روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۸۹۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، بَابُ النَّوَادِرِ وَ هُوَ آخِرُ أَبْوَابِ الْكِتَاب-وَ مِنْ أَلْفَاظِ رَسُولِ اللَّهِ ص الْمُوجَزَةِ الَّتِي لَمْ يُسْبَقْ إِلَيْهَا

و روي محمد بن سنان عن عبد الله بن مسكان عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ أَحَقَّ اَلنَّاسِ بِأَنْ يَتَمَنَّى لِلنَّاسِ اَلْغِنَى اَلْبُخَلاَءُ لِأَنَّ اَلنَّاسَ إِذَا اِسْتَغْنَوْا كَفُّوا عَنْ أَمْوَالِهِمْ وَ إِنَّ أَحَقَّ اَلنَّاسِ بِأَنْ يَتَمَنَّى لِلنَّاسِ اَلصَّلاَحَ أَهْلُ اَلْعُيُوبِ لِأَنَّ اَلنَّاسَ إِذَا صَلَحُوا كَفُّوا عَنْ تَتَبُّعِ عُيُوبِهِمْ وَ إِنَّ أَحَقَّ اَلنَّاسِ بِأَنْ يَتَمَنَّى لِلنَّاسِ اَلْحِلْمَ أَهْلُ اَلسَّفَهِ اَلَّذِينَ يَحْتَاجُونَ أَنْ يُعْفَى عَنْ سَفَهِهِمْ فَأَصْبَحَ أَهْلُ اَلْبُخْلِ يَتَمَنَّوْنَ فَقْرَ اَلنَّاسِ وَ أَصْبَحَ أَهْلُ اَلْعُيُوبِ يَتَمَنَّوْنَ مَعَايِبَ اَلنَّاسِ وَ أَصْبَحَ أَهْلُ اَلسَّفَهِ يَتَمَنَّوْنَ سَفَهَ اَلنَّاسِ وَ فِي اَلْفَقْرِ اَلْحَاجَةُ إِلَى اَلْبَخِيلِ وَ فِي اَلْفَسَادِ طَلَبُ عَوْرَةِ أَهْلِ اَلْعُيُوبِ وَ فِي اَلسَّفَهِ اَلْمُكَافَأَةُ بِالذُّنُوبِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۴۹

و محمّد بن سنان، از عبد اللَّه بن مسكان از امام أبو عبد اللَّه صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: سزاوارترين مردم به اينكه براى مردم تمنّاى غنى كنند بخيلانند، زيرا مردم چون مستغنى شوند از چشم داشت به اموال ايشان خوددارى ميكنند، و سزاوارترين مردم به اينكه براى مردم تمنّاى سلامتى كنند مردم داراى عيب هستند چرا كه مردم چون سلامت باشند از عيبجوئى ديگران خوددارى ميكنند، و سزاوارترين مردم به اينكه براى مردم تمنّاى حلم كنند اهل سفاهتند، چرا كه احتياج بعفو ايشان دارند. ولى اكنون وضع چنان شده است كه بخيلان فقر مردم را تمنّا ميكنند، و اهل عيوب معيوب شدن مردم را آرزو دارند، و اهل سفاهت آرزو ميكنند كه همگى مردم سفيه شوند، در صورتى كه فقر موجب احتياج ببخيل، و فساد علّت جستجو از نقاط اهل عيوب، و انتشار سفاهت باعث كيفر دادن گناهكارانست.