جُنُبا
از الکتاب
«جُنُب» «مصدرى» است که به معناى «اسم فاعل» آمده، و در اصل به معناى «دور شونده» است; زیرا ریشه اصلى آن «جنابت» به معناى «بُعد» و دورى است، و اگر شخص «جُنُب» به این عنوان نامیده مى شود به خاطر آن است که باید در آن حال، از نماز و توقف در مسجد و مانند آن دورى کند، و این کلمه (جُنُب) هم بر مفرد و هم بر جمع، هم بر مذکر و هم بر مؤنث اطلاق مى شود. اطلاق «جار جنب» بر همسایه دور، به همین مناسبت است. ضمناً ممکن است از این که قرآن مى گوید: به هنگام نماز اگر جُنُب هستید غسل کنید استفاده شود که غسل جنابت جانشین وضو نیز مى شود.
ریشه کلمه
- جنب (۳۳ بار)
کلمات نزدیک مکانی
وَ إِن کُنْتُم إِلاّ لا فَاطّهّرُوا عَابِرِي سَبِيل تَقُولُون حَتَّى الْکَعْبَيْن مَرْضَى مَا إِلَى أَو تَغْتَسِلُوا تَعْلَمُوا حَتّى أَرْجُلَکُم سُکَارَى عَلَى بِرُءُوسِکُم سَفَر أَنْتُم امْسَحُوا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
