فِجَاجا
از الکتاب
«فِجاج» (بر وزن مزاج) جمع «فج» (بر وزن حج) به معناى دره اى است که در میان دو کوه قرار دارد، و به جاده هاى وسیع نیز گفته مى شود.
ریشه کلمه
- فجج (۳ بار)
قاموس قرآن
راه وسيع. در مفردات گفته: فج شكافى است ميان دو كوه و در راه وسيع به كار مىرود جمع آن فجاج است. [حج:27]. پياده و بر هر مركب لاغر از هر راه دور مىآيند. [انبیاء:31]. [نوح:20]. در آيه اول ضمير «فيها» ظاهراً راجع است به «رَواسِىَ» در صدر آيه و «سُبُلاً» بدل است از فجاج يعنى در كوهها راههاى وسيع قرار داديم تا آنها به مقاصد و مواطن خويش راه يابند در آيه دوم فجاج صفت «سُبُل» است و مراد از آن وسعت است يعنى تا در زمين به راههاى وسيع وارد شويد. در اقرب گفته: راه وسيع ميان دو كوه فج و راه تنگ شعب است.
کلمات نزدیک مکانی
وَ سُبُلا جَعَلْنَا قَال نُوح فِيهَا مِنْهَا رَب لَعَلّهُم الْأَرْض لِتَسْلُکُوا بِسَاطا يَهْتَدُون إِنّهُم عَصَوْنِي بِهِم لَکُم السّمَاء تَمِيد اتّبَعُوا سَقْفا أَن جَعَل رَوَاسِي مَحْفُوظا مَن اللّه فِي
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...