دهند، و هم توانایى بر حرکت نداشته باشند، درست مانند مجسمه هاى بى روح.
در این که: «مَکَانَة» از چه ماده است؟ و چه معنایى دارد؟ غالباً مفسران و ارباب لغت آن را به معناى محل و جایگاه و منزلت و از مادّه «کون» دانسته اند، ولى تصریح مى کنند چون واژه «مکان» زیاد به این صورت استعمال شده، تصور شده «میم» در آن اصلى است، و لذا جمع مکسر آن را «امکنه» آورده اند، اما در «لسان العرب» این احتمال نیز داده شده که از مادّه «مکنة» و «تمکن» بوده باشد که به معناى توانایى و قدرت است، به هر حال، در صورت اول مفهوم آیه این مى شود که: شما بر موضع خود باشید و در صورت دوم معنا این مى شود که: هر چه در توان دارید انجام دهید.
ریشه کلمه
