شُوَاظ
از الکتاب
«شُواظ» ـ به گفته «راغب» در «مفردات» و «ابن منظور» در «لسان العرب» و بسیارى از مفسران ـ به معناى شعله هاى بى دود آتش است، و بعضى آن را به معناى زبانه هاى آتش که از خود آتش به ظاهر بریده مى شود و سبز رنگ است، تفسیر کرده اند; و در هر حال، این تعبیر اشاره به شدت حرارت آن است.
ریشه کلمه
- شوظ (۱ بار)
قاموس قرآن
شواظ: شعله ور و زبانه آتش كه دود ندارد. (راغب) [رحمن:35]. طبرسى فرموده: شواظ زبانه سبزى است كه از آتش جدا مىشود. نحاس را دخان و مس مذاب گفتهاند ضمير «عَلَيْكُما» به ثقلان (جنّ و انس) راجع است يعنى: بر شما زبانهاى از آتش و دود فرستاده مىشود يكديگر را دفع آن يارى نتوانيد كرد. اين كلمه در قرآن فقط يكبار يافته است.
کلمات نزدیک مکانی
عَلَيْکُمَا مِن آلاَء فَبِأَي نَار تُکَذّبَان يُرْسَل وَ رَبّکُمَا نُحَاس فَلا بِسُلْطَان تَنْتَصِرَان
تکرار در هر سال نزول
نمودار تکرار در هر سال نزول
سال نزول
0
1
2
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
1
0
0
0
