شَتّى
از الکتاب
«شَتّى» جمع «شَتِیْت» از مادّه «شَتّ» (بر وزن شط) به معناى پراکنده کردن جمعیت است، و در اینجا اشاره به تفاوت کوشش هاى مردم از نظر کیفیت، هدف گیرى و نتیجه آنها است.
ریشه کلمه
- شتت (۵ بار)
قاموس قرآن
شتّ و شتاب و شتيت پراكنده كردن و پراكنده شدن است شتّ و شتيت وصف نيز آمدهاند به معنى متفرق. جمع اوّلى اشتاب و دومى شتّى است مثل مريض و مرضى (اقرب) [طه:53]. [حشر:14]و يعنى رويانيديم به وسيله باران انواع مختلف نبات را دلهاى آنها مختلف و پراكنده است وحدت كلمه و وحدت عقيده ندارند [ليل:4]. سعى مطلق و در معنى مطلق و در معنى جمع و به جاى آمده است. [زلزله:6]. آن روز مردم متفرق و مختلف ظاهر مىشوند تا كارهاى خويش را ببيند. ظاهراً مراد از اشتاب پراكنده و بى نظم بودن است چنانكه فرموده [قمر:7]. و فرموده [قارعة:4]. شتاء: زمستان [قريش:2]. معنى آيه در «رحل» گذشت.
کلمات نزدیک مکانی
وَ ذٰلِک مِن کُلُوا نَبَات قُلُوبُهُم بِأَنّهُم ارْعَوْا أَنْعَامَکُم أَزْوَاجا قَوْم جَمِيعا تَحْسَبُهُم لا إِن بِه يَعْقِلُون فَأَخْرَجْنَا فِي شَدِيد کَمَثَل الّذِين مَاء بَيْنَهُم لَآيَات السّمَاء بَأْسُهُم جُدُر أَنْزَل وَرَاء
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
