لَحْن
«راغب» در «مفردات»، مى گوید: «لحن» عبارت از این است که، سخن را از قواعد و سنن خود منحرف سازند، یا اعراب خلافى به آن دهند، و یا از صورت صراحت، به کنایه و اشاره بکشانند، و منظور در آیه مورد بحث، معناى سوم است، یعنى این منافقان بیماردل را، از کنایه ها و نیش ها و تعبیرات موذیانه و منافقانه شان، مى توان شناخت.
ریشه کلمه
- لحن (۱ بار)
قاموس قرآن
[محمّد:30]. لحن دو جور است يكى آنكه ظاهر كلام رااز قاعده آن برگردانيم و غلط ادا كنيم اين مذموم و اغلب مراد از لحن همين است ديگرى آنكه آنرا به كنايه و تعريض و فحوى بگوييم و اين در نزد اكثر ادباء ممدوح است (راغب). كلام مجمع نيز قريب به اين مضمون است. مراد از لحن القول در آيه وجه دوم است يعنى: اگر مىخواستيم مريض القلبها را به تو نشان مىداديم و با علامتشان آنها را مىشناختى و حتما آنها را در آهنگ و طرز قولشان خواهى شناخت. اين كلمه فقط يكبار در قرآن يافته است.
