لَنُبَوّئَنّهُم
از الکتاب
«لَنُبَوِّئَنَّهُمْ» در اصل از مادّه «بَواء» به معناى تساوى اجزاى مکان است، به عکس «نَبْوَه» (بر وزن مبدأ) که به معناى عدم تساوى اجزاى مکان است. بنابراین، جمله «بَوَّأْتُ لَهُ مَکَاناً» یعنى محل را براى او صاف کردم، و سپس به معناى آماده ساختن محلى براى کسى آمده است و از مادّه «تبوئه» (بر وزن تذکرة) به معناى سکنى دادن به قصد بقاء و دوام نیز آمده است.
ریشه کلمه
کلمات نزدیک مکانی
مِن وَ فِي ظُلِمُوا الصّالِحَات الدّنْيَا عَمِلُوا الْجَنّة مَا غُرَفا حَسَنَة الّذِين بَعْد آمَنُوا تَجْرِي لَأَجْر اللّه الْآخِرَة تُرْجَعُون تَحْتِهَا الْأَنْهَار أَکْبَر هَاجَرُوا إِلَيْنَا خَالِدِين لَو فِيهَا کَانُوا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
