رَاکِعُون
ریشه کلمه
- رکع (۱۳ بار)
قاموس قرآن
ركع و ركوع، خم شدن و سر پائين آوردن است (اقرب) جوهرى گويد: ركوع به معنى انحناء است و ركوع نماز از آن مىباشد «ركع الشيخ» يعنى قامتش از پيرى خم شد. ركوع نماز آن است كه به قدرى خم شود تا آگر بخواهد دتها به زانو برسد. راغب مىگويد: ركوع به معنى خم شدن است گاهى در هيئت مخصوص نماز و گاهى در تذلل و تواضع به كار مىرود خواه تذلل در عبادت باشد يا غير آن. مجمع ذيل آيه 43 بقره گويد: استعمال آن در خضوع مىباشد [مائده:55]. مراد از ركوع ركوع نماز و «هُمْ راكِعونَ» جمله حاليّه است [آل عمران:43]. به نظر مىآيد سجود نماز در مذهب نصارى پيش از ركوع بوده است لذا سجود جلوتر ذكر شده است طبرسى آن را مانند نماز در اسلام دانسته و فرموده و او دلالت بر اشتراك دارد نه ترتيب. و ظاهر آن است كه از جمله مطيعان باش نه با آنها نماز بخوان و بعضى نماز جماعت و بعضى با نمازگزاران نماز بخوان گفتهاند . * [مرسلات:48]، [ص:24]. ظاهراً مراد از ركوع در اين دو آيه تذلل و تواضع است. * [فتح:29]. ركّع جمع راكع و سجّد جمع ساجد است و ركّع سه بار در قرآن آمده است: بقره:125، حجّ:26، فنح:29.
