روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۵۵
از الکتاب
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ الصُّلْح
روي ابان عن محمد بن مسلم عن ابي جعفر ع :
من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۵۴ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۵۶ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۴
أبان بن عثمان از محمّد بن مسلم از امام باقر عليه السّلام روايت كند: مردى بدهى مدّت دارى به ديگرى دارد، طلبكار مراجعه كرده گويد فلان مقدار از طلب مرا نقدا بپرداز و بقيّه را بتو مىبخشم، يا اينكه مقدارى از طلب مرا نقدا و بقيّه را مدّت طولانىتر بپردازد، آيا در اين دو صورت اشكالى هست؟ حضرت فرمود: من اشكالى نمىبينم بشرط آنكه به رأس المال (سرمايه) چيزى اضافه نكند زيرا خداوند مىفرمايد: فَلَكُمْ رُؤُسُ أَمْوالِكُمْ لا تَظْلِمُونَ وَ لا تُظْلَمُونَ (بقره- آيه ۲۷۹). يعنى: براى شما اصل سرمايه اوّليه شماست نه شما به كسى ظلم مىكنيد و نه ظلم خواهيد شد.