روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۲۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

و روي العباس بن عامر عن مثني قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ أُوصِيَ لَهُ بِوَصِيَّةٍ فَمَاتَ‏ قَبْلَ أَنْ يَقْبِضَهَا وَ لَمْ يَتْرُكْ عَقِباً قَالَ اُطْلُبْ لَهُ وَارِثاً أَوْ مَوْلًى فَادْفَعْهَا إِلَيْهِ قُلْتُ فَإِنْ لَمْ يُعْلَمْ لَهُ وَلِيُّ قَالَ اِجْهَدْ أَنْ تَقْدِرَ لَهُ عَلَى وَلِيٍّ فَإِنْ لَمْ تَجِدْهُ وَ عَلِمَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْكَ اَلْجَهْدَ فَتَصَدَّقْ بِهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۸

و عبّاس بن عامر، از مثنّى روايت كرده است كه گفت: در باره مردى سؤال كردم كه بنفع او وصيّتى انجام گرفته، ولى او پيش از آنكه مورد وصيّت را دريافت كند مرده، در حالى كه بلا عقب بوده است. فرمود: وارثى يا مولائى براى او جستجو كن، و آن را به او بده، گفتم: اگر وليّى براى او شناخته نشود؟ فرمود: بكوش تا وليّى براى او بيابى، پس اگر آن را نيافتى و خداى عزّ و جلّ بكوشش تو مطّلع شد، پس آن را صدقه كن.