الزّبُور
گر چه «زبور» در اصل، به معناى هر گونه کتاب و نوشته است، ولى در قرآن مجید، در دو مورد از سه موردى که این کلمه به کار رفته، اشاره به «زبور» داود(علیه السلام) است و بعید به نظر نمى رسد که مورد سوم یعنى آیه مورد بحث نیز به همین معنا باشد.
ریشه کلمه
- زبور (۳ بار)
قاموس قرآن
از قرآن مجيد بدست مىآيد كه آن نام كتاب داود است [انبياء:105]. [نساء:163]. [اسراء:55]. به قرينه دو آيه بعد مىشود گفت كه مراد از زبور در آيه اول كتاب داود و الف و لام براى عهد است. در ميان كتب تورات كتابى به نام مزامير يا زبور داود موجود است كه جمعاً صدو پنجاه مزمور است و يهود آن را به داود نسبت مى دهند. ولى ملاحظه مضامين آن نشان مىدهد كه همهاش از حضرت داود نيست. چنانكه محققين گفتهاند مثلاً نويسنده قاموس كتاب مقدس تحت كلمه «مزامير»مىگويد: كتاب مزامير به پنج قسمت منقسم و در آخر هر قسمتى لفظ آمين مكرّر گشته و اغلب بر آنند كه اين لفظ را جمع كنندگان كتاب در آخر هر كتاب افزودهاند... خلاصه كتاب اول داراى 41 مزمور است كه 37 از آنها منسوب به داود و چهار تا كه اوّل و دوّم و دهم و سى و سوّم باشد. به مؤلفان نا معلوم منسوب است. همچنين است سخن اين مؤلف درباره قسمتهاى ديگر زبور دانشمند محترم آقاى صدر بلاغى نيز در فرهنگ قصص قرآن در اين باره بيانى عالى دارد. قرآن مجيد درباره زبور بيشتر از آنچه نقل شد مطلبى نگفته لذا مطلب را در اين موضوع بسط نمىدهيم.
