مَضَاجِعِهِم
ریشه کلمه
قاموس قرآن
دراز كشيدن (خوابيدن) «ضَجَعَ الرَّجُلُ ضَجْعاً وَ ضُجُوعاً: وَضَعَ جَنْبَهُ فَهُوَ ضاجِعٌ». كضاجع جمع مضمج، محل دراز كشيدن (خوابگاه) است [نساء:34]. آنهارا موعظه كنيد، در خوابگاهها از آنها كنار باشيد، آنها را بزنيد. اين سه عمل به ترتيب است. [آل عمران:154]. مضجمع اعمّ از آن است كه خوابگاه باشد يا قبر يا قتلگاه، مراد از مضاجع در آيه قتلگاهها است يعنى: بگو اگر در خانه هايتان مىبوديد آنانكه قتل بر آنهانوشته شده بود حتماً به سوى قتلگاههاى خويش بيرون مىشدند. در نهج البلاغه حكمت 131 به شخصى فرمايد: دنيا كى تو را مغرور كرده؟ آيا با مصارع پدرانت از پوسيدگى؟ اَمْ بِمَضاجِعِ اُمَّهاتِكَ تَحْتَ الثَّرى. كه منظور از مضاجع قبور است. در زيارت امير المؤمنين عليه السلام هست «اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلاىَ وَ عَلى ضَجيعَيْكَ آدَمَ وَ نُوحٍ وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَكاتُهُ» يعنى سلام بر تو و بر دو هم مضجعت و هم قبرت آدم و نوح نيز در آنجا مدفون اند. اين كلمه به صورت جمع سه بار در كلام خدا يافته است، دو محل نقل شد سومى آيه [سجده:16]. مىباشد.
