روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۲۷۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي ابو بصير عن ابي عبد الله ع قال :

تَقُولُ كُلَّ لَيْلَةٍ مِنْ‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ عِنْدَ اَلْإِفْطَارِ إِلَى آخِرِهِ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي أَعَانَنَا فَصُمْنَا وَ رَزَقَنَا فَأَفْطَرْنَا اَللَّهُمَّ تَقَبَّلْ مِنَّا وَ أَعِنَّا عَلَيْهِ وَ سَلِّمْنَا فِيهِ وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا فِي يُسْرٍ مِنْكَ وَ عَافِيَةٍ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي قَضَى عَنَّا يَوْماً مِنْ‏ شَهْرِ رَمَضَانَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۳۵

و ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: در هر شب از شبهاى ماه رمضان تا آخر آن به هنگام افطار ميگوئى: «خدائى را ستايش و سپاس كه ما را يارى كرد، تا روزه داشتيم، و روزى عطا كرد تا افطار كرديم. خدايا از ما بپذير، و ما را بر ادامه آن يارى فرماى، و در اين ماه از كليه آفاتمان به سلامت دار، و عباداتمان را به سهولت و عافيتى از جانب خود پذيرا باش. خدائى را ستايش و سپاس كه ما را به انجام روزه روزى از روزهاى ماه رمضان موفّق داشت.»