لَوَاقِح

از الکتاب

آیات شامل این کلمه

«لَواقِح» از مادّه «لَقاح» جمع «لاقح» به معناى بارور کننده است، و در اینجا اشاره به بادهایى است که قطعات ابر را به هم پیوند مى دهد، و آنها را آمادّه باران مى سازد.

ریشه کلمه

قاموس قرآن

[حجر:22]. لقح به معنى باردار كردن است «لَقَحَ النَّخْلَةَ» يعنى گرد خرماى نر را به خرماى ماده پاشيد و آن را باردار كرد. لواقح جمع لاقحه است يعنى بادها را فرستاديم كه آبستن كننده‏اند پس از آسمان آب نازل كرديم در اينكه گلها و ميوه‏ها به وسيله بادها تلقيح و آبستن مى‏شوند شكى نيست ولى به قرينه «فَاَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً» ظاهراً مراد آن است كه باد ابرهاى گرم را به منطقه سرد جوّ مى‏زند و سوزنهاى يخ را كه ذوب كرده و آبستن نموده به شكل باران در مى‏آورد رجوع شود به «برد» ذيل آيه «مِنْ جِبالٍ فيها مِنْ بَرْدٍ». لقح لازم نيز آمده است. «لَقَحَتِ الْمِرْئَةُ» زن باردار شد.


کلمات نزدیک مکانی

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...