روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۵۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عنه عن الجاموراني عن الحسن بن علي بن ابي حمزه عن صندل عن ابي الصباح الكناني عن ابي جعفر ع قال :

إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يُحِبُّ مِنْ عِبَادِهِ اَلْمُؤْمِنِينَ كُلَّ عَبْدٍ دَعَّاءٍ فَعَلَيْكُمْ بِالدُّعَاءِ فِي اَلسَّحَرِ إِلَى طُلُوعِ اَلشَّمْسِ فَإِنَّهَا سَاعَةٌ تُفَتَّحُ فِيهَا أَبْوَابُ اَلسَّمَاءِ وَ تُقَسَّمُ فِيهَا اَلْأَرْزَاقُ وَ تُقْضَى فِيهَا اَلْحَوَائِجُ اَلْعِظَامُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۷

از ابى الصباح كنانى، از امام باقر (ع)، فرمود: راستى خدا عز و جل دوستدارد از ميان بنده‏هاى مؤمن خود، هر بنده بسيار دعا كن را، بچسبيد به دعا كردن از سحر تا بر آمدن‏ آفتاب، زيرا اين هنگامى است كه درهاى آسمان در آن باز شود و روزى‏ها را پخش كنند و حاجتهاى بزرگ را بر آورند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۲۸

حضرت باقر عليه السّلام فرمود: خداى عز و جل از ميان بندگان مؤمنش آن بنده‏اى را دوست دارد كه بسيار دعا كند، پس بر شما باد بدعا از هنگام سحر تا زدن آفتاب زيرا آن هنگامى است كه درهاى آسمان در آن هنگام باز گردد، و روزيها در آن تقسيم شود، و حاجتهاى بزرگ برآورده شود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۲۳

از او، از جامورانى، از حسن بن على بن ابى‏حمزه، از صندل، از ابوالصّبّاح كنانى، از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه فرمود: «به درستى كه خداى- تعالى- دوست مى‏دارد از بندگان مؤمن خود، هر بنده‏اى را كه بسيار دعاكننده باشد. پس بر شما باد به دعا كردن در وقت سحر تا طلوع آفتاب؛ زيرا كه آن ساعتى است كه درهاى آسمان در آن گشوده مى‏شود، و روزى‏ها در آن قسمت مى‏شود، و حاجت‏هاى بزرگ در آن برآورده و روا مى‏شود».