روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۰۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

الحسين بن محمد عن محمد بن جمهور عن عبد الله بن عبد الرحمن الاصم عن الهيثم بن واقد عن محمد بن سليمان عن ابن مسكان عن ابي حمزه عن علي بن الحسين ص قال قال :

إِنَّ اَلْمُنَافِقَ يَنْهَى وَ لاَ يَنْتَهِي وَ يَأْمُرُ بِمَا لاَ يَأْتِي وَ إِذَا قَامَ إِلَى اَلصَّلاَةِ اِعْتَرَضَ قُلْتُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ‏ وَ مَا اَلاِعْتِرَاضُ قَالَ اَلاِلْتِفَاتُ وَ إِذَا رَكَعَ رَبَضَ يُمْسِي وَ هَمُّهُ اَلْعَشَاءُ وَ هُوَ مُفْطِرٌ وَ يُصْبِحُ وَ هَمُّهُ اَلنَّوْمُ وَ لَمْ يَسْهَرْ إِنْ حَدَّثَكَ كَذَبَكَ وَ إِنِ اِئْتَمَنْتَهُ خَانَكَ وَ إِنْ غِبْتَ اِغْتَابَكَ وَ إِنْ وَعَدَكَ أَخْلَفَكَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۴۲۳

از ابى حمزه، از على بن الحسين (ع)، فرمود: منافق غدقن مى‏كند و خود دست نمى‏كشد و فرمان مى‏دهد بدان چه خودش نمى‏كند، و هر گاه به نماز ايستد اعتراض كند، گفتم: يا ابن رسول اللَّه! اعتراض چيست؟ فرمود: روى برگردانيدن، و هر گاه به ركوع رود، چون گوسفند خود را به زمين اندازد (يعنى قيام بعد از ركوع را نكند)، چون شب كند همّى جز صرف شام ندارد با اينكه روزه هم نبوده است، و چون بامداد كند همّتش اين است كه با اينكه شب را بيدار نمانده، اگر به تو حديثى گويد، دروغ گويد، و اگر به تو چيزى بسپارد به تو خيانت ورزد و اگر از او نهان شوى، تو را بد گوئى كند و اگر به تو وعده‏اى دهد، تخلّف نمايد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۱۲

ابو حمزه از حضرت على بن الحسين عليهما السلام حديث كند كه فرمود: همانا منافق (آن كس است) كه (از كارى) نهى كند ولى خود او (از آن كار) دست نمى‏كشد، و فرمان ميدهد بدان چه خود نميكند، و چون بنماز ايستد اعتراض كند، عرضكردم: اى فرزند رسول خدا اعتراض چيست؟ فرمود: رو براست و چپ گردانيدن، و چون ركوع كند خود را (مانند گوسفند) بزمين اندازد (يعنى بعد از ركوع نايستد و بهمان حال بسجده رود) روزش را شب كند و اندوهى جز خوردن شام ندارد با اينكه روزه هم نبوده است، و چون بامداد كند اندوهى جز خوابيدن ندارد با اينكه شب را بيدار نبوده، اگر براى تو حديثى گويد دروغ گويد، و اگر نزدش چيزى بامانت گذارى بتو خيانت كند، اگر از او پنهان باشى تو را غيبت كند (و بدگوئى كند) و اگر بتو وعده بدهد وفا نكند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۵۱

حسين بن محمد، از محمد بن جمهور، از عبد اللَّه بن عبد الرحمان اصم، از هيثم بن واقد، از محمد بن سليمان، از ابن مسكان، از ابو حمزه، از حضرت على بن الحسين عليهما السلام روايت كرده است كه فرمود: «به درستى كه منافق نهى مى‏كند و خود باز نمى‏ايستد، و امر مى‏كند به آنچه خود آن را نمى‏آورد، و چون به سوى نماز برخيزد، اعتراض مى‏كند». عرض كردم: يابن‏رسول اللَّه! اعتراض چيست؟ فرمود: «التفات «۱». پس چون ركوع كند، مانند گوسفند فرو خوابد. شام مى‏كند و مقصودش، خوردنىِ‏شام است (كه چه چيز بخورد)، و حال آنكه او روزه‏دار نبوده، و صبح مى‏كند و همّتش خوابيدن است، با آنكه بيدار خوابى نكشيده. اگر تو را خبرى دهد، دروغ گويد، و اگر او را امين دارى، با تو خيانت ورزد، و اگر غائب شوى، تو را غيبت نمايد، و اگر تو را وعده دهد، با تو خلف وعده كند». __________________________________________________

(۱). يعنى به اين طرف و آن طرف نگريستن، يا التفات، خصوص پشت سر نگريستن است.