فَرَرْتُم
از الکتاب
ریشه کلمه
- فرر (۱۱ بار)
قاموس قرآن
فر و فرار به معنى فرار كردن و گريختن است. [احزاب:16]. راغب گويد: اصل آن بيان سن چهارپا است . ظاهراً گاهى مراد از آن شدت بى ميلى و عدم رضا است. چنانكه در آيه فوق و آيه [جمعه:8]. پيداست كه فرار انسان از مرگ همان شدت بى ميلى او به مرگ و تلاش در راه نمردن است. و چون با الى متعدى شود مراد از آن شدت ميل و تلاش در آن است مثل [ذاريات:50]. بدويد به سوى خدا من شما را انذاركنندهام آشكارا. ولى در آيه [شعراء:21]. به معنى گريختن و فرار معمولى است. مفرّ: اسم مكان و مصدر ميمى است [قيامة:10]. انسان در آن روز گويد: فرارگاه كجاست؟
کلمات نزدیک مکانی
إِن مِن الْفِرَار الْمَوْت يَنْفَعَکُم أَو لَن الْقَتْل قُل وَ مَسْئُولا إِذا اللّه عَهْد لا تُمَتّعُون إِلاّ
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
