روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۶۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود

و روي عمار بن موسي الساباطي عن ابي عبد الله ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ شَهِدَ عَلَيْهِ ثَلاَثَةُ رِجَالٍ أَنَّهُ زَنَى بِفُلاَنَةَ وَ شَهِدَ اَلرَّابِعُ أَنَّهُ لاَ يَدْرِي بِمَنْ زَنَى قَالَ لاَ يُحَدُّ وَ لاَ يُرْجَمُ وَ سُئِلَ عَنْ مُحْصَنَةٍ زَنَتْ وَ هِيَ حُبْلَى قَالَ تُقَرُّ حَتَّى تَضَعَ مَا فِي بَطْنِهَا وَ تُرْضِعَ وَلَدَهَا ثُمَّ تُرْجَمُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۷۰

عمّار ساباطى گويد: بامام صادق عليه السّلام عرضكردم: مردى را سه شاهد شهادت دادند كه او با فلان زن زنا كرده، و چهارمى گفت: نمى‏دانم با چه كسى زنا ميكرد يعنى زن را نشناختم، فرمود: او نه تازيانه ميخورد و نه رجم مى‏شود (چنانچه محصن بود). و پرسيدند: زن شوهردارى زنا داد و حامله شد، فرمود او را باز دارند تا فارغ شود و بزايد و فرزندش را شير دهد، سپس او را رجم كنند.