مَرْکُوم
ریشه کلمه
- رکم (۳ بار)
قاموس قرآن
(به فتح ر) روى هم جمع كردن و بعضى از شىء را بالاى بعضى نهادن (مجمع - اقرب) و آن در قرآن در متراكم شدن ابر و غيره به كار رفته است [طور:44]. سحاب مركوم يعنى ابرهاى متراكم [نور:43]. ركام به معنى مركوم و متراكم است يعنى: خدا ابرى را ميراند سپس ميان آن پيوستگى مىدهد سپس آن را متراكم مىكند. * [انفال:37]. ما قبل آيه درباره انفاق كفار براى باز داشتن از راه خداست على هذا ظاهراً مراد از طيّب مالى است كه در راه خدا خرج شده و از خبيث مالى كه براى باز داشتن از راه خدا مصرف شده باشد در اين صورت آن همه مالها در جهنّم روى هم انباشته شده و به شكل تودهاى از عذاب در مىآيد و به جان صاحبان مال مىافتد چنانكه درباره اندوختن طلا و نقره آمده [توبه:35]. على هذا جمله «اُلئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ» در ذيل آيه به «اَلَّذينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ اَمْمالَهُمْ لِيَصُدّوا عَنْ سَبيلِ اللّهِ» راجع است.