روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۲۳۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ النِّكَاح

روي الحسن بن محبوب عن ابي ايوب عن محمد بن مسلم عن ابي جعفر ع قال :

وَ فِي رَجُلٍ تَزَوَّجَ اِمْرَأَةً عَلَى حُكْمِهَا أَوْ عَلَى حُكْمِهِ‏ فَمَاتَ أَوْ مَاتَتْ قَبْلَ أَنْ يَدْخُلَ بِهَا قَالَ لَهَا اَلْمُتْعَةُ وَ اَلْمِيرَاثُ وَ لاَ مَهْرَ لَهَا قَالَ وَ إِنْ طَلَّقَهَا وَ قَدْ تَزَوَّجَهَا عَلَى حُكْمِهَا لَمْ يَتَجَاوَزْ بِحُكْمِهَا عَلَى أَكْثَرَ مِنْ خَمْسِمِائَةِ دِرْهَمٍ‏ مُهُورِ نِسَاءِ اَلنَّبِيِّ ص‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۴

و محمّد بن مسلم گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود: هر گاه مردى زنى را به نكاح خود درآورد و تعيين مهريّه را به او واگذارد، آنگاه يكى از آنها قبل از دخول فوت كند فرمود: نصيبى از مال مرد به او ميدهند و ارث هم ميبرد لكن مهر معيّنى ندارد، و چنانچه مرد او را طلاق گفته بود، در حالى كه تعيين مهريّه با زوجه بوده باشد زن نميتواند از مهر السّنة كه پانصد درهم است تجاوز كند و مهريّه زنان رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله همين مقدار مى‏باشد.