تَنَابَزُوا
از الکتاب
ریشه کلمه
- نبز (۱ بار)
قاموس قرآن
[حجرات:11]. در مجمع فرموده: نبز بدلقب دادن است در اقرب الموارد گفته: «نَبَزهُ بِكَذا: لَقَّبَهُ بِهِ» و آن در القاب قبيح شايع است در قاموس تنابز را تعاير و تداعى به القاب گفته است معنى آيه: برخودتان عيب نبنديد و با القاب بد يكديگر را نخوانيد يا به همديگر القاب بد ننهيد، اين لفظ فقط يكبار در كلام الله آمده است. در نهج البلاغه خطبه 191 در وصف متقين آمده:« وَلايُنابِزُ بِالْاَلْقابِ وَ لا يُضارُّ بِالْجارِ» محمد عبده آنرا صدا كردن بالقب بد گفته است يعنى متقى مردم را با لقب زشت نمىخواند و به همسايه ضرر نمىرساند. در نهايه گفته: «اَلتَّنابُزْ: اَلتَّداعى بِالْاَلْقابِ» و از آن است حديث: «اِنَّ رَجُلاً كانَ يُنْبَزُ قَرْقُوراً» يعنى مردى را لقب قرقور داده بودند.
کلمات نزدیک مکانی
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...